เป็นวันที่สองแล้วที่ภีรดานอนป่วย โดยมีแม่เลี้ยงคีตะคอยดูแลอย่างใกล้ชิดจนคนที่เป็นห่วงหญิงสาวนั้นได้แต่เดินเข้ามาดูแล้วก็เดินกลับออกไป เพราะมารดานั้นเอาแต่นั่งเฝ้าร่างบางที่ดูซีดเซียวเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง
ภีรดานั้นป่วยตั้งแต่วันที่เธอกับพ่อเลี้ยงหนุ่มมีอะไรกันโดยมีไข้ขึ้นสูง มารดาของชายหนุ่มเลยสรุปเอาเองว่าหญิงสาวนั้นคงเป็นไข้ทับฤดู เพราะเห็นว่าผ้าปูที่นอนนั้นมีรอยเลือดเปื้อนอยู่ จึงได้มาคอยดูแลนอนเฝ้าหญิงสาวไม่ยอมออกไปไหน
“อ่าว ไอ้โดม แกมายังไงวะเนี่ย ทำไมไม่โทรมาบอกก่อนวะ”
พ่อเลี้ยงสิงหาร้องทักออกมาเมื่อเดินมาชั้นล่างแล้วเจอกับเพื่อนสนิทของตนเองที่ปกติแล้วจะอาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯ กำลังเดินเข้ามาในบ้านของพ่อเลี้ยงหนุ่มพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่
“อืม หวัดดี วันนี้แกไม่ไปทำงานเหรอ”
โดม หรือ คณิน เพื่อนสนิทอีกคนของพ่อเลี้ยงสิงหาถามออกมา ก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขกอย่างคุ้นชิน เพรา
