Cevapsız soruların içinde boğulduğum bir okyanusun ortasındaydım. Oradan kurtulmamın yolu, onların cevaplanmasıydı. Orası benim tam düşüncelerimin kaynağı olan beynimdi. O, düşüncelerle boğulduğum her an kollarımın takaati azalıyordu. Sorum, adeta odada bomba etkisi bırakmıştı çünkü Kutay kaskatı bir şekilde kalmıştı. Bunu, gömleğinin inceliğinden belli olan kaslarından anlayabiliyordum ama çabuk toparlandı.
Yatış pozisyonundan oturur hâle geldi. Sırtı bana dönük olduğu için nasıl bir tepki verdiğini göremiyordum. Cevapsız kalışı en büyük cevap olabilir miydi? Bana aşık olabilirdi. Bu yaptıklarının başka açıklaması yoktu. Konuşmak istiyor da bunu yapamıyor gibiydi. Omuzlarının inip kalkmasından ağzının açılıp kapandığını tahmin edebiliyordum.
Ayağa kalkıp beni cevapsız bırakacakken sus
