สนใจหรือติดใจ
1436 Words
“มาเป็นเด็กเลี้ยงของฉันสิ…เธอจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ”
“ฉัน…..ฉันไม่ต้องการแบบนี้”
“เหอะ!!!…ฉันไม่เคยยื่นข้อเสนอนี้ให้กับใครจำไว้”
“แค่ครั้งนี้เท่านั้น….มันจะเป็นแค่ครั้งเดียว”
“ก็ถือว่าคุ้มค่ากับเงินที่จ่าย….ฉันชักจะติดใจเธอละสิ”
ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงนอนขนาดคิงไซด์ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า เดินลงมาเพื่อไประงับสติอารมณ์ในห้องน้ำส่วนตัวที่ถูกเด็กสาววัยกระเตาะหักหน้าไป ร่างบางนอนอยู่บนเตียงกำลังมองดูแผ่นหลังกว้างนัยน์ตากลมโตนั้นร้อนผ่าวหยดน้ำใสใสจึงไหลออกมา ร่างกายนั้นบอบช้ำไปด้วยร่องรอยราคีฝีมือของชายหนุ่ม กับบทรักอันเล่าร้อนแสนดุดันไม่รู้จักพอของเค้า ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เธอโดนเขาอัดตอกกระแทกกระทั้งจนถุงยางอนามัยไซด์ใหญ่มันหมดกล่อง แม้ว่าจะเจ็บแสบและทรมานความรู้สึกวาบหวามแปลกๆที่เธอได้รับมันคือความเต็มใจเธอไม่มีสิทธิ์จะต่อรอง ทำได้แค่ร้องครวญครางส่งเสียงระบายเท่านั้น ชายหนุ่มคือคนที่เขาซื้อบริการจากเธอเพื่อปรนเปรอความใคร่ เป็นชายแปลกหน้าแต่เขานั้นยังหนุ่มอายุประมาณยี่สิบต้นๆ ทว่าใบหน้าลูกเซี้ยวฝรั่งผสมไทยจีน ความหล่อเหลาดวงตาคมสีนิลเป็นประกายปากสวยคิ้วดกดำจมูกโด่งรับกับรูปหน้าทุกสัดส่วนลงตัวไปหมดเครื่องหน้านั้นเพรียบพร้อมเหมือนดังรูปปั้นแกะสลักเทพบุตร รูปร่างนั้นสูงโปร่งเดาด้วยสายตาไม่ต่ำกว่า 190 ร่างกายแข็งแรงหุ่นนั้นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเขาน่าจะเป็นคนดูแลสุขภาพผิวพรรณนั้นขาวเนียน ครั้งแรกที่สบตาเธอมองใบหน้าหล่อเหลานั้นเธอแอบปลื้มละลายเลยทันทีไม่ใช่ว่าเธอบ้าผู้ชายหล่อ แต่สำหรับเธอแล้วชายแปลกหน้าคนนี้หล่อมากหล่อจนเธอเสียอาการแม้เขาจะทำหน้านิ่งๆเรียบเฉยก็ตาม ตอนแรกร่างบางคิดว่าเขาอาจจะเป็นชายแก่ที่ต้องการซื้อสาวเพื่อบำบัดความใคร่เธอทำใจตั้งแต่ตกลงรับงานจากรุ่นพี่ที่รู้จัก คิดไม่ถึงเลยว่าลูกค้าคนแรกจะเป็นชายผู้นี้เขาดูดีมากดูดุๆเหมือนคนมีอิทธิพลและดูรวยมาก จากเพนเฮาส์ที่เขาอยู่และยังมีคนรับใช้ที่เป็นบอดี้การ์ดซึ่งมารับเธอจากสถานที่นัดพบอีก เขาต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน เมื่อทั้งสองคนจัดการธุระอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ร่างบางจึงนั่งรอเพื่อรับเงินค่าตอบแทนมือหน้าจึงยื่นเช็คเงินสดให้ในราคาที่เธอถึงกับอึ้ง
