สามีทดลอง

บทที่ 2 เริ่มจากจูบ (1)

“ถ้าไม่รัก ฉันจะบังคับแกแบบนี้เหรอ”

ประโยคทิ้งท้ายก่อนที่มารดาของเขาจะเดินออกไปจากห้อง

มหาเศรษฐียิ้มทั้งน้ำตา ทำไมคำว่ารักของแม่ถึงได้เต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บแบบนี้ คำว่ารักของแม่ใหญ่ยังรู้สึกอบอุ่นกว่านี้ด้วยซ้ำ ทั้ง ๆ ที่ท่านไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของเขา แต่เป็นแม่ของมหาโชคทำไมเขาไม่เกิดมาเป็นลูกของท่าน

มหาเศรษฐีตัดสินใจกลับไปนอนที่คอนโด ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมือง และอยู่ไม่ไกลจากบริษัททำให้เขาชอบคอนโดมากกว่าบ้านหลังใหญ่ของตระกูล

ชายหนุ่มเดินออกจากห้องนอน ที่กลับมานับครั้งได้ด้วยสีหน้าไม่มีความสุข แต่เท้ายังก้าวไปไม่ถึงลิฟต์หูได้ยินเสียงเรียกจึงหันไปมอง

“เดี๋ยวก่อนน้องมหา”

เป็นมารดาของมหาโชคที่เรียกมหาเศรษฐีเอาไว้ วันนี้ชายหนุ่มกลับบ้านมาท่านยังไม่ได้คุยกับเขาเลย

คุณปรางทิพย์เอ็นดูลูกของเมียน้อยเหมือนลูกแท้ ๆ ใครไม่เชื่อก็ช่างมัน แต่ท่านรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ

ถึงช่วงแรกท่านจะทำใจไม่ได้อยู่บ้าง ที่สามีพาเมียน้อยเข้ามาอยู่ในบ้าน แต่หลังจากมหาเศรษฐีเกิดท่านก็ทำใจได้ แอบเห็นใจชายหนุ่มด้วยซ้ำที่มารดาไม่ค่อยสนใจ มหาเศรษฐีจึงเติบโตมากับพี่เลี้ยงโดยมีท่านเป็นคนดูแลอีกที

“แม่ใหญ่มีอะไรกับผมครับ” เพราะรู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่กับแม่ใหญ่ น้ำเสียงของมหาเศรษฐีจึงอ่อนโยนมาก ไม่เหมือนตอนคุยกับมารดาแท้ ๆ ใบหน้าของชายหนุ่มมีรอยยิ้มประดับ เมื่อเห็นความใจดีและความห่วงใยของแม่ใหญ่ที่ส่งผ่านแววตามาให้ตนเอง

“แม่เห็นเราสีหน้าไม่ค่อยดี เป็นอะไรรึเปล่าลูก” คุณปรางทิพย์ลูบเนื้อลูกตัวลูกชายคนเล็กของสามีด้วยความเป็นห่วง

นับตั้งแต่แม่สามีเสีย มหาเศรษฐีก็ออกห่างจากครอบครัวไปทีละก้าวจนท่านอดเป็นห่วงไม่ได้ อีกอย่างท่านรู้สึกว่าลูกชายคนนี้เหมือนกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง

“ไม่มีอะไรครับ ผมสบายดี” ชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ เพื่อให้แม่ใหญ่สบายใจ คนผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก พอเห็นแบบนั้นก็ไม่อยากคาดคั้นจึงเออออห่อหมก

ในเมื่อมหาเศรษฐีบอกว่าไม่มีอะไร ท่านก็จะเชื่อว่าไม่มีอะไร มือเหี่ยวย่นตามกาลเวลาค่อย ๆ ลูบหัวคนตรงหน้าด้วยความรัก

ถ้าตอนนั้นท่านไม่แท้งลูกคนที่สองไปเสียก่อน ไม่แน่เด็กคนนี้อาจจะเกิดมาเป็นลูกแท้ ๆ ของตนเอง ไม่ใช่ลูกของผู้หญิงคนนั้น

“แม่รักน้องมหาเหมือนลูกแท้ ๆ ถ้าน้องมหามีอะไรบอกแม่ได้ตลอดนะลูก”

น้ำเสียงอาทรแฝงไปด้วยความห่วงใย เกือบทำให้มหาเศรษฐีน้ำตาแตก ถึงแม้คุณย่าจะจากไปแล้วแต่เขาก็ยังเหลือแม่ใหญ่ที่รักและหวังดีเสมอ

