CHAPTER 15
Nakatunghay lamang si Arianna sa malawak na karagatan. Pasado ala-singko na ng hapon at malapit nang lumubog ang araw. Ang natitirang sinag nito ay naglalatag na ng kulay kahel sa katubigan. And it was giving her a perfect view.
Napakagandang tanawin ang nasa kanyang harap ngayon. Napakagandang iguhit nito. Any artist would appreciate the view. Maging ang ordinaryong tao ay sinisiguro niyang magugustuhan na manatili doon at panoorin ang tanawin na kasalukuyang nasasaksihan ng kanyang mga mata--- ang pagmasdan ang haring araw hanggang tuluyan itong magtago sa likod ng mga bundok.
Sa ibang pagkakataon ay iyon ang mararamdaman ni Arianna. She would surely appreciate it. But not with her situation right now. Hindi niya kayang maramdaman iyon ngayon na ang daming gumugulo sa kanya
