Duyduklarımı sindiremiyordum. Böyle bir şeyin düşüncesi bile aklıma gelmezken imkansızdı. Hâlâ idrak etmekte zorluk yaşıyordum fakat Çağrı’nın söyledikleri apaçıktı. Benim ablamın bir bebeği olabilirdi ve onu öldürmüşlerdi. Her şeyin sorumlusu babamdı. Torununu kendi elleriyle hiçe saymıştı. Gözlerimden boşalan gözyaşlarıyla etrafı artık bulanık görüyordum. Hayatım da aynı bu görüşteydi.
Önümü göremiyordum çünkü acılarım beni derbeder yapmıştı. Simsiyah bir yerdeydim ve hiçbir şey göremiyordum. Önümü aydınlatacak birine ihtiyacım vardı. Güneşim olacak biri… Benim güneşim de ablamdı.
Bu dünyadaki en değer verdiğim insan oyken ben onun hamile olduğunu bile bilmiyordum. Çağrı’dan bahsettiğini anımsıyordum fakat tanıştırmamıştı. Olayların içyüzünü bilmiyordum. Ablam öldüğünde daha 19 yaşla
