The Mafia Don's Wife

KABANATA 3

HINDI ko kasabay kumain ng dinner si Silver. Ang sabi sa akin ng kanyang kanang-kamay na si Dante ay abala pa si Silver sa kanyang trabaho kaya hindi siya makakasabay sa akin sa pagkain.

Agad akong nawalan ng ganang kumain nang maisip kung anong klaseng trabaho ang maaari niyang ginagawa ngayon. Maaaring kung sino na naman ang pinapatay niya dahil sa involvement nila sa pagkamatay ng asawa niya.

I mean, I can’t blame him dahil asawa niya ang pinag-uusapan dito pero sana man lang hindi siya basta-basta pumapatay.

Napayakap ako sa sarili ko nang maalala ko ang nangyari kanina. As much as possible, iiwasan ko muna siya—hindi, kung noong una ay iniisip ko pang maaari akong magtagal dito bago magtagumpay sa pinaplanong pagtakas, mukhang hindi ko na makakayanan pang tumira sa bahay kasama ang kagaya ni Silver.

Kailangan kong makaalis dito sa lalong madaling panahon.

“Signora…”

Napatingin ako sa tumawag sa akin. Mas matanda siya sa dalawang kasambahay na nakausap ko kanina.

“Okay lang po ba kayo?”

Napansin ko na nakaagaw ng atensyon ang ginawa kong pagyakap sa aking sarili. Umayos ako ng upo at tumango sa kanya.

“Okay lang ako. Medyo nilamig lang,” pagdadahilan ko. Malamig naman talaga ang kapaligiran pero hindi iyon ang dahilan bakit ako napayakap sa sarili.

Sinubukan kong ibalik ang appetite ko kahit na iniwan na talaga ako ng ganang kumain.

Matapos kong kumain ay dumiretso ako sa kuwarto. Roon ako iginaya ng mga kasambahay kaya wala akong nagawa. Magsasama ba talaga kami ni Silver sa iisang kuwarto? Hindi ko ata kaya.

Naglinis ako ng katawan. Pati paglilinis ko ng katawan ay may mga kasamabahay akong kasama. Hinayaan ko na lamang sila dahil baka mapag-initan pa sila ni Silver kapag hindi nila ginawa ang trabaho nila.

Nakahiga ako sa kama at nakatulala sa kisame. Ang daming tumatakbo sa aking isipan. Gustuhin ko mang dalawin ako ng antok ay hindi ko naman magawa.

Nakarinig ako ng ingay ng pagbukas ng pinto. Iniisip ko na baka si Silver iyon kaya mabilis kong ipinikit ang aking mga mata at nagpanggap na natutulog.

Hindi ko talaga alam paano ko siya haharapin ngayong alam ko kung paano siya gumawa ng aksyon kapag hindi sumasang-ayon sa kanya ang mga nangyayari. Paano kung mapagtanto niyang ‘di ko kayang mapalitan ang asawa niya at barilin na lang din ako?

Mas idiniin ko ang pagpikit ng aking mga mata. Galingan mong magpanggap na natutulog, Eura!

Sa sobrang kaba ko, hindi ko na naayos ang pagkakahiga ko. Tuwid na tuwid tuloy ang aking posisyon. Para akong bangkay!

Narinig ko ang boses ni Silver. May kausap ata siya sa kanyang telepono. He’s speaking in Italian in a neutral and calm voice. Bakit kaya ganoon? Kahit ganito siya makipag-usap ay kinakabahan pa rin ako?

Naramdaman ko siya sa gilid ko. Nakikipag-usap pa rin siya pero pakiramdam ko ay nakatitig siya sa akin. Nararamdaman ng bawat hibla ng buhok sa aking katawan ang panunuot ng kanyang titig sa akin. Sana hindi niya mapansin na nanginginig ako sa takot dahil sa kanya. Dapat siguro magpasalamat ako sa kumot.

“Certo.”

I froze when his fingers trailed my cheek. His touch is feather-like but you can still feel his roughness in it. Posible pala iyon?

