Miss me yet 02 ลูกใคร?

1514 Words
โรงเรียนอนุบาลอินเตอร์ "คุมแม่~~~~~" หมับ! ฉันเลิกเรียนแล้วก็มารับลูกที่โรงเรียนตามที่บอกไอร่าเอาไว้แต่ลูกสาวตัวแสบเมื่อเห็นฉันแล้วก็รีบวิ่งเข้ามาหาเลย ทำให้ฉันต้องรีบเข้าไปกอดเอาไว้ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวได้มีล้มแน่นอนละ "ฟอดดด~~~ วิ่งทำไมคะเดี๋ยวก็ล้มหรอกตัวแสบ" ฉันหอมแก้มของลูกก่อนจะบ่นนิดหน่อย "ขอโต๊ดค่าา~ พอดิว่าไอร่าคิดถุงคุมแม่เกินไปหน่อยเลยทำให้รีบมาหาเยยยยย อิอิ^^" "ทำมาเป็นปากหวานนะ" "น้องไอร่าคะเจอคุณแม่แล้วต้องพูดว่าอะไรและทำยังไงคะ?" คุณครูของไอร่าเดินตามมาบอก "ซาหวัดดิค่ะคุมแม่ ขอบคุงที่มารับนะคะ จุ๊บ!" ไอร่ายกมือไหว้และจุ๊บที่แก้มของฉันเพราะว่าฉันนั่งย่อง ๆ อยู่ "ว้าววว~~ มาเรียนวันเดียวเก่งขนาดนี้เลยเหรอลูกสาวใครน้าาาา?" "ลูกสาวคุมแม่ไอหมอกค่าาาา" "ไอร่าเป็นเด็กเก่งนะคะ ร่าเริงและเรียนรู้เร็ว น่าจะไม่มีปัญหาอะไร" คุณครูบอกกับฉัน "ขอบคุณนะคะที่ช่วยดูแลงั้นเดี๋ยวฉันขอพาไอร่ากลับก่อนนะคะ" "ค่ะ คุณแม่" "ซาหวัดดิค่าาาา คุมรู~~" เก่งไปหมดยกเว้นการออกเสียงนี่แหละ แต่สำหรับไอร่าแล้วพูดได้ขนาดนี้ถือว่าเก่งมาก ๆ เลย "จ้าาา~~แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะน้องไอร่า" "ค่าาาา ^0^" หมับ! ฉันจับมือของไอร่าเดินออกจากโรงเรียนไปที่รถฉันคิดว่าจะแวะห้างก่อนพาไอร่าไปส่งบ้านพ่อแม่นะ "วันนี้ไอร่าของคุณแม่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ?" ฉันถามขณะที่กำลังพาขึ้นรถ "คุมแม่จาพาไปทานเหรอคะ?" ไอร่าเอียงคอ "ใช่สิ ถ้าไม่ใช่คุณแม่ของไอร่าจะเป็นใครละคะ?" ฉันยิ้มก่อนจะลูบหัวล็อกคาร์ซีทของไอร่าให้เรียบร้อย "ยะอยากทานไอติมได้ไหมคะ..." พูดแล้วก้มหน้าเนื่องจากปกติฉันไม่ค่อยให้ทานเพราะว่าไอร่าป่วยง่าย "ได้สิค่ะ คุณแม่ให้เพราะว่าวันนี้ไอร่าเปิดเทอมวันแรกและก็เป็นคนเก่งค่ะ" "น่ารักด้วไหมคะ?" ตาแป๋วเชียว "น่ารักมากค่าาาาาา~~ ไปกันเลยไหมคะ?" "ป่ะกันนนนน~~ คิคิ^^" ไอร่าคือรอยยิ้มของฉัน เมื่อไหร่ที่ไอร่ายิ้มฉันก็จะยิ้ม เมื่อไหร่ที่ไอร่าหัวเราะฉันก็หัวเราะ และเมื่อไหร่ที่ไอร่าร้องไห้เสียใจฉันเองก็เสียใจเหมือนกัน... ลูกเจ็บแม่เจ็บคำนั้นฉันพึ่งเข้าใจก็ตอนที่มีไอร่านี่เอง ไอร่าแม้ว่าจะร่าเริงแต่ก็ป่วยง่ายเหมือนกันเพราะงั้นฉันต้องดูแลและระวังมากเป็นพิเศษเลย ห้างสรรพสินค้า G "ไอติม! ไอติม! ไอติมสตอเบอรี่~~~~" ตอนนี้เราถึงห้างกันแล้วและฉันก็กำลังเดินจับมือไอร่าไปที่ร้านไอติมซึ่งท่าทางไอติมจะสนุกและใจดีมากที่วันนี้จะได้ทาน "อยากทานขนาดนี้สั่งมาให้ทานให้หมดน้าาา~ ถ้าไม่หมดละก็รอบหน้าอด" ฉันแกล้งพูดทำหน้าตาดุ ๆ "งู้ยยย~~มะเหลือ ๆ ไอร่าจะทานให้หมดเยยย~~ ให้ท้องเลยงะ คิคิ" "ให้จริงน้าา" "ย้อเย่นนนน" เราเดินกันสักพักก็ถึงร้านไอติมซึ่งมีเมนูอื่น ๆ อีกมากมายเลย ร้านไอติม "สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ?" เมื่อเราเข้ามานั่งพนักงานก็มาต้อนรับและถาม "ซาหวัดดีค่ะพี่สาวววว~~ ไอร่าเอาไอติมสตอเบอร์ฉองลูกค่า~" ลูกสาวฉันสั่งเองเรียบร้อยโดยไม่ต้องถามเลย "ราดช็อกโกแลตและเพิ่มท็อปปิ้งด้วยไหมคะ?" ฉันปล่อยให้พนักงานคุยกับไอร่าไป "ท็อปปิ้งคืออะไยงะเหมือนช้อปปิ้งไหม?" "เอ่อ ท็อปปิ้งคือขนมที่ทานกับไอศกรีมค่ะ" "แต่ไอร่ามาทานไอติมนะ ไม่ใช่ไอกครีม" โอ๊ยยยย~~ ลูกสาวฉันจะน่ารักเกินไปแล้วนะ หลงงง *0* "ไอร่าขา...