ก้มลงบดขยี้ริมฝีปากอย่างอ้อนวอน หลินฮวาขยับตัวแข็งขืนอีกครั้ง ต้องไม่ใช่แบบนี้ ยอมเขาง่ายเกินไปนึกโมโหตัวเองที่อ่อนไหวกับสัมผัสอ่อนโยนของเขา
ในเมื่อเพิ่งจะ เกลือกลัวหลับนอนมากับชายาเอก แล้วยังมักมากมาหาหลินฮวา อาศัยอ้างว่าต้องการหลินฮวาในยามไหนหลินฮวาก็ต้องยอมเป็นของเขาอย่างนั้นหรือ
“ทัพพ่าย คนไม่พ่าย ข้าไม่ใช่เชลยของท่านตอนนี้เป็นชายารอง คิดจะหักหาญนน้ำใจ ยังเรียกตัวเองว่าเป็นบุรุษได้อีกหรือ ในเมื่อข้าไม่ยินยอมท่านก็ควรจะปล่อยข้าไปไม่ใช่อาศัยที่เพราะข้าไม่อาจขัดขืนหักหาญน้ำใจ ท่านคิดว่ายังจะได้ใจข้าอย่างนั้นหรือ หากท่านได้ข้าไปก็เพียงแต่ร่างกายก็เท่านั้น”เจิ้งจินเทายิ้มหยัน คลายอ้อมกอดลุกขึ้นนั่ง
“ข้าลืมไปเสียสิ้นว่าเจ้าไม่ได้ยินยอมที่จะแต่งกับข้า ที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อเอาตัวรอดก็เท่านั้น ฮ่องเต้แคว้นฉีส่งราชสาสน์มาขอยอมจำนนที่จะเป็นเมืองขึ้นของแคว้นเว่ย แต่มีข้อแม้ว่าต้องส่งตัวเจ้ากับพ