Bumaba ang kanyang daliri sa aking panga papunta sa aking leeg. Nang maramdaman ko ang kamay niya sa leeg ko ay hinawakan niya ang magkabilang gilid nito. Noong una ay hinihimas niya lamang ang leeg ko kaya ikinabigla ko nang sakalin niya ako—but not to the point of cutting my air supply.

Ang hirap lumunok at kahit nakakahinga naman ako ay napatigil ako sa paghinga. Natatakot akong kumilos dahil pakiramdam ko ay mararamdaman niyang gising ako at nagpapanggap lamang na natutulog.

Tinanggal niya rin ang kamay niya sa leeg ko at bumaba ito sa may dibdib ko. Inilapat niya roon ang kanyang kamay—right in my chest where my heart lies. Ilang sandali pa ay huminga siya nang malalim bago maglakad papaalis. Nang marinig ko ang pagsara ng pinto at nagmulat ako ng mga mata ay habol-hininga ako.

Hindi na nga ako makahinga nang maayos noong nakatayo lang siya sa gilid ko, mas lalo akong hindi huminga nang hawakan niya ang leeg at dibdib ko.

What the hell is he trying to do? Gusto niya ba akong patayin ngayon pero dahil kamukha ko ang asawa niya ay agad na nagbago ang isipan niya? Lalo akong nangilabot at natakot sa lalaking iyon.

Hindi ko alam paano ko nagawa, pero nagtagumpay akong matulog. Wala akong ideya kung natulog ba sa tabi ko si Silver, pero mas gusto kong isipin na mag-isa lamang ako sa kuwarto kaysa ang isiping naandito siya kagabi kasama ko.

“I thought your wife is dead, Montecalvo?”

Kakagising ko lamang at wala pa ako sa sarili na naglalakad sa may living room nang marinig ko ang boses na iyon. Isa sa mga tauhan ni Silver ang nakakita sa akin. Kung hindi ako nagkakamali ay Luigi ang pangalan niya.

Naglakad siya papalapit sa akin na hindi man lang napapansin ng mga kausap ni Silver.

Dalawa ang tauhan ni Silver na sa tingin ko ay pinagkakatiwalaan niya ng lubos. Ang isa ay si Dante at ang isa naman ay itong si Luigi.

“Ma’am, please go back to your room. If you need anything, I’ll let the servants—”

“Sino ang mga kausap ni Silver?” Kung hindi ako nagkakamali sa narinig ay pinag-uusapan nila ang tungkol sa pagkamatay ng asawa ni Silver.

Ang lalaking isa ring hindi marunong ngumiti na si Luigi ay muling itinuro ang papunta sa kuwarto.

“Please go back, Ma’am,” sabi niya ulit sa akin. Pinakaayoko talaga sa lahat ay iyong inuutusan ako.

“Not unless sasabihin mo sa akin kung anong nangyayari.” Ang bigat ng atmosphere sa living room. Hindi rin maitatangging mas nakakatakot si Silver ngayon dahil sa mga kausap niya.

Hindi man lamang nagbago ang ekspresyon ng mukha niya. Normally, makukulitan ang kahit sino sa akin pero si Luigi o kahit si Dante ay parehong hindi naturuan ng emosyon. Idagdag mo pa ang boss nilang masahol din. How can I survive in this house?

Hindi ako sanay ng tahimik ang mga kasama ko. Masayahing tao ako at aminadong makulit. Ang mahalubilo sa kagaya nila ay hindi ko kaya.

May naisip na akong gawin kapalit ng pagkuha ng loob ni Silver para makatakas. Balak kong gawin ngayon ay iinisin ko ang lahat ng tao rito, lalo na si Silver. Hanggang sa mapagtanto niya na mas gugustuhin niya pang hindi ako makasama rather than to deal with my annoying personality.

Kinakabahan man sa naiisip na iyon, mas posible iyon kaysa ang makuha ko ang loob niya. Isa pa, gustong-gusto ko nang makawala sa kanya! Mababaliw ako rito.

Hindi ako sinagot ni Luigi. Nilagpasan ko siya at naglakad patungo kina Silver.

Naramdaman ata agad ako ni Silver kaya napatingin siya sa akin. Kung madilim na ang ekspresyon niya kanina, mas lalong nagdilim iyon ngayon.

I mean, kung gusto kong pundihin ang pasensya niya, dapat akong maging nakakainis, hindi ba? Nang sa ganoon, pakawalan niya na ako.

Ang mga taong kagaya ni Silver, ayaw nila sa mga taong magugulo. All I need to do is to show him na hindi worth it ilagay ako sa tabi niya.

“Hi,” bati ko sa kanila. Tumingin ako sa mga kausap ni Silver. Nakakatakot din sila pero walang tatalo kay Silver. I gave them the sweetest smile I can show.

“Hmm, I thought she’s not feeling well?” Tumayo ang isa at kinamayan ako. Tinanggap ko ito kahit na nanlalamig ang aking kamay. “Mrs. Montecalvo, nice seeing you. Mabuti naman at maayos ang lagay mo. We were so shock when we heard you were dead. Mabuti na lamang at palabas lamang iyon ng iyong asawa. I guess, being the wife of the great Massimo Sylvester Montecalvo is never easy.”

Tumingin ako kay Silver. Hindi siya nakatingin sa amin pero nararamdaman ko ang inis niya. Ganyan nga, mainis ka sa akin at mapagtanto na hindi mo ako kakayanin dahil ibang-iba ako sa asawa mo. Kapag nangyari iyon, pakakawalan na niya ako. I bet, Aneesa Montecalvo is all prim and proper. Mukhang laki sa mayamang pamilya kaya’t sopistikada iyon. Unlike me.

“You guess correctly. Hindi madaling maging asawa ni Silver.”

Nagtaas ng tingin si Silver sa akin. Kung nakamamatay lang ang tingin ng isang tao baka nga sumunod na ako sa asawa niya at nahati na ako sa gitna sa sobrang talim ng tingin ni Silver sa akin.

Mas pinili kong mag-iwas ng tingin sa kanya at batiin naman ang isa pang lalaki.

Naupo ako sa tabi ni Silver kahit hindi niya naman ako inimbitahang umupo.

“Please, gentlemen, continue your conversation. Don’t mind me,” sabi ko sa kanila at muling ngumiti.

Tungkol sa business ang pinag-uusapan nila. Wala akong maintindihan at nagsisisi akong naupo pa ako rito. But I need to annoy Silver. Iyon muna ang iisipin kong pinakamabalis na plano so he’ll let me go habang nag-iisip pa ako ng ibang paraan.

Nang makaalis ang kanyang mga kausap ay lalo kong naramdaman ang bigat ng presensya na nagmumula kay Silver.

Sobrang bilis ng pangyayari na hindi man lang ako nakapag-react. Hinawakan niya ang leeg ko and he pushed me to the nearest wall. Napakapit ako sa kanyang braso para pigilan siya sa binabalak niyang gawin.

His eyes are like daggers ready to stab me and inflict pain. This man is hard and rough, na kaunting pagkakamali mo ay hindi mo magugustuhan ang gagawin niya sa ‘yo. I should consider the consequences of provoking someone like Silver, but I need to get out of here. Kaya kong tiisin ang lahat ng gagawin niya sa akin if this means makakalaya ako sa kanya. Dahil sa totoo lang, mas gusto ko pang manirahan sa kalsada kaysa ang makulong sa mansyon na ito kasama ang kagaya ni Silver.

“What the hell are you pulling this time, hmm?” His words are venomous. Nanginig ako nang marinig ko ang boses niya. The timbre of his voice is deep. Gugustuhin mo siyang marinig but at the same time ay hindi rin.

“Hindi ba ang sabi mo ay asawa mo ako? Ginagawa ko lang ang gawain ng isang asawa. Your friends are also my friends. Natural lang na batiin ko ang mga kausap mo lalo na at mukhang hinahanap nila ako—”

Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko, when he squeezed the side of my neck—my pulse point. I whimpered, due to the mixture of fear and something else that jolted me straight to my core. Hindi ko maintindihan iyon at ayokong intindihin.

“They are not my friends and most importantly, not yours. You should f*****g just stay in our room.”

Tinangka ko siyang itulak but might as well be pushing a wall. He didn’t even budge in his position.

“Try to remember this, dolcezza. Stay f*****g away from my business or I swear to f**k…” He trailed off, not wanting to continue his words.

Binitawan niya ako pero hindi siya umalis sa harapan ko. Hindi nakawala sa aking mga mata ang pagbaba ng tingin niya mula sa aking mga mata pababa sa aking labi, and his eyes linger longer than needed to my lips. Umigting din ang kanyang panga habang tinititigan ang labi ko.

Para na naman akong kinuryente nang mapagtanto na tinititigan niya ang aking labi. I unconsciously bite my lips. Huli na nang mapagtanto kong hindi ko dapat iyon ginawa dahil mas nakita ko lamang ang pag-aalab sa mga mata ni Silver.

Kinabahan ako nang magbago ang ekspresyon ng mga mata niya kaya mabilis akong kumawala sa kanya. It made me used everything I have just to get away from him. Nang makasalubong ko ang kasamabahay at tinanong ako kung saan ako kakain ay sinabi ko na sa kuwarto na lamang.

Palakad-lakad ako sa loob ng kuwarto. Nag-iisip ng paraan. Mas nararamdaman ko kung gaaano kadelikado si Silver ay mas lalo kong gustong makaalis dito. Ang normal na pagtakas ay hindi uubra kay Silver. Mahuhuli niya lamang ako and who knows what he’ll do to me this time. Ang pagkuha ng tiwala nila ay mukhang matatagalan at hindi ko na kayang manatili rito nang matagal! Ano pa bang kailangan kong gawin? Annoying him is scaring the s**t out of me. Baka mauna pa akong malagutan ng hininga bago ko mapikon ang lalaking iyon. Bukod pa roon, if he’ll dispose me just because I annoyed him, gaano ako nakakasiguradong kalayaan ko ang magiging kapalit? He can f*****g kill me instead.

Napayakap ako sa sarili ko when image of my bloody body assaulted my mind.

Binuksan ko lahat ng cabinet and drawers na mayroon sa loob ng kuwarto para lang makahanap ng magagamit ko sa pag-aalis dito. Baka mayroon.

Pagbukas ko ng isang drawer, napatigil ako sa nakita ko. Wala iyong ibang laman kung hindi…isang baril. Why is he hiding a gun here? But whatever.

Hinawakan ko ito. Mabilis ang pagkabog ng dibdib ko habang pinagmamasdan ang baril. Napalunok ako dahil pakiramdam ko ay nanunuyo ang lalamunan ko.

Maybe, if I shoot him, makakaalis ako rito? f**k, I’m so desperate that my mind is clouded by different thoughts.

Hindi ako mamamatay tao pero baka ganoon na nga ang kahantungan ko bago matapos ang araw na ito. Nababaliw na ako dahil sa mga nangyayari and my emotions are getting the best out of me.

Ilang sandali pa akong nag-iisip if this is the right thing to do hanggang sa hinayaan ko ang sarili ko na magpalamon sa mga bagay-bagay na lumalalom sa isipan ko.

Nakaupo lamang ako sa dulo ng kama. Tulala at wala sa sarili dahil sa mga gumugulo sa aking isipan. Bumukas ang pinto kaya tumingin ako roon. Nakita ko na pumasok si Silver.

Nanginig ang aking tuhod sa presensya niya at mabuti na lamang at nakaupo ako dahil kung hindi, baka nahiga na ako sa sahig sa panlalambot ng tuhod ko.

I don’t know why this guy is giving me this feeling of fear and something else I can’t decipher. May kung anong nararamdaman ang buong pagkatao ko kapag nakikita ko siya at hindi ko iyon maintindihan.

Pinapanood ko lang ang bawat kilos niya. I gasped when I saw him unbuttoning his shirt.

He takes off his shirt with ease. Napalunok ako habang pinagmamasdan ang kabuuan ng katawan niya. He has tattoos on his body. He has them on his arms, his back, and his chest. I gulped when I saw how taut and well-sculpted his chest was. What a f*****g god!

“Enjoying what you see?”

I was immediately out of my stupor when I heard his voice. It’s still dripping with venom but not too harsh and deep. If I didn’t know any better, pakiramdam ko ay ma-a-attract ako sa boses niya.

“No!” Umirap ako para lang sagipin ang sarili ko sa kahihiyan. Ni hindi ko man lang napansin na tinititigan ko na ang hubad niyag katawan. f**k, he has abs!

I wonder, ano kayang itsura ng nasa ibaba? Hindi ko mapigilang igala ang paningin ko sa bandang ibaba ng katawan niya. I gulped for the second time. Did I see something bulging between his thighs? I think, I am imagining things, pero ano iyong malaking nakikita kong bumabakat?

Halos matampal ko ang pisngi ko sa mga iniisip. Focus, Eura!

I saw Silver staring at me with slight awe in his expression, but he immediately masked it off. Akala ko tuloy ay namamalikmata lamang ako nang makita ko iyon.

Sa kakatulala ko ay hindi ko man lang napansin na lumalapit na siya sa akin. My heart leaps in my throat and I can’t breathe properly. Kinakabahan ako sa maaari niyang gawin sa akin. Without second thought, hinawakan ko ang baril na nasa likod ko at mabilis iyong itinutok kay Silver.

Napatigil siya nang makita ang bagay na nasa pagitan namin. Napalunok ako ng ilang beses, bigla akong nagdalawang isip sa gagawin ko.

Wala naman akong balak patayin si Silver. I am not a f*****g murderer. Gusto ko lang matakot ko siya at makalaya sa kanya. Siguro naman kung pagtatangkaan ko ang buhay niya, hahayaan niya na akong makaalis.

“What’s this? Do you want to kill me now?” tanong niya, may kung ano sa boses niya na hindi ko maipaliwanag.

“Please, let me go.”

Hindi nagbago ang ekspresyon ni Silver. Hindi man lang siya nagulat o natakot. Para siyang walang pakealam.

“If you let me go, I won’t shoot—”

“If you want to shoot me, f*****g shoot me.” Hinawakan niya ang dulo ng baril at itinapat iyon sa kanyang dibdib. Nabigla ako at nanginig ang kamay ko. “Do it.”

Tinangka kong higitin ang gatilyo para iputok ang baril pero hindi ko nagawa. Ipinikit ko pa ang aking mga mata pero wala akong lakas ng loob para gawin iyon.

“See? You don’t have the guts to do it.” Mabilis na kinuha ni Silver ang baril sa akin. Ang takot ay mabilis kumalat sa aking katawan nang pagmulat ng aking mga mata ay sa akin na nakatutok ang baril.

There was a burning sensation at the side of my eyes, but I didn’t let the tears break loose.

Kinasa niya ang baril at hinigit ang gatilyo. Napatalon ako nang akala ko ay mababaril na ako pero walang lumabas na bala.

The gun has no bullet! Thank goodness!

Naglakad papalapit sa akin si Silver. He crouches and he props his palm on the bed near me. Dahan-dahan siyang lumalapit sa akin habang ako naman ay gusto nang magpalamon sa kama.

He glides the gun on my cheeks down my throat.

“But you see, I don’t use this gun to kill people and end their worthless life. The gun doesn’t even have a bullet in it. Do you where I use this, dolcezza mia?”

I shake my head; fear is crippling my chest and eating my now not well-functioning heart.

Ibinaba niya pa ang baril sa aking katawan. Nang tumama iyon sa umbok ng aking dibdib ay napakagat ako sa aking labi dahil sa kakaibang sensasyong aking naramdaman. I have my clothes on, pero sobrang sensitibo ng katawan ko.

His knee parted my trembling legs. Napahugot ako nang aking malalim na paghinga nang itaas ni Silver ang laylayan ng suot kong dress.

“I use this to pleasure this…” He whispered before biting the shell of my ears that gave me electrifying feelings, which made my body tremor violently.

I was so engrossed with how he bites and licks my ears, na hindi ko namalayang ipinasok na pala ni Silver ang baril sa loob ng dress ko. He slides my panty to the side and massages my folds using the cold metal of the gun.

Napatingala ako dahil sa kakaibang nararamdaman. My mind is telling me to make him stop, but my body likes what he’s doing.

Fuck! He’s using the gun to f*****g pleasure my clit.

“Well, now. Shall I show you how I used to dominate you in bed, sweetheart?”

I want to scream now, but my body is betraying me, and subjecting me to his words. s**t, I am a freaking goner.