İnsanın korktuğu başına gelirmiş çünkü düşüncelerimiz hayatımızı esir alırdı. Neye odaklanır ve çok düşünürsek onun gerçekleşmesi de çok kolay olurdu. Elvin de hayatını bu yönde şekillendirip kötüyü kendine çekmişti. Kollarımda kan içinde yatarken bugün kalp atışlarını duyduğum bebeğine bir şey olmaması için dua ederken silah sesleri devam ettiği için yerimden sallanamıyordum.
Bunu kim yapıyordu? Elvin’e isabet etmesi çok kötüydü. Sanki bilerek yapmış gibiydiler. Elvin’e değil de bana gelmesi için nelerimi vermezdim. Onun bebeğinin yaşaması için kendimden bile vazgeçerdim. O daha minicikti.
Kutay’ın bağırışlarını duymaya devam etsem de kalkamazdım. Elvin’in yarı açık gözlerinden yaşlar boşalırken “Çok acıyor, Belemir. Ne olur, bir şey yap?” diye yalvardı. Bir annenin acı feryadıydı. Ne
