Kutay’ın vereceği cevabı bekliyordum fakat susuyordu. Her zamanki gibi. Onun artık susmasından nefret etmiştim. Vereceği cevap bu kadar zor olamazdı. Ya hayır diyecekti ya da evet ama ben, cevabımı almıştım. Eğer evet deseydi bu kadar düşünmezdi. Bu kadar mı nefret ediyordu, benden? Burukça gülümsedim. O ise sadece hareketlerimi izlemeye devam ediyordu.
Sanki bu hâlim hoşuna gidiyordu. Bu kadarını da düşünmeme sebep olan oydu. Onun beni hâlâ sevdiğini biliyordum fakat bana acı çektirmekten de geri durmuyordu. “Ben, cevabımı aldım,” dediğimde çenem titredi. Ağladı ağlayacak hâldeydim. Tek istediğim bana bir şans vermeseydi fakat vermemişti. Ben, hiçbir şeyi hak etmiyordum. Her şeyi elime yüzüme bulaştırıyordum. Kutay “Telepati yapabildiğini bilmiyordum,” dediğinde hâlâ benimle alay ediyor
