Belemir’den
Bütün bunlar olamazdı. Karşımda fütursuzca konuşan bu adamın söylediklerinin zerresine inanmak istemiyordum. Ben, yıllarca ablamın intihar ettiğinin sebebini bilmeyerek kendi kafamda kurduğum şekliyle yaşamaya alışkındım ama şimdi gerçekler tokat gibi yüzüme çarpmıştı.
Duyduklarımın ve yüzüme çarpan bu gerçeklerin ağırlığını nasıl kaldıracaktım? Ablam, benim yüzümden mi o acıları çekmişti? En önemlisi sevdiği adamdan ayrılıp hiç sevmediği bir adamın hayatına girmişti. Bu, çok kötüydü. Ben, Kutay’ı bırakıp böyle bir şey yapmazdım. Meğer ne kadar bencilmişim. Ablam benim mutluluğum için kendisinin ve bebeğinin hayatından vazgeçmişti.
Kendimden nefret etmiştim. Herkesin acı çekmesine ve üzülmesine neden oluyordum. Ben neden yaşıyordum ki? Olmam bile gereksizdi. Ailemin beni n