“1,000,000 มันไม่มากเกินไปหรอกหรอตอนที่ฉันตกลงกับพี่จิวแค่500,000”
“ถือว่าแลกกับความสาวและพรหมจรรย์ของเธอ เธอทำให้ฉันพอใจ”
จากนั้นร่างบางจึงรับเช็คเงินสดใบนั้นมาแม้มันจะแลกมาด้วยศักดิ์ศรี แต่มันคือหนทางเดียวที่เธอจะได้เงินมามากขายขนาดนี้ ร่างบางฝืนเดินเอามือกุมท้องน้อยท่าทางเดินไม่ค่อยถนัดเพราะยังเจ็บตรงส่วนกลางที่มันช้ำฉีกขาดข้างใน มันคือการมีเซ็กส์ครั้งแรกในชีวิตเธอเฝ้าฝันว่าจะมอบมันให้กับคนรัก แต่ความฝันมันก็คือความฝันตอนนี้ฝันเดียวที่มีคือชีวิตของพี่สาวผู้เป็นญาติเพียงคนเดียวเท่านั้น หลังจากที่ร่างบางก้าวเท้าเดินออกไป เจฟเขานั้นนึกถึงใบหน้าเนียนใสดวงตากลมโตสุกใสเหมือนดวงดารา ริมฝีปากเล็กบางจมูกเล็กโด่งรั้นรับดวงกับหน้ารูปไข่ ผิวพรรณสะอาดเนียนนุ่มกลิ่นกายหอมละมุน ร่างงามหุ่นเพรียวบางแต่ว่ามีสัดส่วนโค้งเว้าทุกส่วน เขาอยากจะรู้ว่าทำไมหญิงสาวอายุน่าจะไม่ถึง 20 ด้วยซ้ำต้องมาขายตัวแถมยังไม่ประสีประสาเงอะงะเรื่องบนเตียงอีกต่างหาก แม้เขาจะผ่านผู้หญิงมาเยอะทั้งซื้อกินทั้งคู่ขาแต่ว่าเขายังไม่เคยพบเจอหญิงบริสุทธิ์เช่นนี้มาก่อน
“ก๊อก!…ก็อก!…เขามากูไม่ได้ล็อก”
“นายน้อยผมไปส่งเธอตามคำสั่งให้แล้วครับ”
“อืม!!…เด็กผู้หญิงคนนี้น่าสนใจมึงช่วยตามสืบประวัติเธอมาให้กูด้วย”
“น่ะ….นายว่ายังไงนะ??”
“ไอ้คิม…”
“ครับๆ…ผมจะรีบจัดการให้”
คิมเลขาและคนสนิทของเจฟทายาทนักธุรกิจข้ามชาติครอบครัวของเจฟนั้นมีทั้งสีขาวและสีเทา รวยมหาศาลมีธุรกิจครอบคลุมทั้งโรงแรม คาสิโน ผับ และสนามแข่งนำเข้ารถหรู คิมนั้นเขาจะเป็นคนคอยแนะนำสาวให้นายเวลาที่เขาต้องการซึ่งเจฟนั้นก็ชอบ เพราะเขาเองก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษหรือคนดีสักเท่าไหร่เพราะอนาคตเขาต้องแกร่งและขึ้นมาเป็นผู้นำของกิจการของครอบครัว ด้วยวัยเพียง 22 ปียังเรียนอยู่ในมหาลัยเอกชนชื่อดังในคณะวิศวยานยนต์ซึ่งเป็นปีสุดท้าย หลังจากสั่งให้ลูกน้องไปส่งเด็กสาวและให้เขาตามสืบเรื่องราวของเธอ สายตาคมก็มองเห็นอะไรบางอย่างสีขาวใบเล็กๆคล้ายบัตรอะไรสักอย่างซึ่งมันไม่ใช่ของเขาแน่นอน มือหนาจึงก้มลงไปแล้วหยิบมันขึ้นมาจากพื้น มันเป็นบัตรประจำตัวนักศึกษาของเธอหญิงสาวร่างอรชนที่เพิ่งนอนกับเขาหมาดๆ ใบหน้าหล่อเหลาจึงแสยะยิ้มออกมาเบาๆ
“เรียนพยาบาลมหาลัยเดียวกันซะด้วย เหมือนแพร เตชะวสุภางค์ แล้วเจอกัน”
@โรงพยาบาล
“ดิฉันต้องการชำระค่ารักษาพยาบาลของพี่สาว นางสาวเหมือนฝัน เตชะวสุภางค์ คนไข้ห้อง 139 ค่ะ”
“ค่ารักษาพยาบาลงวดแรก 190,000 บาทค่ะ งวดต่อไปหลังจากคนไข้ออกจากโรงพยาบาลนะคะ”
เมื่อชำระค่ารักษาพยาบาลให้พี่สาวเสร็จร่างบางจึงค่อยๆประคองตัวเองเดินมาหาพี่สาวที่ห้องพิเศษ เหมือนฝันเธอป่วยเป็นโรคมะเร็งในเม็ดเลือดซึ่งมันเป็นโรคจากพันธุกรรมเพราะยายก็ป่วยด้วยโรคนี้เช่นกัน เธอรักษาตัวมาตั้งแต่อายุ 17 ตอนนั้นครอบครัวยังพร้อมหน้าพ่อและแม่จะเป็นคนดูแลรับผิดชอบทั้งหมด แต่ว่าโชคร้ายธุรกิจของที่บ้านล้มละลายพ่อจึงฆ่าตัวตายทรัพย์สินที่มีจึงถูกยึดเพื่อใช้หนี้ เหลือเพียงบ้านที่ดินเงินประกันชีวิตและเงินสดให้เมียและลูกๆไม่กี่ล้านบาท และแม่จึงต้องรับภาระเป็นหัวหน้าครอบครัว แต่ว่าแม่เองก็ไม่เคยทำงานหนักมาก่อนหลังจากสามีตาย จึงได้ตรอมใจป่วยกระเสาะกระแสะมาโดยตลอดเงินทุกบาททุกสตางค์จึงหมดไปกับค่ารักษาของแม่กับพี่สาว จนต้องขายสมบัติเป็นที่ดินที่เหลืออยู่ในราคาหลักล้านทว่ามันก็ค่อยๆหมดไป หลังจากนั้นแม่ก็เสียด้วยโรคภัยในที่สุดเหมือนแพรน้องสาวคนสุดท้องก็ไม่เคยย่อท้อต่อโชคชะตา เธอเรียนไปด้วยทำงานพิเศษไปด้วยเธอกำลังจะเข้ามหาลัยเอกชนชื่อดังโดยเป็นนักศึกษาทุนเรียนดี ที่ได้รับจากโรงเรียนเดิม เพราะทางครูที่ปรึกษารู้ดีว่าครอบครัวของเธอนั้นเหลือแค่พี่สาวกับน้องสาวไม่มีผู้ปกครอง และเหมือนแพรเธอก็เป็นเด็กดีเรียนเก่งขยันทำงานมาตั้งแต่ ม.4 ครูที่ปรึกษาจึงรักและเอ็นดูเธอมากจึงหาทางช่วยโดยการขอทุนเรียนดีให้แก่ลูกศิษย์
“แกร๊ก!!!…” เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาร่างบางเดินเข้ามาจับมือพี่สาวที่นอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม
“ยัยแพร…ทำไมวันนี้มาหาพี่ได้แต่เช้าไม่ไปทำงานหรอ?”
“วันนี้แพรลาน่ะ…พี่ฝันอาการดีขึ้นแล้วใช่มั๊ย??? หน้าพี่ดูสดใสขึ้นนะ”
“จ๊ะ!!…ขอบใจแพรมากนะที่ดูแลพี่มาโดยตลอด”
“อะไรกัน…เรามีกันแค่สองคนทำไมต้องมาขอบคุณแพรด้วยล่ะ ถ้าพ่อกับแม่ยังอยู่ก็ต้องทำแบบแพรเหมือนกัน”
สองพี่น้องจึงโผลเข้ากอดกันเหมือนฝันเธออยากจะมีชีวิตเหมือนคนอื่น อยากไปเรียนอยากมีเพื่อนแต่ด้วยโรคที่เป็นเธอเองจึงไม่สามารถทำได้ จึงได้แต่เรียนออนไลน์และส่งงานทางเมล์เป็นการศึกษาแบบผู้ใหญ่
- Writer
