บอดี้การ์ดเซ่อซ่า กับคุณหนูสุดแสบ

Ep.1 บอดี้การ์ดคนใหม่

"ข่าวววววดีต้อนรับปีใหม่!!!!!!จ้า แต่ก็มีข่าวร้ายด้วยเหมือนกัน ทุกคนจะฟังข่าวไหนก่อนดี" ชายวัยกลางคนผู้เป็นเจ้าของธุรกิจ Sme เล็กๆ พูดด้วยรอยยิ้มกับคนเป็นลูกน้อง

"ข่าวดี ข่าวดี ข่าวดี!!!!" เสียงเฮของพนักงานในบริษัทดังลั่น

"ข่าวของเราก็คืน พนักงาน 25 คนของเรานั้น ได้โบนัสกันคบทุกคนไม่เว้นแม้แต่ป้าแจ่ม ป้าแม่บ้าน"

"เฮ้!!!!!!" เสียงโห่ร้องของคนเป็นลูกน้องทำเอาคนเป็นเจ้านายยิ้มไปด้วย

"แล้วข่าวร้ายละครับ" ชิณวุฒิ ชายหนุ่มหน้าตาเซ่อๆ ที่ซ่อนตัวเองไว้หลังแว่นตาที่หนาเตอะ หัวหยิกหยอยของเค้าทำให้เค้าต่างถูกชอบเพื่อนๆร่วมงานกลั่นแกล้งเป็นประจำ โดนเรียกว่าเงาะเผือกบ้าง ไอ้หยอยบ้าง ยกมือเอ่ยถามขึ้น

"ถามได้ดีไอ้ชิน เรื่องดีพูดไปแล้ว มาพูดเรื่องไม่ดีบ้าง!!!! บริษัทของเรา จะขอปิดตัวตั้งแต่นี้ไป" เสียงของคนเป็นเจ้าของบริษัท ทำให้ลูกน้องที่เคยเฮลั่น เงียบลงไปจนแทบไม่ได้ยินเสียงหายใจ มีเพียงเสียงแอร์คอนดิชันที่ดังหึ่งจนก้องดังไปทั้งห้อง

"เจ้านายล้อเราเล่นใช่ไหมครับ" ชินขยับแว่นด้วยความประหม่าที่รู้ว่าตัวเองนั้นกำลังจะตกงาน เงินเก็บที่มีอยู่น้อยนิดกับเงินโบนัส แทบจะอยู่ได้ไม่ถึงเดือน ในยุคที่เศรษฐกิจแบบนี้

"ไม่ได้ล้อเล่น จะโทษ ก็ต้องไปโทษคุณลุงข้างบ้านเค้าเอาละนะ บริษัทจะปิดตั้งแต่วินาทีเป็นต้นไป เงินที่ยืมบริษัท หรือเลินเดือนที่เบอกล่วงหน้า ฉันจะขอทวงคืนตั้งแต่ตอนนี้อะนะ" เมื่อเจ้าของบริษัทฉีกยิ้ม ลูกน้องที่นั่งกันเฮฮาในตอนแรก ก็ต่างเผ่นแน็บจนไม่เหลือใครสักคน เหลือเพียงแต่ชิณวุฒิที่ไม่ได้เป็นที่รักเท่าไหร่ นั่งเหลืออยู่แค่คนเดียว

"ทำไมแกไม่ไปกับเค้าห๊ะ เจ้าเงาะเผือก" คนเป็นเจ้านายถามชินวุฒิที่ตอนนี้นั่งอยู่คนเดียว

"ผมไม่รีบ ก็ผมไม่ได้ติดหนี้บริษัทนิครับ" คำตอบของชินวุฒิทำให้คนเป็นเจ้านายยิ้มออกมา

"แกเนี่ยน้าาา เก่งสุดๆ ทำงานที่นี่มาตั้งหลายปี ไม่เคยเบิกล่วงหน้า ไม่เคยยืมใคร ขนาดฉันเป็นเจ้านายแท้ๆ ฉันยังต้องยืมธนาคารเลย" คนเป็นเจ้านายหยิบบุหรี่ขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อก่อนจะส่งให้ชินที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่พอชินปฏิเสธตัวเองเลยหยิบขึ้นมาสูบเอง

"เจ้านายจะไปทำอะไรต่อครับ"