“ผมก็รักแม่ใหญ่ครับ ผมขอบคุณแม่ใหญ่ที่รักและเลี้ยงดูผมมาอย่างดี” เขาสวมกอดผู้หญิงตรงหน้าด้วยความรู้สึกขอบคุณ ผู้หญิงคนนี้ช่างเป็นคนดีเหลือเกิน ใจกว้างยิ่งกว่ามหาสมุทร บนโลกใบนี้จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่รักและเอ็นดูลูกของเมียน้อย

“ถ้ารักแม่ จงจำไว้อย่าเก็บปัญหาไว้คนเดียว”

“ครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อน”

“จ๊ะ ไปเถอะว่าง ๆ กลับมากินข้าวกับแม่บ้างนะ”

“ได้ครับแม่ใหญ่ สวัสดีครับ”

มหาเศรษฐียกมือขึ้นมาไหว้มารดาของมหาโชคด้วยความเคารพ ก่อนจะหันหลังแล้วหายเข้าไปในลิฟต์

ระหว่างทางกลับคอนโดชายหนุ่มรู้สึกเหนื่อยกับชีวิตอย่างบอกไม่ถูก อดเปรียบเทียบความรักของแม่แท้ ๆ กับแม่ของมหาโชคไม่ได้

จริง ๆ ถ้าถามเขาว่าอิจฉาพี่ชายเรื่องไหนบ้าง เขาตอบได้เต็มปากเต็มคำว่า อิจฉาพี่ที่มีแม่อย่างคุณปรางทิพย์ แม่ที่รักลูกมาก ความรักของท่านยังเผื่อแผ่มาให้ลูกเมียน้อยอย่างเขาด้วย

หนึ่งเดือนต่อมา คูเปอร์ตัดสินใจไปพักกายพักใจที่โฮมสเตย์ในม่อนแจ่ม ซึ่งตั้งอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ ก่อนจะเขียนนิยายเรื่องใหม่ที่มีชื่อว่า คุณสามีวายร้าย และ ตัวร้ายคลั่งรัก ซึ่งเป็นภาคต่อกัน

คราวนี้เธอตั้งใจแล้วว่าต้องทำให้นักอ่านอินตามให้ได้ อ่านแล้วเห็นภาพ อ่านแล้วอินจนร้องไห้ อ่านแล้วเสียว และบอกปากต่อปากว่านิยายของนามปากกา ละอองยิ้ม สนุกมากกอไก่ล้านตัวเลยทีเดียว

โฮมสเตย์เล็ก ๆ แห่งนี้มีชื่อว่า โฮมสเตย์ม่อนใจ มีโฮมสเตย์เพียงหลังเดียวให้ความรู้สึกส่วนตัวขั้นสุด เหมาะกับพวกนักเขียนที่อยากปลีกตัวมาแต่งนิยาย

โฮมสเตย์ม่อนใจน้อยคนนักที่จะรู้จัก เพราะเจ้าของไม่อยากให้บรรยากาศของธรรมชาติถูกทำลายจึงไม่ค่อยประชาสัมพันธ์ อาศัยคนบอกปากต่อปากมากกว่า

คูเปอร์ได้รับคำแนะนำจากเพื่อนให้ลองมาพักผ่อนที่นี่เผื่อสมองปลอดโปร่งจะได้คิดพล็อตนิยายออก ทันทีที่ดวงตาเห็นความเขียวขจีของต้นไม้ใบหญ้า ก็อดตื่นตาตื่นใจไม่ได้จึงยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปรอบ ๆ เพื่อส่งให้บิดามารดาดูว่าโฮมสเตย์เป็นอย่างไร สวยไหม ปลอดภัยรึเปล่า

“ห้องพักจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับคุณลูกค้า เดี๋ยวผมจะเป็นคนพาไปเอง” ลูกจ้างหนุ่มที่มาทำงานได้ไม่นาน เอ่ยบอกกับลูกค้าคนสวยด้วยน้ำเสียงเป็นกันเองพร้อมให้บริการ ไม่ว่าลูกค้าอยากได้อะไรขอแค่เอ่ยปากเขาจะจัดหามาให้ทันที

จากนั้นก็ผายมือให้คูเปอร์เดินตามตนเองไปยังที่พัก ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากบ้านของเจ้าของโฮมสเตย์ ซึ่งเป็นลุงกับป้าสองสามีภรรยาที่ย้ายตัวเองมาจากกรุงเทพฯ เมื่อหลายปีก่อน

“ขอบคุณมากค่ะ ว่าแต่ที่นี่เปิดมานานหรือยังคะ” คูเปอร์พยักหน้าก่อนจะก้าวเท้าเดินตามพร้อมกับตั้งคำถามไปด้วย

