CHAPTER 29

1692 Words

Pagsapit nang umaga ay bumaba na ang lagnat ko, ngunit mas pinili ko na lang na mag-stay sa bahay. Hindi na ako pumasok sa school dahil iyon din ang gusto nila Mama at Papa. Hinayaan ko na silang magpunta sa school nang wala ako. Nangyari na rin naman ‘to noon. Sila na ang pumunta no’n, naiwan na lang ako sa bahay dahil hindi ko kayang harapin ang mga taong nanakit sa akin. Matapos kong kumain ay muli akong nagpahinga sa kwarto. Kanina pa sila nakaalis kaya mag-isa na lang ako sa bahay. Pagkahiga ko sa kama ay sakto namang tumunog ang cellphone ko. Napabalikwas na lang ako sa higaan nang biglang tumawag si Owen. Hindi man lang nagsabi! Akala ko si Mama. Hindi na ako nagtaka kung paano niya nalaman ang phone number ko. Malamang no’ng nalaman niya ang address ng bahay namin, inalam niya

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD