The Mask

The Mask 8

MATAPOS makuha ni Georgina ang lahat ng in-order na pagkain mula sa delivery boy ay agad niya itong idineretso sa dinning. Hindi na siya nag-abala pang isaisa itong ilabas sa lagayan bagkus ay kumuha na lamang siya ng isa at agad itong nilantakan. Ganoon na lamang ang kaniyang gutom dahil kakaunti lamang ang kaniyang kinain na noodles kagabi.

“Ma'am.”

Dinig niyang tawag ng lalaki sa kaniya mula sa sala. Natatawa siyang lumabas ng dinning at pinuntahan ito sa living area. Kinuha niya na rin ang kaniyang laptop at inaya itong magtungo sa hapag kainan.

“Hindi po ba tayo pupunta sa opisina ngayon?” tanong nito habang nananatiling nakatayo sa tapat ng hapag kainan.

“I'll think about it.”

“P-pero sayang po ang araw ko kung hindi ako papasok sa opisina ngayong araw?”

“Are you stupid? you are facing the person who make your salary.” Napa-iling na lamang siya at nagpatuloy sa pagkain habang nagre-review ng ilang papeles sa kaniyang laptop. Nang mapansin na nananatili itong nakatayo ay napakunot ang kaniyang noo.

“Sit down!”

Napakamot ito sa batok at agad siyang sinunod.

“Eat," she said and rolled her eyes. Hindi niya malaman kung bakit parang kailangan niyang sabihin ang lahat ng mga bagay na dapat nitong gawin. Nang matapos niyang sabihin na kumain ito ay agad naman nitong nilantakan ang ilan sa kaniyang kinakain. Hindi mapagkakaila na ito ay talagang gutom din.

Natawa siya sa kaniyang isip. She found him cute in different ways but, she have to hide that thing. She's not good at expressing her good side to anyone.

“You have works to do today. I will ask Farah to send here your laptop. I am not able to go to office today, i'm still not feeling good. I decided to bring the work here.”

“Pero pwede ko naman pong gawin iyan sa opisina. Kung hindi niyo po kaya talaga, ako nalang po ang papasok.”

Napalunok siya sa sinabi nito. Tama naman ang tinuran ng lalaki, kung hindi man siya maaring makapasok sa opisina ngayon, hindi naman nito maapektuhan ang trabaho ng lalaki bagkus ay mas kakailanganin pa ito sa opisina upang ayusin ang kaniyang mga appointments ngunit may nais siyang ipagawa dito na kailangang ipasa ngayong araw. Hindi pa maayos ang kaniyang kondisyon at hanggang ngayon ay magulo pa rin ang kaniyang isip, lubos na kakailanganin niya ang tulong nito ngayong araw.

“It's an order,” she simply said and rolled her eyes. “You're here to do my work today,” she added and showed her laptop to him, where screen appears her works need to finish today. She's still not yet comfortable and heart was not in good condition. She can't do any further things today but to rest her head on a soft pillow.

“You will finish this work today. If you have any question that confuses you about it, you can call me. I will just go to my room and get some rest.” Isa pa sa dahilan kung bakit binalak niyang panatilihin ang lalaki sa kaniyang bahay ngayong araw ay dahil sa nais niyang magpahinga habang ang kaniyang trabaho ay hindi nahihinto.

“Ganoon po ba, sige po.”

“Good,” wika niya at muling kinuha ang laptop upang doon pag-araalan pa ang ilang bagay na dapat trabahuhin ngayong araw ngunit tila siya pinaglalaruan ng isip. Napahinto siya sa ginagawa nang maalala ang mga nangyari kahapon lamang. She wants to burst Candice head as she remembered how hypocrite it is.

“Candice,” she whispered her name and gulped.

“Candice? yung dati niyo pong sekretarya 'yon hindi ba?”

Suddenly, she went puzzled of what he asked.

“How did you know?”

“Naalala ko lang po ang pangalan niya, nagkausap kami dati sa lobby at nabanggit niyang magpapasa na siya ng kaniyang resignation letter, naisip ko magandang pagkakataon iyon para makapasok sako sa kumpanya ng mga Lewis, dahil sobrang sikat ang kumpanyang ito. One of a prominent company in business industry.”

Sa haba ng sinabi nito ay wala siyang naintindihan. Bagkus ay pumasok sa kaniyang isip ang biglaang pag-alis ng dating sekretarya. Ikinuyom niya ang kaniyang kamao at mas hinigpitan pa ang pagkakakuyom nito sa sobrang galit. Hindi niya akalaing papasok sa kaniyang sitwasyon ang pangalan ng dating sekretarya. Hindi pa niya inaaprubahan ang resignation letter nito.

“That b***h!”

“Hindi siya mukhang gagawa ng masama tulad ng sinabi nung babae sayo.”

“Face can be deceiving.”

Hindi naman na nakipagtalo pa ang lalaki bagkus ay nagpatuloy ito sa kinakain.

“I can't believe she fooled me in a very long time. Hindi ko inakalang ganoon ako naging pabaya sa mga bagay na mayroon ako dati.” She took a deep sigh and tried to focus her self back to her laptop but her mind was trekking seeking around for an answer.

“Ang sarap naman nito.” Dinig niyang wika ni Luke habang parang bata na tuwang-tuwa sa kinakain. Napatikhim na lamang siya at nawala sa pag-iisip tungkol sa dating sekretarya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nalalaman. Why do she have to found out everything just now.

“Luke,” she called his name out of nowhere, eyes focused on him while her mind was slightly in air.

“B-bakit po?”

“What makes a man cheat?”

Nahinto sa kaniyang kinakain si Luke. Nilunok nito ang pagkain na kanina’y nginunguya at uminom ng soft drinks. Inantay niya ang magiging sagot nito. Tila sandali itong nag-isip ng magiging sagot at bumuntong hininga na ikina-kunot ng kaniyang noo.

“What?" she asked.

“Hindi ko po alam eh?”

“Tsk!” Bumalik siya sa ginagawa sa laptop at hindi na inisip pang muli ang tungkol sa bagay na iyon. Matapos kumain ay tumayo siya at iniharap sa lalaki ang kaniyang laptop.

“Study all of this. You can ask me upstair if you're a bit confuse. I will just take a rest to regain my energy. We will leave after.”

“Aalis po tayo?”

“I bet you're not deaf, you heard it right.”

“Saan po tayo pupunta?”

Napa-iling siya dahil sa itinanong nito. Hindi na niya muling kinausap pa ang laki at nagpatuloy nang umakyat sa kaniyang kwarto. Nang mahiga siya sa kama ay pinilit niyang maging panatag ang isip, wala siyang gustong gawin ngayong araw kundi ang magpahinga at panatalihing tahimik ang kaniyang paligid.

APAT NA oras na ang nakararaan matapos siyang mahiga sa kaniyang kama ngunit hindi nagawang matulog kahit na ilang sandali. Apat na oras na rin ang lumipas nang iwan niya si Luke sa ibaba upang ipagawa ang kaniyang trabaho ngayong araw. Mabilis siyang tumayo upang puntahan ito sa ibaba. Bigla ang kaniyang kaba sa iisiping kung ano-ano na ang ginawa nito sa kaniyang ipinapagawa.

Naabutan niya itong nasa parehong upuan at nakatapat sa laptop gaya ng iwan niya ito rito apat na oras na ang nakalilipas. Kaagad siyang lumapit dito at hinatak ang laptop na ikina-bigla nito.

“Aray! bakit po?”

Hindi niya ito pinansin at inisa-isa ang dokumento sa screen. Unti-unting nawala ang kunot sa kaniyang noo nang mapagtantong tama ang lahat ng ginawa ng lalaki, bukod pa roon ay ikina-ngiiti niya ang ilan pang papeles na tinapos nitong ayusin na hindi niya sinama sa inutos dito.

“Wow!” she mouthed in surprise. She didn't know he was smart as this. The email he sent was good and perfect.

“You didn't tell me you have knowledge of handling a business company. Got your own business before, or work in a higher position of a company?”

“H-hindi po, wala pa akong nagiging trabaho simula grumaduate ako. Pinag-aralan ko lang po at ang ilan naman sa ibinigay nyong gawain ay alam ko dahil itinuro noon ni Ms. Arson.”

Napatango na lamang siya sa naging sagot nito.

“You finished this too early.” Umupo siya sa isang bakanteng upuan at isinandal ang likod sa backrest nito.

“Eh diba po may pupuntahan pa tayo?”

“Yes, but the schedule is 7pm.” Sandali siyang nag-isip at tumingin sa soot na wristwatch. “You can go home now, go back here at 6pm, you have to fetch me.”

“Sige po.” Tumango ito at tumayo.

Nanatili ito sa harapan niya. Ang akala niya ay kaagad na itong aalis ngunit nagtaka siya nang hindi ito kumilos hanggang sa kunot-noo niya itong hinarap.

“What? You can go now.”

“P-pwede po bang humiram ng p-pera? W-wala po kasi akong ipambabayad sa pamasahe.”

Pinigilan niya ang kaniyang tawa. Tumayo siya at umakyat sa itaas upang kunin ang naiwan niyang wallet, pagkatapos ay bumalik sa ibaba at nag-abot ng pera sa lalaki.

“Maraming salamat po,” pagpapasalamat nito at yumukod. Hindi na niya ito nilingon pa hanggang sa umalis ito, itinuon na lamang niya ang kaniyang atensiyon sa laptop upang i-save ang lahat ng ginawa at inayos na dokumento ni Luke.

“He’s really good,” she mouthed her self. Kaagad siyang napahinto sa ginagawa nang tumunog ang kaniyang cellphone.

Hindi na siya nag abala pang tignan ang caller at pinindot ang answer button nito habang nananatiling nakalapag sa lamesa. She also clicked the loud speaker button upang marinig ng malakas ang kung sino habang nagpapatuloy siya sa ginagawa.

“Good afternoon Georgie,” Airish said from the other line.

Napangiti siya nang malamang ito ang caller, ngunit hindi niya inalis ang mga mata sa ginagawa.

“Good afternoon, why a sudden call from my beautiful Airie?”

“Haha, you’re crazy! You're home?”

“Yes, and why?”

“I'm already here. Just got a good conversation with the sedurity guard.”

“Oh, your favorite kuya?” she asked, pertaining the eldest security guard of their village. Nasa edad 50 na ito at masiyahin, madalas itong makausap ni Airish sa tuwing bibisita ito sa kaniyang bahay. Airish is such a good person, napaka matulungin nito sa lahat ng tao, maging kakilala man niya o hindi. She's always willing to help.

“Yes haha. May ibinigay siya sa akin na isang kumpol—Oh! wait!did I said the right term for a bundle of rice cake?” natatawang wika nito at tila masayang-masaya sa natanggap mula sa kaibigan. Lumaki si Airish abroad, kaya hindi ito matatas mag tagalog. Ang ilang tagalog na binabanggit nito ay hindi siya sigurado kung tama. Kasalukuyan pa rin nitong pinag-aaralan ang wikang Filipino.

“Bundle is bigkis in tagalog, while kumpol is a cluster or a bunch.” She chuckled. “Dalhin mo dito ang suman, na-miss ko ring kumain niyan,” wika niya.

“Okay sure, I'll hang up the call. I'm already in front of your house.”

Inantay niyang mamatay ang tawag, pagkatapos ay itinupi ang laptop. Gunawa siya ng kape sa nag-iisa niyang coffee machine at ito ang dinala sa living area kasama ang kaniyang laptop. Tila kadikit na niyang tuluyan ang kaniyang laptop.

“Georgie!”

Bumungad sa kanya ang masayang mukha ni Airish. Malapad ang ngiti nito habang bitbit ang isang puting plastic bag na may lamang kumpol ng suman na hugis haba at naka balot ng dilaw na dahon ng buko. Gumanti siya ng ngiti dito. Inatay niyang makaupo si Airish sa kaniyang tabi, bago kinuha ang dala nitong suman n nasa loob ng puti na plastic. Hindi na siya nagpaalam pa rito na kukuha at agad na lamang kumain ng isa.

“Are you okay?”

“Yes, why?” takhang tanong niya rito habang kumakain.

“Hindi ka nag-absent since before, unless you are sick," Airish said, with her difficulty in her words.

“I'm good now, nilalagnat ako kagabi pero okay naman na ako. Thanks to my secretary.”

“Secretary?”

“Yes, I got my new secretary sent by Ms. Arson.”

“Kamusta naman? had a pleasant look?”

“Lalaki siya actually.” Talaga ngang nasabik siyang kumain muli ng mga pagkaing pilipino, kaya naman sarap na sarap siya sa pagkain ng dala nitong suman.

“Lalaki? tinanggap mo kahit lalaki?”

“I have no choice. Jed's mom sent him.”

“It's not normal to have a guy assistant.”

“You mean secretary, he can't replace Candice position this early. Anyway, okay naman siya, he's good and smart. Is just that...”

“Is just that?" Airish copied her last three words and waited for her answer. Natatawa siya sa itsura nito, tila interasadong, interado ito sa kaniyang bagong sekretarya.

“He don't have a good taste in fashion," she asnwered.

“Oh, it can be fix, how about his look?”

“Why do I have the feelings that you are so interested in him?” Natatawa niyang tanong dito. Kilala niya si Airish, malaro ito sa lalaki. Just like other gays who are seeking attentions to their male peer.

“Depende kung gwapo ito at matipuno,” malaro nitong wila at ngumiti. Nagtawanan sila sa isinagot ng kaibigan.

“You know my eyes were focused only to Jed before. Nakalimutan ko na ang mga ganiyang bagay tungkol sa pagkilatis ng mga lalaki.”

“Oh, I don't believe it. Gwapo ba?”

“I don't know, he's wearing a big nerdy eye glass, cheap clothes and—ridiculous colored of coat and tie.”

“Oh,” sambit ni Airish at marahang tumango-tango. Kumuha ito ng suman at nagsimulang balatan at kainin tulad niya na ganina pa ngumunguya. This is how, she and Airish for a day. Their happy moment was to eat different kind of foods while they are talking.

“Pupunta siya dito mamaya, we will attend an acquaintance tonight. If you want mag-stay kana dito hanggang sa sunduin niya ako.”

“You will attend a party tonight with him? why?”

“Why?" She chuckled. Hindi niya alam kung totoo ito sa tanong o nagbibiro lamang. “He's my new secretary, he needs to stick around me whenever I attend an event regarding about the company.”

“Yeah, you're right. Can I come?”

“Hmm.”

“Please, you got your invita—”

“Okay, you can come.” Mahina siyang tumawa at hindi na nabigla nang yakapin siya ng kaibigan.