ด้วยนิสัยเข้ากับคนได้ง่ายทำให้เธอชอบพูดคุย ไม่กลัวคนแปลกหน้า ยิ่งคนแปลกหน้าหล่อ ๆ แบบนี้ยิ่งไม่กลัว เธอแอบมองใบหน้าของลูกจ้างหนุ่มเป็นระยะ

คิดถูกจริง ๆ ที่เลือกมาพักที่นี่ บรรยากาศดีไม่เท่ากับผู้ชายหน้าตาดี สันกรามเอย ปากเอย จมูกเอย หล่อได้ใจป้าเปอร์มากลูกเอ๊ย หล่อจนใจสั่น ไม่คิดว่าการมาพักผ่อนจะได้เจอกับอาหารตาที่หมายถึงคนไม่ใช่ธรรมชาติ พูดแล้วน้ำลายไหลรู้สึกอยากมีสามีขึ้นมาทันที

“ที่นี่เปิดมาสามปีแล้วครับ ทางเราไม่ต้องการทำลายสิ่งแวดล้อม ก็เลยไม่ค่อยประชาสัมพันธ์ โฮมสเตย์ก็มีแค่หลังเดียว รับลูกค้าเป็นราย ๆ ไปครับ”

ลูกจ้างรูปหล่ออธิบายพลางสำรวจใบหน้าของลูกค้าสาวไปด้วย อดเขินไม่ได้เมื่อได้สบตาเธอ ผู้หญิงคนนี้มีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้เขาอยากมองเธออยู่ตลอดเวลา ไม่รู้สวย ๆ แบบนี้มีแฟนหรือยังแต่เขาคิดว่าไม่มี ถ้ามีคงไม่มาเที่ยวที่โฮมสเตย์คนเดียว

“ถึงว่าล่ะคะ ไม่คุ้นชื่อของโฮมสเตย์เลย”

คูเปอร์พยักหน้าหงึก ๆ เข้าใจแล้วทำไมถึงค้นหาข้อมูลของโฮมสเตย์ม่อนใจในอินเทอร์เน็ตไม่เจอ

ที่แท้ก็เป็นสถานที่ไพรเวต ส่วนตัวสุด ๆ นอกจากต้นไม้ใบหญ้า สัตว์ตัวเล็กตัวน้อยแล้ว ก็มีลุงน้อมกับป้าจิตผู้เป็นเจ้าของรวมถึงลูกจ้างตรงหน้าเธอเท่านั้น

“เป็นเรื่องปกติครับ น้อยคนมากที่รู้จัก” ไม่ใช่เรื่องแปลก ในเมื่อโฮมสเตย์สร้างมาเพื่อต้อนรับคนที่อยากอยู่กับธรรมชาติจริง ๆ จึงไม่ค่อยมีใครรู้จัก

“พี่คือลูกค้าคนเดียวที่มาพักใช่ไหมคะ” เพราะหน้าของผู้ชายตรงหน้าดูเด็กกว่าตนเอง คูเปอร์จึงคิดว่าเขาอายุน้อยกว่า ทั้งที่จริงชายหนุ่มอายุมากกว่าเธอหลายปี

“ใช่ครับ แต่ไม่ต้องกังวลนะครับ อยู่ที่นี่ปลอดภัยแน่นอน”

ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะแถวนี้ไม่มีเรื่องขโมย พื้นที่ของโฮมสเตย์ก็ไม่ได้มากมายที่เจ้าของจะดูแลไม่ไหว

ลูกค้าที่มาพักบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ถ้าอยากมาม่อนแจ่มจะมาพักที่โฮมสเตย์ม่อนใจอีก เจ้าของใจดี บรรยากาศสดชื่น ใครบ้างที่ไม่ชอบ

“แล้วน้องชื่ออะไร ทำงานมานานยัง”

“ผมชื่อมหา ทำงานเดือนกว่าแล้วครับ”

“จริง ๆ สถานที่สวย ๆ แบบนี้น่าจะมีคนรู้จักเยอะ ๆ มองไปทางไหนก็สบายตา”

“ถึงจะไม่ประชาสัมพันธ์ แต่โฮมสเตย์ของเราก็มีคนมาพักตลอดครับ ก่อนหน้าลูกค้าจะมาก็มีลูกค้าท่านอื่นมาพัก”

“แสดงว่าของดีจริง พี่มาที่นี่เพราะเพื่อนแนะนำ”

“ถึงแล้วครับ เชิญลูกค้าพักผ่อนได้ตามสบาย ถ้ามีอะไรติดต่อผมได้ตลอด นี่ครับเบอร์ติดต่อของผม”