ธราดลเดินไปส่งมุจรินทร์ด้านหน้า เรือนคนใช้
“หวังว่า จะพบกันอีกครั้งที่สถานทูตฝรั่งเศส”
โค้งให้กับมุจรินทร์อย่างสุภาพที่สุด มุจรินทร์รีบประนมมือไหว้
“ไม่ต้องไหว้ฉัน”
“จิกเป็นแค่คนรับใช้คุณให้เกียรติจิกมากไป”
“ เราก็คนเหมือนกัน เธอเองก็มีเกียรติเธอเองก็เป็นมนุษย์ฉันไม่ใช่คนที่ไม่ยอมเปิดใจรีบฟังเรื่องดีงามใหม่ๆ ที่ผ่านเข้ามา ความจริงการแบ่งชนชั้นหรือการเป็นนายเป็นบ่าวนี้น่าจะหายไปตั้งนานแล้ว หากเป็นแบบนั้น เจิมคงไม่ต้องตายฉันพอได้ยินอะไรมาบ้างแต่ยังไม่แน่ใจว่าคือเรื่องจริงหรือว่าคนเล่าแค่ต้องการกล่าวหา แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะแค่เจิมเป็นคนรับใช้ ไม่มีสิทธิ์มีเสียง ฉันจึงไม่ห้ามเมื่อเธอจะไปไปสู่อิสรภาพไปให้หลุดพ้นคำว่านาย คำว่า บ่าว คำว่าผู้รากมากดีหรือคำว่าท่านว่าคนรับใช้”
“ไม่ว่าจะที่ไหน เวลาไหนก็ยังมีการแบ่งเขาแบ่งเราเหมือนในตอนนี้ ระบบทุนนิยมและศักดินายังอยู่ทั่วไปแค่เปลี่ยนจากท่านขุ
