เจิ้งจินเทากับหานห้าวตงเป็นควับม้าด้วยความเร็วมุ่งตรงยังวังหลวง
“ต้าหวัง จากที่เฝ้าสังเกต รอบเขตวังหลวงหามีการคตรวจตราไม่ซึ่ง มันผิดแผกไปจากที่คิดไว้”
“ท่านอาจกังวลเกินไปก็ได้ ปกติ ในยามนี้ ต้องมีทหารเฝ้ายามตรวจตราคนเข้าออกก็จริง แต่ หากคิดอีกทางหนึ่ง คิดว่ากองกำลังส่วนใหญ่ต้องถูกโยกย้ายไปอารักขาฮองเฮา เพราะเป็นวัวสันหลังหวะเกรงว่าข้าจะมาทวงแค้น”
“ต้าหวังมั่นใจว่าเรื่องที่ ถูกใส่ร้ายสืบเนื่องมาจากเรื่องสัมพันของฮองเฮากับ ท่านอ๋องเก้าอย่างนั้นหรือ”
“เรื่องนี้ แม้ไม่มีใครรู้แต่ เป็นข้า ที่ไม่อาจนอนใจ หาทาง ที่จะเปิดโปงทั้งสอง แต่ช้าไปเพียงก้าวเดียว”
“เช่นนั้นไท่จือก็คงเป็นผู้ที่รู้ความลับนั้นอีกคนจึง ถูกทำร้าย”
“เป็นไปได้อย่างมากไท่จือทำอะไรบุ๋มบ๋ามด้วยยังเด็กนักอีกอย่างรักหรือเกลียดก็มักจะเปิดเผยเสมอคนชั่วจึงอาศัยข้อนี้จัดการไท่จือ”
“ต้าหวังจงใจชิงตัว ท่าต้วนกับไท่จือพร้อมกัน ไม่กลัว