"จะไปเริ่มใหม่ที่ The Heaven ก็นะ ที่นั่นไม่เคยต้องอ้างอิงกับเศรษฐกิจประเทศไหน ลอยตัวอยู่เหนือทุกค่าการเงิน. ค่าเงิน 1 z เท่ากับ 1 ดอลล่าร์เลยนะ ทำไม่กี่ปีฉันคงจะตั้งตัวได้ หรือไม่ก็ส่งเงินกลับมาให้ที่บ้านได้มากโข แกก็เห็นความฝันของฉันมันไม่ได้หากินได้ที่นี่ เศรษฐกิจมันแย่เกินไป เราเป็นบริษัทท่องเที่ยวในประเทศ จะทำยังไง เมื่อคนไทยไม่เที่ยวไทย ไม่ซื้อทัวร์ไทย เจ๊งไง5555" คนเป็นเจ้านายหัวเราะออกมาเบาๆ

"คนไทยเค้ามีรถเองนี่ครับ"

"เออ ไอ้นี่กวนตีน แต่กูทำตั้งแต่คนไทยยังไม่มีไง ตอนนี้ยุคมันเปลี่ยนกูก็ต้องเปลี่ยน ขนาดนายกยังเปลี่ยนเลย ไปเหอะขอให้มีความสุขกับการใช้เงิน กูก็จะหนีเจ้าหนีของกูบ้างแล้ว...ไปละ" คนเป็นสูบควันเข้าปอดเฮือกใหญ่ แล้วทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้น แล้วลุกเดินออกไปเลย ทิ้งชินให้อยู่คนเดียวในงานเลี้ยงที่ไร้ผู้คน

"ต้องดับ ต้องดับ ไม่ได้ ปล่อยก้นบุหรี่ไว้แบบนี้ เดี๋ยวจะเกิดอัคคีภัย" ชินใช้แก้น้ำเทลงก้นบุหรี่ แต่น้ำนั้นมันดันหกเยอะเกิน จนไหลไปเข้าสายไฟจนเกิดเป็นประกายไฟ โหมลุกไหม้จนเค้าต้องรีบวิ่งหนีออกจากที่หอประชุม ปล่อยให้ตัวสปริงเกอร์ทำงานดับไฟแทน

"โอ้ยยยย....ซุ่มซ่ามอีกแล้วเรา!!!!!!"

อีกด้าน..........

[ รายงานข่าว เรามาดูที่ข่าวจากประเทศไทย ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมดังเกิดการลุกไหม้ของ แต่ตอนนี้ควบคุมเพลิงได้แล้ว สาเหตุสัณนิษฐานว่า คาดว่าน่าจะเกินจากไฟฟ้าลัดวงจร ต่อไปเรามาดูข่าวน่ารักๆของแมวน้ำที่คลอดลูก ] เสียงจากโทรทัศน์ขนาด 50 นิ้วดังขึ้น โดยมีสาวน้อยที่นั่งมองลูกแมวน้ำอย่างไม่สบอารมณ์

"แมวน้ำคลอดลูก ต้องออกโทรทัศน์ด้วยนึไง ประสาท!!!" หญิงสาวกดปิดทีวีทันที

"คุณหนูขาาาาาา เราต้องไปประชุมแล้วนะคะ อย่าช้าเลยเดี๋ยวนายใหญ่จะโกรธเอานะคะ" หญิงสาวรับใช้วิงวอนให้คุณหนูของเธอ ไปเข้าประชุมสักที เพราะตอนนี้มันเลยเวลามาพอสมควรแล้ว

"ป๊าไล่บอดี้การ์ดของฉันออก มันต้องมีประท้วงกันบ้าง ปีนี้ป้าไล่ออกเป็นคนที่ 24 แล้วนะ ได้หรอ!!!! ตอบมาซิ" เสียงของหญิงสาวที่แผดออกทำให้สาวรับใช้ถึงกลับต้องหดคอด้วยความกลัว

"อาเฟิงงงง!!!! ป๊าให้มาตาม" เสียงของคนที่เดินเข้ามาตามคนเป็นน้อง ไปเข้าประชุมประจำปีที่ตอนนี้คนมาพร้อมหมดแล้ว จะขาดก็แต่หญิงสาวหนึ่งเดียวคนนี้

"เฮียไป๋ ฉันประท้วงอยู่ ไม่ไป ให้ฉันโกรธป๊าหน่อยนะ" คนเป็นน้องสาวยังคงออดอ้อน จนคนเป็นพี่ชายต้องหรี่ตามอง

"โทระ ฉันให้เรียกว่าโทระ รีบไป ถ้าช้า ป๊าจะให้เฮียหลงมาตาม" คนเป็นพี่ชายที่บังคับให้น้องสาวเรียกชื่อเดิมที่เค้าเคยมี ก่อนจะเดินกลับไปโดยทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้คนเป็นน้อง

"โทร่า บอกให้เรียกโทร่า ทำไมต้องเอาชื่อเฮียหลงมาขู่ด้วย อำมหิตที่สุด" หญิงสาวรีบรุกขึ้นจากโซฟา แล้วเดินตามพี่ชายไปเข้าประชุม ก่อนที่ป๊าของเธอจะส่งคนที่เธอกลัวมาจัดการ

ในห้องประชุมขนาดใหญ่ ที่มีคนมากมายยืนรายเรียง ทุกคนใส่ชุดสีแดงสด คนมีอำนาจจากทั่วทั้งเกาะ มารวมกันในงานนี้ เพียงแค่ประตูบานใหญ่เปิด ทุกสายตาก็จับจ้องมาที่แขกที่กำลังจะมา จนไป๋เฟิงต้องกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน แต่ก็ไม่รู้ว่าทุกคนมองเธอทำไม เธอเดินไปยืนข้างพ่อของเธอ ที่ตอนนี้มีพี่ๆยืนกันครบ เพียงสายตาของชิงหลงฉาบมาที่เธอ เธอก็ขนลุกจนไม่กล้าดื้อแล้ว

"ไหนก็มากันครบแล้ว ปีนี้ลูกสาวผมจะอายุครบ 23 ปีเต็ม โตเต็มไวเป็นหญิงสาวที่งามสะพรั่ง กระผมนั้นก็แก่มากแล้ว อยากจะให้ลูกสาวได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝา" เสียงจอแจของคนอื่นๆที่ดังก่อนหน้านี้ ก็เงียบลงทันที ที่ไป๋ชิงหลงบอกว่าลูกสาวของตนจะแต่งงาน

"ผมบอกป๊าแล้ว ว่าถ้าป๊าประกาศออกไป งานจะกร่อย น้องสาวเรามันตัวแสบ ใครกล้าแต่งด้วยก็แปลกแล้ว" ชิงหลงเอ่ยกับคนที่เป็นพ่อบุญธรรม

"ลูกสาวกูสวยขนาดนี้ ไอ้พวกมีตาหามีแววไม่"

"อาเฟิงนี่มันระเบิดน้อยๆเลยนะป๊า" ไคเสริมขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

"งั้นพวกมึงแต่ง!!!" เสียงคำขาดจากไป๋ชิงเหอทำให้ลูกชายทั้ง 3 เงียบกริบ

"กระผมจะไปควานหาผู้ชายทั้งเกาะมาให้น้องเอง" ชิงหลงเอ่ยขึ้น

"ใครที่มารักษากับผม ใครไม่สนใจน้องของเรา ผมจะตัดไตมันทิ้งเลย" ไครีบพูดขึ้นมาทันที

"ผมคิดว่า ผมจะสร้างสามีโฮโลแกมให้ อย่างน้อยก็ไม่โดนน้องเราเล่นจนตาย" โทระเอ่ยขึ้นมาเพราะคิดว่าผู้ชายที่อยู่กับน้องสาวตัวเองยังไงก็เลี้ยงไม่โต

"ทำไมลูกกูไม่น่ารักหรอ!!!" ไปชิงเหอหงุดหงิดที่ใครๆก็ผลักไสลูกสาวของตนเอง

"ใช่!!!!" เสียงของลูกบุญธรรมทั้ง 3 คน ตอบขึ้นมาพร้อมกันแบบไม่ต้องคิด และไม่ได้นัดหมายกันเลย

เมื่องานเลี้ยงการประชุมครั้งใหญ่จบลง เป้าหมายที่คนเป็นพ่อจะหาสามีให้ลูกสาวแทบจะริบหรี่ ขนาดพาลูกสาวไปแนะนำให้ตระกูลไหน ครอบครัวไหน ทุกคนก็ต่างยิ้มแห้งๆแล้วตอบกลางๆไม่กล้าปฏิเสธ หรือรับไว้ ไม่มีใครสักคนที่จะกล้ารับปาก หรือเอ่ยเรื่องดูตัวเลยสักคน

