2.7-Gönül Penceresi

1813 Words

Sabah gözlerimi açtığımızda Kutay’ın başı göğsündeydi ve düzenli alışverişlerine bakılırsa uyuyordu. İkimiz de çırılçıplaktık. Dün gece sarhoşluğum ve yorgunluğun etkisiyle sızıp kalmıştık. Her şeyi net bir şekilde hatırlıyordum. Benim korktuğum onun hatırlamamasıydı. Korkuyordum. Zaten, her şey ani gelişmişti ama asla pişman değildim. Sevdiğim adamın bana ilk dokunan kişi olması her zaman hayalimdi ve bu da gerçekleşmişti. Yumuşacık saçlarını okşarken erkekliği de bacağıma baskı uyguluyordu. Bu, alt bölgemi harekete geçirdi fakat ilk seferim olduğu için kadınlığım biraz acıyordu. Kutay hafif kıpırdandığında nefesimi tuttum. Hatırlamazsa hayatımın hayal kırıklığını yaşayacaktım. Böyle bir şey olursa ben, artık onun yüzüne bakamazdım. Kutay kollarını, belimden çekip kendini yana doğru a

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD