ความรักในวัยเด็กมันเป็นเพียงการเล่นสนุก แต่การเล่นสนุกของใครบางคนกลับทำลายชีวิตของคน ๆ หนึ่ง...
จีบยากเลยอยากลอง ได้ยินว่ายากเลยอยากพิสูจน์...
แต่สุดท้าย...กลับหายไปในอากาศ
อีกคนเจ็บปวดมากเกือบตายไปแล้วถ้าไม่มีดวงใจอีกด้วย
ส่วนอีกคนก็โกรธแค้นเพราะคิดว่าเธอทิ้งไป โดยไม่มีเหตุผล
ความรัก ความเจ็บปวด ความหน่วง ความทรมาน การกลับมาพบกัน จะจบลงเหมือนเดิมหรือแบบใหม่?
บทนำ
4ปีก่อน
คอนโด M
" สะสองขีดเหรอ ...?" ตอนนี้ฉันกำลังมือไม้สั่นนเพราะสิ่งที่อยู่ในมือ มันคือที่ตรวจครรภ์และมันคำลังขึ้นสองขีดอยู่ ตอนนี้ฉันพึ่งอายุ 20 เองนะจะต้องเป็นแม่คนแล้วเหรอ?
ฉันยังเรียนอยู่เลยนะรายได้ยังไม่มีตอนนี้มีเพียงเงินที่พ่อแม่โอนให้ใช้แต่ฉันกลับท้องในวัยเรียนเนี่ยนะ?
แถมแฟนของฉันก็พึ่งอายุแค่ 18 เองเขาจะรับผิดชอบได้เหรอ?
คำถามมากมายกำลังเกิดขึ้นในหัวของฉัน ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยรู้เพียงแต่ว่าฉันต้องคุยเรื่องนี้กับลมให้เร็วที่สุด
หมับ! ฉันคว้ากุญแจรถยนต์เพื่อไปโรงเรียนของลมเหนือแฟนของฉัน
แฟนฉันชื่อว่าลมเหนือ เขาเป็นรุ่นน้องโรงเรียนเก่าที่ผ่านมาฉันไม่เคยตกลงคบกับใครเลยส่วนหนึ่งเพราะว่าชอบเขามานานและอยู่ๆ ลมเหนือก็ปรากฎตัวขึ้นและบอกว่าชอบฉันจะจีบ ตอนนั้นฉันดีใจมากแต่เพราะบุคคลิกที่สร้างไว้คือสาวจอมหยิ่งเลยไม่ได้แสดงท่าทีอะไรมากและปล่อยให้เขาจีบฉัน ไม่นาน... ฉันก็ตกลงคบกับเขาแล้วเราก็คบกันมาได้ 3 เดือนแล้วและฉันก็ท้อง
โรงเรียนสาธิต
ฉันมาถึงโรงเรียนของลมเหนือแล้วและมันก็เป็นโรงเรียนเก่าของฉันด้วย ฉันเดินไปทั่วโรงเรียนเพื่อตามหาเขาแต่โรงเรียนมันใหญ่ไง!!
"พี่หมอกใช่ไหมคะ?" และขณะนั้นก็มีรุ่นน้องมาเรียกฉันเอาไว้ไม่แปลกที่จะมีคนรู้จักฉัน
"ค่ะ"
"มาหาพี่ลมเหนือเหรอคะ?"
"จ๊ะ น้องรู้ไหมว่าตอนนี้เขาอยู่ไหน?" ฉันไม่ได้โทรหาเพราะว่ารีบมากเลยออกมาเลยไม่ได้ถามว่าเขาอยู่ตรงไหนน่ะสิ
"ตึกสองค่ะเห็นอยู่กับเพื่อน"
"ขอบใจมากนะน้อง"
"เอ่อ หนูชื่อแต้วนะคะเป็นแฟนคลับพี่เลย ติดตามทุกเพจที่เกี่ยวกับพี่เลยค่ะหนูชอบพี่มาก ๆ เลย >.<"
"ขอบคุณนะ"
"หนูขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ??"
"ได้จ๊ะ" ฉันรีบตอบเพราะว่าจะได้รีบไปสักที
"เย่!!พี่หมอกใจดีมากไม่เห็นหยิ่งเลยเนอะสงสัยจะเป็นแค่คาแรคเตอร์ 1 2 3" น้องแต้วถ่ายรูปกับฉันสองสามรูป
"งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ"
"ได้ค่ะ^^"
ฉันแยกตัวออกมาจากแต้วก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ตึกสองเพื่อเจอกับลมเหนือ ไม่นานฉันก็ถึงและเห็นเขากับเพื่อนอยู่ใต้ตึกพอดีฉันไม่รอช้ารีบเข้าไปหาลมเหนือทันที
"เฮ้ย! จะว่าไอ้ลมมันทำได้จริง ๆ เว้ยยยย!" เสียงแอลเพื่อนของลมพูดเสียงดังตอนนี้ยังไม่มีใครเห็นฉัน
"เรื่องอะไรวะ?" เขื่อนเพื่อนอีกคนทำหน้าสงสัย
"ก็จีบพี่ไอหมอกไงวะ ใคร ๆ ก็รู้ว่าพี่แกแม่งจีบยากสุด ๆ แต่ไอ้ลมมันทำได้วะ สุดยอดเพื่อนนนนน!!" กึก! พอมีชื่อของฉันในบทสนาฉันก็หยุดทันทีแต่หามุมแอบ มันมีบางอย่างบอกกับฉันว่าให้ฟัง...
"เหอะ! เรื่องแค่นี้เองกระจอกวะ! ก็ไม่เห็นจะจีบยากห่าอะไรเลยกูจีบแปบเดียวเองก็ติดแหละแถมง่ายด้วย" งะง่ายเหรอ?
"ง่ายเหรอวะอย่าบอกนะว่ามึง..."
"หึ!" เขาไม่ได้ตอบอะไรแค่ขำในลำคอเท่านั้นแต่แค่นั้นก็สามารถตอบคำถามของเพื่อนเขาได้แล้วว่าเขามีอะไรกับฉันแล้วและฉันก็คงดูง่ายในสายตาของเขา
"เห็นไหมกูบอกแล้วว่ากูทำได้เว้ยยย!!" เขาบอกกับเพื่อนอย่างภูมิใจ
"ไม่น่าเชื่อวะแต่มันก็เป็นไปแล้ว แต่ว่ามึงจะคบนานแค่ไหนวะ?" นั่นสิ...
"เร็ว ๆ นี้แหละมั้ง กูเบื่อแล้ววะ"
"ฮึก!!" ฉันกำลังจะสะอึกร้องไห้แต่ฉันก็ปิดปากของตัวเองได้ทันพอดี
"อ้าว! คิดว่ารักจริงงงง~~"
"ตอนแรกก็ดีนะแต่พอนาน ๆ ไปก็เริ่มเบื่อวะแล้วก็นะเดี๋ยวกูก็ต้องเข้ามหาลัย ต้องเจอคนเยอะแยะจะให้กูไปยึดติดกับคน ๆ เดียวก็ไม่ใช่เปล่าวะชีวิตวัยรุ่นต้องใช้ซะ"
"ก็จริงเว้ยยยย!! กลับบ้านกันเถอะวะเย็นแล้ว" และพวกเขาก็เดินแยกย้ายไปอีกทางส่วนฉันกำลังจะขาดใจเพราะความจริงที่ได้รู้วันนี้คนที่ฉันชอบมานาน เข้าหาฉันเพราะว่าแค่ต้องการพิสูจน์เขาแค่เอาสนุกเท่านั้นเอง
"ฮึก!! ฮือออออออออ!!!" ฉันร้องไห้ตรงนั้นขาไม่มีเรี่ยงแรงอะไรเลย มันก้าวไม่ออกมันทรมานหายใจไม่ออกเลย มันเหมือนกับว่าหัวใจของฉันกำลังโดนฉีกเป็นชิ้น ๆ ฉันยอมตกลงคบเพราะรัก ฉันยอมให้ร่างกายก็เพราะรัก ที่ผ่านมาไม่มีใครจีบฉันได้เลยเพราะว่าฉันรักเขามานาน แต่เหมือนว่าความรักของฉันมันไร้ค่ามาก ๆ เลย สำหรับเขาฉันมันแค่ของเล่นสนุกเท่านั้น
"ฮืออออออ ๆ ๆ ๆ" ฉันเอามือวางที่ท้องของตัวเองถ้าฉันตัวคนเดียวคงไม่เป็นไรหรอก แต่ตอนนี้ฉันมีอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังเกิดมานะ...
"แล้วฉัน...ฮึก! ต้องทำยังไงดี ฮืออออออ"