"อาเฟิง หนูจะต้องทำตัวดีๆหน่อยนะ ไม่งั้นชาตินี้ คงไม่ได้มีผัวกับเค้าแน่ๆ" คนเป็นพ่อเกิดอาการหนักใจ เพราะคนทั้งเกาะ แทบจะรู้ชื่อเสียงเรียงนาม ของไป๋เฟิงเป็นอย่างดี

"หนูไม่อยากมีผัวไงป๊า แต่ถ้ามีเมียก็ไม่แน่" คนเป็นลูกสาว แหย่คนเป็นพ่อที่กำลังหนักใจเรื่องนี้ เพราะลูกสาวของตัวเอง คลุกคลีแต่กับผู้หญิง แบบนี้ชาตินี้ชิงเหอคงไม่มีทางมีทายาทสืบสกุลแน่ๆ

"อาเฟิงอ่าาา แบบนี้ป๊าหนักใจน้า ไม่คุยเรื่องนี้ละ บอดี้การ์ดของหนู ป๊าไล่ไปแล้ว มาทำให้ลูกสาวป๊ามีแผล ตอนนี้น้าเราไปเลือกบอดี้การ์ดใหม่กัน แล้วก็เลิกคิดจะมีเมียไปได้เลยน้า ลูกสาวป๊าสวยแบบนี้ เสียของตายเลย"

"ไม่หาแล้ว เบื่อจะทำความรู้จักคนใหม่แล้ว เข้าใจไหมป๊า มีทำไม หนูดูแลตัวเองได้ ใครจะกล้ามารังแก ไป๋เฟิง ไม่มีวันซะหรอก" ไป๋เฟิงยืดในความสามารถของตัวเอง ที่ร่ำเรียนมาก่อนที่ตัวเองจะอ่านหนังสือออกซะอีก

"แต่หนูเป็นผู้หญิงน้า" คนเป็นพ่อเริ่มหนักใจ

"ทำไมมันสำคัญแค่ไหน เป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย ไม่เอาแล้วบอดี้การ์ด หนูจะดูแลตัวเอง หนูเก่งกว่าพวกเฮียทั้ง 3 ซะอีกนะป๊า" คนเป็นลูกสาวเริ่มดื้อดึง

"ถ้าไม่เอาบอดี้การ์ด ก็ทำตัวติดกับอาหลงเข้าไว้ ถ้าโลกนี้จะไม่มีใครแต่งกับหนู อาหลงเนี่ยแหละคือคนที่ป๊ามองเอาไว้" เสียงของคนเป็นพ่อ ทำให้คนที่ฟังถึงกับขนลุก ว่าจะให้เธออยู่ติดกับพี่ชายที่รักสะอาด เป็นโรคเกลียดความไม่เพอร์เฟค

"ไม่เอาเฮียหลง" เสียงเบาๆที่ดังขึ้น ทำให้คนเป็นพ่อพอใจ

"ไปเลือกบอดี้การ์ด!!!!!" เสียงตะโกนของคนเป็นพ่อ ทำให้ไป๋เฟิงต้องไปเลือกบอดี้การ์ดแบบจำยอม เพราะกลัวพี่ชายตัวเองจับใจ

ชิน Say ::

มาจนได้เลยนะ The Heaven ได้ทัวร์ไฟลุก ราคาถูกมากอย่างกับได้ฟรี ไหนๆก็ไม่เหลืออะไรแล้ว เอาเงินมาเสี่ยงโชค เราอาจจะรวยกับไปแบบเศรษฐี คิดภาพตัวเองรวยแล้วมันหุบยิ้มไม่ได้ เราต้องหล่อแบบซูโฮ Exo หรือไม่ก็มาริโอ เมาเรอร์ จะทุบใหม่ทั้งหน้าไม่ให้เหลือเค้าเดิมเลย แค่คิดก็เขินแล้ว!!!! ฮึ่ยยยยยยย

เมื่อเครื่องบินลงจอดที่ The Heaven การเดินออกมาจากสนามบินของผมมันไม่ต่างจากสรวงสวรรค์เลย ที่นี่โคตรสวย สาวโคตรแหล่ม ถ้าเราจะมาเปิดบริสุทธิ์ที่นี่ คงเป็นสวรรค์ของเราเลย เก็บเงินทั้งปี เพื่อมา.....คึกคึก เสียงหัวเราะของผมมันทำให้คนรอบข้างหันมามอง จนผมต้องเก๊กหน้านิ่งแล้วหยุดความคิดในหัว

