Ne zaman güzel şeylere odaklansam hep bir aksilik çıkıp bembeyaz hayatımı siyahıyla kirletiyordu. İnsanoğluyduk ne de olsa siyah bize ölümü hatırlatıyordu ve her sıkıntıda ölecek gibi oluyorduk. Bazen ise o siyahı biz istemeden hayatımıza sıçratıyorduk. O da bizi işinden çıkılmayacak bir duruma sokuyordu.
Cenker’in böyle bir şey yapmasını tahmin dahi edemezdim ama bugün hemen yanımızdan çekip gitmesinden belliydi. Bilerek saçıma dokunmuş sonra da hiçbir şey olmamış gibi gitmişti. Kutay’a ne diyeceğimi bilemiyordum. Yanlış anlamasından ödüm kopuyordu. Elimdeki fotoğraftan kafamı kaldırıp Kutay’a baktım. Açıklama bekliyorum gibisinden bana bakıyordu.
Zor durumlarda neler yapacağımı bilemezdim. Saçmalamamak için de susardım ve bu durumda karşımdaki insanı çıldırtırdı. Kutay’ın da çıldırdı
