วังหลวง
ฝ่าบาท หูซื่อเย่ ขอประทานอนุญาตนำกำลังทหารและองครักษ์จับตัวเจิ้งจินเทา”ฮ่องเต้เงยหน้าจากกองฎีกา
“พบที่ซ่อนตัวของต้าหวังแล้วอย่างนั้นหรือ”
“ห้าสิบลี้จากวังหลวงเป็นที่ตั้งค่ายของ กองกำลังที่เจิ้งจินเทาเคยให้ความดูแลอยู่”
“ที่นั่นเดิมทีเป็นที่พำนักของชาวบ้านที่อพยพหนีภัยแล้งหาที่ตั้งรกรากใหม่”
“ฝ่าบาทคงยังไม่รู้ที่แห่งนั้นมีการฝึกอาวุธและ มี กองกำลังดูแล”เจิ้งลี่เฉิงพยักหน้าน้อยๆ
“ไท่จือ ป่านนี้ยังไม่ได้สติ ข้าคิดทบทวน หลายคืนที่ผ่านมา ตั้งใจอยากให้ไท่จือฟื้นขึ้นมาก่อนจึงสอบถามความจริงจากเขา”หูซื่อเย่ ยิ้มมุมปาก
“ไท่จือบาดเจ็บสาหัสหมอหลวงเพียงแค่ยื้อเวลาไว้ก็เท่านั้น ฮองเฮาดูแล ด้วยตัวเองอย่างดี ยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมา ฝ่าบาทคงต้องรีบตัดสินใจแล้ว จะดีไม่น้อยหากได้ตัวเจิ้งจินเทามาก่อนที่ไท่จือจะฟื้น เพราะทั้งคำให้การของเจิ้งจินเทาและไท่จือล้วน มาจากปากหามีพยานแต่หากไท่จือไ
