Bugün nihayet izin günümüzdü sabahına heyecan ve mutluluk içinde başlamıştım. Gözlerim henüz uykulu, ama kafam düşüncelerle doluydu.
Kalktım kendime kahvaltı hazırlamaya karar verdim kahvaltımı yaptıktan sonra kendime kahvemi yaparken telefonum çaldı. Ekranda Can’ın adı vardı. Telefonu açtım ve Can’ın sesini duydum. “Alo, günaydın güzelim. Ne yapıyorsun?” Can’ın sesi neşeliydi.
“Günaydın hayatım. Kahve içiyorum, sen ne yapıyorsun?” dedim.
“Evdeyim, annem ve ablamla kahve içiyoruz. Hazırlan, seni almaya geliyorum. Tanışmak istiyorlar,” dedi. Strese girmiştim.
“Ne? Aşkım, daha hazır değilim. Böyle bir şeye hazırlanmak için zamana ihtiyacım var. Heyecandan ölmemi mi istiyorsun?” biraz endişeliydim.
“Endişelenme aşkım. Annem ve ablam seni çok merak ediyorlar. Tanışmanı sabırsızlıkla bek
