Herkesin şaşkın bakışlarına rağmen Kutay çok normal karşılaşmıştı. Yalan söylediğimi düşünmüştü fakat kalbimden geçenleri söylemiştim. Gerçek hislerimi dışarıya vurmanın rahatlığıyla Meyra’ya baktım. O da bana gözlerini kısarak baktı. Söylediklerimde emin olduğumu fark edince bakışlarını kaçırdı.
O da inanmıştı fakat Kutay inanmamıştı. Çiçek anne ayağa kalkıp alkışladı. “Biliyordum, canım gelinim,” diye destek verdi. Elvin de aynı gururla yüzüme bakarken ona gülümsedim. O da her şeyi biliyordu. Kutay’ın bakışlarından onun yalan olduğunu zannettiğini anlamış olmalı ki bana göz kırptı.
Tabii ki Kutay’a da her şeyin gerçek olduğunu söyleme zamanı gelmişti. Yerime oturduğumda Çiçek anne de Meyra’ya “Bir daha böyle asılsız şeylerle çocuklarımı üzme. Sana yakıştıramadım, Meyra,” dedi, kınarc
