เวลาต่อมา...
"ฉันว่าเราพาลูกกลับกันเถอะมืดแล้ว...ไอร่าหลับแล้วด้วย" วันนี้เราสามคนเล่นกันทั้งวันจนคว่ำได้ดูขบวนพาเหรดด้วยก่อนจะไอร่าจะหลับคาอุ้มแขนของลมเหนือไป ฉันเลยบอกกับเขาว่าให้กลับได้แล้ว
"เดี๋ยวไปส่ง" พรึ่บ! ฉันจะอุ้มไอร่ากลับมาแต่ลมเหนือกลับเอาไอร่าหลบฉัน
"ลม.."
"อุ้มเองถ้าจะกลับก็กลับ" เขาบอกกับฉัน
"เฮ้อ!" ฉันถอดหายใจก่อนจะเดินนำเขาไปเราเดินข้างกันโดยไม่มีบทสนาอะไร วันนี้ทั้งวันเราทำหน้าที่ของพ่อแม่อย่างเต็มที่ไอร่ายิ้มและมีความสุขมาก ๆ ฉันคิดว่าวันนี้เป็นที่ไอร่าสนุกและมีความสุขที่สุดแล้วได้เล่นได้เดินได้เล่นกับพ่อและแม่ ฉันเองเห็นแบบนั้นก็มีความสุขและยิ้มตามไปด้วยทุกอย่างของฉันขึ้นอยู่กับไอร่าจริง ๆ
"วันไหนว่าง ๆ ก็พาไอร่าไปเยี่ยมปู่ย่าบ้างนะ"
"ได้สินายก็นัดวันมาแล้วกันแล้วฉันจะพาไอร่าไป" ฉันตอบไม่ได้มองหน้าเขาตอนนี้เราเดินมาเรื่อย ๆ ก็ถึงลานจอดรถแล้ว
"ทำไมไม่บอกเรื่องไอ
