Miss me yet คิดถึงฉันรึยัง :)

บทนำ

4ปีก่อน

คอนโด M

" สะสองขีดเหรอ ...?" ตอนนี้ฉันกำลังมือไม้สั่นนเพราะสิ่งที่อยู่ในมือ มันคือที่ตรวจครรภ์และมันคำลังขึ้นสองขีดอยู่ ตอนนี้ฉันพึ่งอายุ 20 เองนะจะต้องเป็นแม่คนแล้วเหรอ?

ฉันยังเรียนอยู่เลยนะรายได้ยังไม่มีตอนนี้มีเพียงเงินที่พ่อแม่โอนให้ใช้แต่ฉันกลับท้องในวัยเรียนเนี่ยนะ?

แถมแฟนของฉันก็พึ่งอายุแค่ 18 เองเขาจะรับผิดชอบได้เหรอ?

คำถามมากมายกำลังเกิดขึ้นในหัวของฉัน ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยรู้เพียงแต่ว่าฉันต้องคุยเรื่องนี้กับลมให้เร็วที่สุด

หมับ! ฉันคว้ากุญแจรถยนต์เพื่อไปโรงเรียนของลมเหนือแฟนของฉัน

แฟนฉันชื่อว่าลมเหนือ เขาเป็นรุ่นน้องโรงเรียนเก่าที่ผ่านมาฉันไม่เคยตกลงคบกับใครเลยส่วนหนึ่งเพราะว่าชอบเขามานานและอยู่ๆ ลมเหนือก็ปรากฎตัวขึ้นและบอกว่าชอบฉันจะจีบ ตอนนั้นฉันดีใจมากแต่เพราะบุคคลิกที่สร้างไว้คือสาวจอมหยิ่งเลยไม่ได้แสดงท่าทีอะไรมากและปล่อยให้เขาจีบฉัน ไม่นาน... ฉันก็ตกลงคบกับเขาแล้วเราก็คบกันมาได้ 3 เดือนแล้วและฉันก็ท้อง

โรงเรียนสาธิต

ฉันมาถึงโรงเรียนของลมเหนือแล้วและมันก็เป็นโรงเรียนเก่าของฉันด้วย ฉันเดินไปทั่วโรงเรียนเพื่อตามหาเขาแต่โรงเรียนมันใหญ่ไง!!

"พี่หมอกใช่ไหมคะ?" และขณะนั้นก็มีรุ่นน้องมาเรียกฉันเอาไว้ไม่แปลกที่จะมีคนรู้จักฉัน

"ค่ะ"

"มาหาพี่ลมเหนือเหรอคะ?"

"จ๊ะ น้องรู้ไหมว่าตอนนี้เขาอยู่ไหน?" ฉันไม่ได้โทรหาเพราะว่ารีบมากเลยออกมาเลยไม่ได้ถามว่าเขาอยู่ตรงไหนน่ะสิ

"ตึกสองค่ะเห็นอยู่กับเพื่อน"

"ขอบใจมากนะน้อง"

"เอ่อ หนูชื่อแต้วนะคะเป็นแฟนคลับพี่เลย ติดตามทุกเพจที่เกี่ยวกับพี่เลยค่ะหนูชอบพี่มาก ๆ เลย >.<"

"ขอบคุณนะ"

"หนูขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ??"

"ได้จ๊ะ" ฉันรีบตอบเพราะว่าจะได้รีบไปสักที

"เย่!!พี่หมอกใจดีมากไม่เห็นหยิ่งเลยเนอะสงสัยจะเป็นแค่คาแรคเตอร์ 1 2 3" น้องแต้วถ่ายรูปกับฉันสองสามรูป

"งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ"

"ได้ค่ะ^^"

ฉันแยกตัวออกมาจากแต้วก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ตึกสองเพื่อเจอกับลมเหนือ ไม่นานฉันก็ถึงและเห็นเขากับเพื่อนอยู่ใต้ตึกพอดีฉันไม่รอช้ารีบเข้าไปหาลมเหนือทันที

"เฮ้ย! จะว่าไอ้ลมมันทำได้จริง ๆ เว้ยยยย!" เสียงแอลเพื่อนของลมพูดเสียงดังตอนนี้ยังไม่มีใครเห็นฉัน

"เรื่องอะไรวะ?" เขื่อนเพื่อนอีกคนทำหน้าสงสัย

"ก็จีบพี่ไอหมอกไงวะ ใคร ๆ ก็รู้ว่าพี่แกแม่งจีบยากสุด ๆ แต่ไอ้ลมมันทำได้วะ สุดยอดเพื่อนนนนน!!" กึก! พอมีชื่อของฉันในบทสนาฉันก็หยุดทันทีแต่หามุมแอบ มันมีบางอย่างบอกกับฉันว่าให้ฟัง...

"เหอะ! เรื่องแค่นี้เองกระจอกวะ! ก็ไม่เห็นจะจีบยากห่าอะไรเลยกูจีบแปบเดียวเองก็ติดแหละแถมง่ายด้วย" งะง่ายเหรอ?

"ง่ายเหรอวะอย่าบอกนะว่ามึง..."

"หึ!" เขาไม่ได้ตอบอะไรแค่ขำในลำคอเท่านั้นแต่แค่นั้นก็สามารถตอบคำถามของเพื่อนเขาได้แล้วว่าเขามีอะไรกับฉันแล้วและฉันก็คงดูง่ายในสายตาของเขา

"เห็นไหมกูบอกแล้วว่ากูทำได้เว้ยยย!!" เขาบอกกับเพื่อนอย่างภูมิใจ

"ไม่น่าเชื่อวะแต่มันก็เป็นไปแล้ว แต่ว่ามึงจะคบนานแค่ไหนวะ?" นั่นสิ...

"เร็ว ๆ นี้แหละมั้ง กูเบื่อแล้ววะ"

"ฮึก!!" ฉันกำลังจะสะอึกร้องไห้แต่ฉันก็ปิดปากของตัวเองได้ทันพอดี

"อ้าว! คิดว่ารักจริงงงง~~"

"ตอนแรกก็ดีนะแต่พอนาน ๆ ไปก็เริ่มเบื่อวะแล้วก็นะเดี๋ยวกูก็ต้องเข้ามหาลัย ต้องเจอคนเยอะแยะจะให้กูไปยึดติดกับคน ๆ เดียวก็ไม่ใช่เปล่าวะชีวิตวัยรุ่นต้องใช้ซะ"

"ก็จริงเว้ยยยย!! กลับบ้านกันเถอะวะเย็นแล้ว" และพวกเขาก็เดินแยกย้ายไปอีกทางส่วนฉันกำลังจะขาดใจเพราะความจริงที่ได้รู้วันนี้คนที่ฉันชอบมานาน เข้าหาฉันเพราะว่าแค่ต้องการพิสูจน์เขาแค่เอาสนุกเท่านั้นเอง

"ฮึก!! ฮือออออออออ!!!" ฉันร้องไห้ตรงนั้นขาไม่มีเรี่ยงแรงอะไรเลย มันก้าวไม่ออกมันทรมานหายใจไม่ออกเลย มันเหมือนกับว่าหัวใจของฉันกำลังโดนฉีกเป็นชิ้น ๆ ฉันยอมตกลงคบเพราะรัก ฉันยอมให้ร่างกายก็เพราะรัก ที่ผ่านมาไม่มีใครจีบฉันได้เลยเพราะว่าฉันรักเขามานาน แต่เหมือนว่าความรักของฉันมันไร้ค่ามาก ๆ เลย สำหรับเขาฉันมันแค่ของเล่นสนุกเท่านั้น

"ฮืออออออ ๆ ๆ ๆ" ฉันเอามือวางที่ท้องของตัวเองถ้าฉันตัวคนเดียวคงไม่เป็นไรหรอก แต่ตอนนี้ฉันมีอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังเกิดมานะ...

"แล้วฉัน...ฮึก! ต้องทำยังไงดี ฮืออออออ"