ร่างบางของหทัยยารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันใหม่ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างยากลำบากและรู้สึกปวดเนื้อปวดตัวไปหมด เพราะเมื่อคืนกรฉัตรรุนแรงกับเธอมาก ทำกับเธอราวกับว่าเธอไม่มีความรู้สึก และเขาก็ทำมันไปหลายรอบมากอีกเช่นกัน
“ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้กลับไปเก็บของกลับบ้าน”
“คุณอย่ามาทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้นะ! ฉันไปบอกคุณตอนไหนว่าฉันจะกลับไป!”
“ฉันก็ไม่ได้จะถามความเห็นของเธอ เพราะนี่คือคำสั่ง” ใช่ เพราะนี่มันคือคำสั่งและสิ่งที่กรฉัตรต้องการ จะให้เขาปล่อยหทัยยาอยู่ที่นี่ต่อไปได้ยังไงในเมื่อเขารู้แล้วว่าเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น แถมยังไปทำงานกลางคืนเสี่ยงๆแบบนั้น
“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้นะ!”
“ให้ทบทวนไหมว่ามีหรือไม่มี” ร่างสูงถามออกมาพร้อมกับจ้องมองหทัยยาตาไม่กระพริบ
“ทบทวนยังไงก็ยิ่งชัด ว่าไม่มี” หทัยยาพูดขึ้นกับตัวเองแต่ก็ไม่ได้เบามากเพราะต้องการให้กรฉัตรได้ยินด้วยนั่นเอง
“อย่าดื