ไอศกรีมกับไอติมแบบเดียวกันค่ะแต่เรียกได้หลาย" ฉันบอกลูกสาว "อ่ออออ เป็นยังงี้เองง~ งั้นช็อกกิ้งมีอะไยบางคะ?" "ท็อปปิ้งนะคะมีขนมปัง เยลลี่ ช็อกโกแลตชิพ และอีกมากมายตามในรูปเลยค่ะ" พนักงานเปิดเมนูที่มีรูปภาพให้ดู "คุมแม่ขาไอร่าเลือกได้กี่อย่างคะ?" "เลือกได้ตามใจค่ะแต่ไอร่าต้องทานหมด" "อืม....งั้นไอร่าเอาอันนี้ อันนี้ อันนี้ค่ะ สามอย่าง" ฉันมองไอร่า "ทำไมเอาแค่นั้นละคะ?" "กลัวมะหมดค่ะ แฮะ ๆ และถ้าอันนี้หมดค่อยสั่งใหม่ก็ได้ค่ะ ^^" "โอเคจ้า งั้นเอาตามนั้นแหละค่ะส่วนฉันขอเป็นคาปูชิโน่ปั่นเพิ่มวิปนะคะ" ฉันสั่งพนักงาน "ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ" และพนักงานก็เดินออกไปเพื่อส่งออเดอร์ ส่วนฉันกับไอร่าระหว่างที่รอก็นั่งคุยกันตามประสาแม่ลูก "วันนี้เป็นยังไงบ้างคะที่โรงเรียน?" ฉันถามเพราะอยากรู้ว่าไอร่าชอบโรงเรียนไหม "สนุกค่าา~ มีเพื่อนเยอะเยยย คุมครูใจดีมาก ๆ ๆ ไอร่าชอบบบบบบ >0เวลาต่อมา... "ไปไหนกันต่อดีนะซ้ายยยยหรือฝาาาาาา" ตอนนี้เราทานไอติมกันเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากร้านไอร่าก็เกิดคำถามขึ้น "ไปซื้อของฝากให้คุณตาคุณยายกันค่ะ" ฉันตอบคำถามของไอร่า "ช่ายยย ๆ คุมตาา คุมยายยย ไอร่าคิดถุงแย้ววววง่าาาา~~" "หึ งั้นรีบซื้อของและกลับบ้านกันนะคะ" "ค่าาา เย่~~~" ฉันเดินพาไอร่าไปซื้อของต่อซื้อของพ่อแม่และของไอร่าด้วย ฉันชอบให้ลูกใส่ชุดน่ารัก ๆ >//(ลมเหนือ) ผมมองไอหมอกที่เดินผ่านผมไปกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เด็กคนนั้นเรียกเธอว่าแม่... "ลมคะมองอะไรอะนายมองผู้หญิงคนอื่นแถมยังเป็นผู้หญิงลูกติดอีกเนี่ยนะคะ?" ผู้หญิงข้าง ๆ ผมพูดขึ้น "หุบปาก" พรึ่บ! ผมบอกก่อนจะสะบัดมือของเธอที่เกาะแขนของผมและเดินตามหลังของไอหมอกไปเพราะผมคาใจกับเด็กผู้หญิงคนนั้น "ลม!!ลมจะไปไหนลม!!" เสียงของผู้หญิงคนนั้นตะโกนตามหลังมาแต่ผมก็ไม่คิดจะหันกลับมอง ตึก ๆ ๆ ๆ ผมเดินตามไอหมอกที่กำลังอุ้มเด็กคนนั้นพร้อมกับข้าวของเต็มไปหมด ซื้ออะไรนักหนา? ผมเดินตามสองแม่ลูกไปพูดคุยกันกระหนุงกระหนิง เด็กคนนั้นก็ยิ้มร่าเริงเมื่อคุยกับไอหมอก ผมแม่งเหมือนสตอล์คเกอร์เลยวะ "คุมแม่คะผู้ชายคนเมื่อกี้หล่อ" หมายถึงผมหรือเปล่านะเพราะว่าเมื่อกี้ผมเองก็เผลอไปสบตากับเด็กคนนั้นพอดีด้วย "ไอร่าเป็นเด็กเป็นเล็กเดี๋ยวเถอะ" "แต่น่ากลัวมากเยยยย ไอร่ามะชอบ T^T" อ้าววว!! เมื่อกี้ยังชมอยู่เลย "โอ๋ ๆ คงไม่เจอกันแล้วละลูกไม่ต้องกลัวน้าาาา ฟอดดดดด" ผมมองไอหมอกอุ้มเด็กคนนั้นที่ชื่อไอร่าขึ้นรถไป "เหอะ!! ที่ทิ้งฉันไปก็เพราะไปมีลูกนี้เอง..." "กล้ามานะที่นอกใจฉันไอหมอก!!" ปัก! ผมทุบกำแพงด้วยความโมโหและโกรธมากที่เธอหายไปไม่บอก อยู่ ๆ ก็โพล่งมากแถมวันนี้ยังมีลูกสาวอีก แม่งเอ๊ยยย!!!! "ลูกใครวะ?!"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD