มุจรินทร์ดำผุดดำว่าย ใช้มือควานหาธราดลนำขุ่นจนมองไม่เห็นอะไร โผล่ขึ้นมาเนื้อน้ำเพื่อหายใจ ตะโกนหาธราดลเสียงก้องไปทั่วคุ้งน้ำ แต่ก็ไร้วี่แววสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มุดน้ำลงไปอีกครั้ง ใช้ทั้งมือและสายตาสอดส่าย พลันก็เห็นท่อนแขนของใครบางคนยื่นออกมาคว้ามือมุจรินทร์ไว้
เพียงครั้งแรกคิดว่านั่นคือธราดลเรียกให้ช่วย มุจรินทร์พุ่งตัวเข้าหาคว้ามือที่คิดว่าเป็นธราดลไว้แต่กลับถูกดึงด้วยแรงมหาศาล มุจรินทร์ดวงตาเบิกโพลงเมื่อเห็นสิ่งที่รั้งมุจินทร์ไว้ใต้น้ำนั่นไม่ใช่ธราดลหากแต่เป็นร่างเน่าเปื่อยของปีศาจดวงตาแดงก่ำเนื้อตัวหลุดล่อน แต่ใบหน้านั่นมุจินทร์ จำได้ติดตาเพราะเหมือนมุจรินทร์ไม่ผิดเพี้ยน
"เอ็งจะแย่งคุณดลข้าหรือนางจิก"
เสียงสะท้อนเป็นห้วงๆ ชวนปวดประสาทดังก้องในหู
"เจิม"
ดิ้นรนสุดชีวิตจนหมดเรี่ยวแรงรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย น้ำตาไหลรินเป็นสายคิดถึงพ่อกับแม่คิดถึงบ้าน
คิดได้เพียงเท่านั้นก่อนที่ลมหายใจจะข