"ไปเถอะที่รัก ไอ้หยอยนี่มันโรคจิต"

โรคจิตที่ไหนวะ อนาคตณเดชนะเนี่ย ผมลากกระเป๋าเดินทางตามไกด์ทัวร์ ที่พูดอะไรก็ไม่รู้ผมไม่ได้ เพราะส่องแต่ ตู้มมมม คนนี้นมใหญ่เป็นบ้าเลย ผมหันไปสะดุดตากับหญิงสาวสวยเอ็กซ์ที่เดินอยู่ข้างผม เดี๋ยวไม่ใช่ ต้องมองหน้าสิ จะไปมองนมเค้าทำไม ต้องมองหน้า ต้องมองหน้า แม้ว่านมเธอจะหน้ามองกว่าหน้าก็ตาม

[ ทุกท่านค้าาาา ที่นี่เป็นโรงแรมของไป๋ กรุ๊ป โรงแรมที่ดีที่สุดของ The Heaven ของให้ทุกท่านมีความสุขเหมือนกันได้อยู่บนสรวงสวรรค์นะคะ จำไว้ให้ดีนะคะ ล้อหมุน 9 โมงเช้า อย่าช้า ไม่จะถูก.....พูดพร้อมๆกันสิคะ ] เสียงจากโทรโข่งของไกด์ ดังเพื่อบอกอะไรสักอย่างที่ผมไม่ได้ฟังเลย เพราะยังตราตรึงกับ ตู้มมมมม ของสาวข้างๆ นมตู้มมมมดีจริงๆ

"ถูกทิ้ง" เสียงของลูกทัวร์ที่ตอบไกด์ ทำให้ผมหลุดสายตาจากนม เอ้ย!!! จากสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วหล่อนก็ยอมให้ผมมองเนี่ยสิ

ไกด์แจกกุญแจห้องให้ลูกทัวร์แต่ละคน ซึ่งผมได้ห้องสุดทางเดิน ห้อง 867 ไม่รู้ห้องจะเป็นยังไงบ้างนะ แต่โรงแรมที่นี่มันหรูดีจริง เราจะทำอะไรดีน้าคืนนี้ เห็นบอกว่าที่นี่มีคาสิโนด้วย คืนนี้ลองไปเล่นดูดีไหมน้า ผมเดินไปคิดไปจนเลยออกไปด้านหลังโรงแรม

"ชิบหายละ เดินเพลินจนลืมทาง" ผมพยายามเดินหาพนักงาน เพื่อจะถามทาง ว่าแต่นี่มันห้องอะไร ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องที่ตอนนี้มีคนมากมายเต็มไป พอเข้ามาถึง ผมก็โดยคนในห้องดึงมาต่อแถวอะไรสักอย่าง พวกนั้นพูดภาษาจีน ซึ่งผมพูดได้นะ

"ไอ้กากนี่ใคร" เสียงของคนที่หันมามองผมกันเป็นตาเดียว

"หนีห่าวอ่า" ผมยกมือทักทายคนที่อยู่ในห้องตามมารยาท แต่มันกลับทำให้ทั้งห้องเงียบกริบ

"ป๊า หนูเอาไอ้กากนี่แหละ" หญิงสาวหน้าตาน่ารัก ตากลมโตบ๊องแบ้ว ในชุดกี่เพร้าจีนชี้นิ้วมาที่ผม เลือกผมหรอ เลือกผมทำไมอะ

"อาเฟิง นี่มันฝอยขัดหม้อ หนูจะเอาไปทำไม อาเฟิงงงงง!!!"

หญิงสาวเดินเข้ามาหาผม แล้ว............

"ไอ้กากต่อไปนี้ นายเป็นของฉันแล้ว" มือของหญิงสาว กระชากขอเสื้อของผมเดินไปตามทาง

"เดี๋ยว!!!!คุณ กระเป๋าของผม!!! คุณครับ Bag Bag รู้จักไหม ภาษาจีนกระเป๋าอะไรวะ"

"ไอ้โง่ ฉันพูดไทยได้ กากเอ้ย" หญิงสาวยังคงลากผมอย่างไม่ลดละ จะเอาผมไปไหน ผมไม่อยากเปิดซิงแบบโดนข่มขืนแบบนี้นะ ไม่นะ ม้ายยยยยยยยยยยยย