บทที่ 4 ถุงยางหมดอายุ (2)
1060 Words
สองหนุ่มสาวรับประทานอาหารเช้าประหนึ่งเป็นสามีภรรยาคู่ข้าวใหม่ปลามันที่เพิ่งแต่งงาน หญิงสาวมองชายหนุ่มตาหวาน ชายหนุ่มเองก็มองหญิงสาวตาหวาน ป้อนกันไปป้อนกันมาจนหมดจาน แต่อยู่ ๆ อาการปวดท้องประจำเดือนจู่โจม ทำให้เธอต้องเอามือขึ้นมากุมตรงหน้าท้อง ตัวงอจนชายหนุ่มตกใจทำอะไรไม่ถูก
“เปอร์เป็นอะไร ปวดท้องเหรอ” เขาถามหลังจากอุ้มหญิงสาวไปนอนบนเตียง แล้วเอาผ้าห่มผืนหนาคลุมกายบาง
คูเปอร์หน้าซีดมากอาจจะเป็นเพราะอากาศที่ม่อนแจ่มหนาวทำให้เธอรู้สึกทรมานกว่าเดือนก่อน ๆ ท้องปวดจนนอนตัวตรงไม่ได้ต้องนอนงอตัว
“ค่ะ เปอร์ปวดประจำเดือน” บอกเขาเสียงเบา ตอนนี้เธออยากได้ยามากินที่สุด แต่ไม่มีแรงจะเดินไปเอายาซึ่งอยู่ในกระเป๋า
“ปวดมากไหม มียารึเปล่า”
หญิงสาวจึงชี้ไปที่กระเป๋าสะพาย แล้วบอกเขาให้หายาแก้ปวดประจำเดือน ในกระเป๋าจะมีถุงยาใหญ่ ๆ ที่มียาอยู่หลายชนิดทั้งยาแก้ไข้ ยาแก้โรคกระเพาะ ยาแก้แพ้ ยาแก้ปวดท้อง ยาแก้ปวดหัว ประหนึ่งตู้ยาเคลื่อนที่ ขนาดน้องชายที่เป็นหมอยังมียาติดตัวไม่เท่าพี่สาว
คูเปอร์ไม่ชอบเวลาที่อยากได้ของอะไรแล้วหาไม่ได้ จึงทำการพกทุกอย่างที่คิดว่าสำคัญติดตัวเสียเลย ทำให้เธอต้องแบกกระเป๋าใบใหญ่ไปไหนมาไหนเป็นประจำ
“ยาอันไหน มีเยอะจัง” งงสิเปิดมาเจอกับตู้ยาเคลื่อนที่ ชายหนุ่มจึงหันไปถามหญิงสาว
“เม็ดสีเหลืองค่ะที่เขียนว่า พอนสแตน” เธอชี้ไปที่ยาแก้ปวดประจำเดือนซึ่งกินอยู่เกือบทุกเดือน สมัยก่อนไม่เป็นขนาดนี้แต่พออายุเข้าเลขสามอาการแปลก ๆ เริ่มมาเยือน อย่างที่เขาว่ายิ่งแก่ยิ่งมีโรค
“เจอแล้ว แต่ยาหมด” บุญมีแต่กรรมบัง ชายหนุ่มยิ้มแห้งให้หญิงสาว แต่เห็นสภาพของเธอแล้ว เขาคงต้องออกไปที่ร้านยาอย่างเร่งด่วน
“หมดแล้วเหรอคะ เปอร์ตายแน่”
“งั้นเดี๋ยวพี่ออกไปซื้อให้เอง เปอร์อยากได้อะไรเพิ่มอีกไหม”
“พี่มหาจะเขินไหม ถ้าเปอร์จะฝากซื้อผ้าอนามัย หรือว่าเปอร์ไปด้วยดี” คนเพิ่งรู้จักกันแต่ฝากซื้อผ้าอนามัย มันจะเสียมารยาทไปไหม ถ้าเขายอมซื้อให้เธอจะขอบคุณมาก และจะถือว่าเขาคือผู้มีพระคุณ
หากเขาไม่สะดวกเธอจะออกไปซื้อเอง ไม่บังคับชายหนุ่มแน่นอน แต่นายมหามีเหรอจะยอม นาทีนี้เป็นช่วงทำคะแนน หญิงสาวให้ทำอะไรเขาทำหมด แค่ซื้อของใช้ของผู้หญิงไม่เห็นเป็นอะไรเลย
“ไม่เป็นไร พี่ซื้อให้เอง เปอร์นอนเถอะ”
“ถ้าไม่กล้าซื้อก็ไม่ต้องนะคะ เท่าที่มีอยู่ยังพอใช้ได้อีกวันสองวัน”
“ซื้อได้ไม่มีปัญหาครับ แล้วพี่ต้องซื้อแบบไหน ยังไงพี่ซื้อไม่เป็น”
