Patuloy lang ako sa pagtakbo habang hinahanap si Emma. Wala na akong pakialam kung pinagtitinginan na ako ng mga tao. Kailangan ko lang talaga siyang makita kung nasa maayos ang kalagayan niya o nasa panganib. Lingid pa naman sa kaalaman ko na ang mga taong katulad ni Vein ay makakagawa talaga ng masama.
Maya-maya pa ay napadpad na ako sa pavilion kung saan wala na namang tao. Sobrang init kasi at tanging ang pavilion lang ang makikita sa open field na nasa likod ng gymnasium. Wala ng mga puno kaya sobrang liwanag ng paligid. Ito na lang ang nakikita kong dahilan na maaari nilang puntahan.
Dahan-dahan akong nagtungo sa likod ng pavilion at laking gulat ko na lang nang tumambad sa ‘kin ang grupo nila Vein. Sa sobrang laki ng pagkakagawa sa pavilion ay kaya silang itago nito. Kung hindi