“ซื้อแบบกลางวันขนาดสามสิบเซน กับแบบกลางคืนขนาดสี่สิบเซน มีปีกนะคะ ไม่มีปีกเปอร์ไม่เอา”
ชายหนุ่มถึงกับเอามือขึ้นมาเกาหัว ผ้าอนามัยมันมีเยอะแบบนั้นเลยเหรอ แล้วปีกคืออะไร เขาอยากรู้เรื่องปีกแต่ไม่กล้าถาม แต่ภาพในหัวจินตนาการถึงปีกไก่ไปเรียบร้อยแล้ว
“ผ้าอนามัยมีหลายแบบจัง แต่ไม่เป็นไรพี่ซื้อได้ครับ เรื่องแค่นี้สบายมาก”
“อายจังเลยค่ะ พี่มหาไปร้านยา บอกเภสัชว่าซื้อยาแก้ปวดประจำเดือนกับยาแก้ปวดไมเกรน”
“ได้ครับ เอาเบอร์โทรศัพท์มาเผื่อพี่มีอะไรสงสัยจะได้โทร.ถาม”
“เบอร์ 087xxxxxxx ค่ะ นี่เงิน ถ้าเหลือไม่ต้องคืนเปอร์ให้ค่าน้ำมัน”
“ไม่ต้องก็ได้พี่มีเงิน” ชายหนุ่มรีบปฏิเสธ ถึงเขาจะเงินน้อยแต่ก็พอมีเงินอยู่บ้างแค่ซื้อของไม่กี่อย่างเองไม่เป็นไร ไม่ถึงหลักพันแน่นอน
“ไม่เอาค่ะ แค่วานพี่มหาไปซื้อของให้ก็อายจะแย่ อย่าให้เปอร์รู้สึกผิดเลย”
เห็นสีหน้าเจ็บปวดของคนตัวเล็กแล้วชายหนุ่มตัดสินใจรับเงินมา ก่อนจะไปเขาได้เดินไปบอกคุณป้าเจ้าของโฮมสเตย์ ให้ช่วยเข้ามาดูหญิงสาว ในระหว่างที่ตนเองไม่อยู่ เผื่อเธอเป็นอะไรขึ้นมาจะได้ช่วยเหลือทัน
คูเปอร์นอนปวดท้องได้สักพักก็มีสายโทร.เข้ามา เป็นสายของนายมหาที่ถามถึงยี่ห้อผ้าอนามัย เธอลืมบอกเขาไปเลยว่าให้ซื้อยี่ห้อไหนกี่ห่อ โดยปกติเธอจะมียี่ห้อที่ใช้บ่อย ๆ ซึ่งเป็นยี่ห้อที่ใช้แล้วไม่เป็นผื่น คุยกันอยู่สักพักสองหนุ่มสาวก็วางสายไป
นายมหาตั้งใจกับการซื้อผ้าอนามัยมาก ไม่มีความอายอยู่บนใบหน้าแม้แต่น้อย เมื่อได้จำนวน ขนาด และยี่ห้อตามที่หญิงสาวต้องการเรียบร้อยเขาก็เอาของไปจ่ายเงิน
ก่อนจะหันไปมองแผ่นประคบร้อน ที่สามารถบรรเทาอาการปวดท้องจากประจำเดือนได้จึงหยิบมาสามอัน โดยไม่สนใจราคา
พนักงานคิดเงินแอบอิจฉาแฟนของชายหนุ่มไม่น้อย ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ค่อยกล้าที่จะมาซื้อผ้าอนามัยให้แฟน
หลังจากได้ของครบ เขาก็รีบขับรถกลับโฮมสเตย์ทันทีซึ่งอยู่ไม่ไกลกันมาก ไม่ถึงสิบกิโลใช้เวลาสิบห้านาทีก็ถึง ภาพที่เธอนอนงอตัวอยู่บนเตียงทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสงสารไม่น้อย เกิดเป็นผู้หญิงมันน่าสงสารจริง ๆ ลำบากไปเสียทุกเรื่อง
“ขอบคุณมากนะคะ ไม่คิดว่าพี่มหาจะใจดีกับเปอร์ขนาดนี้”
“เรื่องเล็กน้อยครับ กินยาแล้วนอนเถอะ”
“เปอร์มีเรื่องจะคุยกับพี่มหา”
“ค่อยคุยหลังตื่น ตอนนี้นอนก่อน”
“ไม่ได้มันสำคัญมาก เปอร์อยากคุยตอนนี้”
“สำคัญขนาดนั้นเชียว งั้นก็พูดมาเลยครับ”
“เปอร์จะรับผิดชอบพี่มหาจริง ๆ นะคะ เปอร์ไม่ได้ล้อเล่น”
- Writer
