5 กลัวใจแตก
2084 Words
ครืด~ ครืด~ ครืด~
เสียงโทรศัพท์มือถือของฮันเตอร์ดังขึ้นรบกวนเวลานอนของเขาเสียจริง ชายหนุ่มยังคงไม่ลืมตาแต่ว่ามือหนาก็ควานหาโทรศัพท์มือถือของตัวเองเพื่อที่จะปิดเสียงที่ดังขึ้นมาจากมัน
จ๊ะจ๋า
ทว่าเมื่อหาโทรศัพท์มือถือของตัวเองเจอแล้วลืมตาดูเพียงแค่เล็กน้อยก็ได้เห็นว่าคนที่โทรมารบกวนเขาเป็นใคร ฮันเตอร์กดรับสายทันทีโดยไม่ต้องคิดแล้วกรอกเสียงงัวเงียออกไปให้ปลายสายได้ยิน
"ฮัลโหล~"
(เตอร์ มารับน้องจ๋าหน่อยสิ น้องจ๋าตื่นสาย) เพราะเมื่อคืนช่วยตัวเองไปถึงสองรอบจ๊ะจ๋าเลยนอนตื่นสายแถมเธอยังส่งคลิปช่วยตัวเองไปให้กับคุณ P' Hun ดูอีกต่างหากแต่ว่าเขายังไม่ได้อ่านจนถึงตอนนี้
"จ๋า พี่ยังไม่ตื่นเลย รอแป๊บนึงได้ไหม" เขารู้ว่าเขาปฏิเสธเธอไม่ได้หรอกเลยเลือกที่จะให้เธอรอสักครู่เดียว ไอ้จะให้เธอไปเองเขาก็ไม่ไว้ใจเดี๋ยวนี้ข่าวออกหลายต่อหลายช่อง บางทีเรียกรถจากแอปที่ไว้ใจได้แต่สุดท้ายก็ถูกทำอนาจารจนได้
(ก็ได้ 15 นาทีต้องมาถึงนะ)
"อือ"
วางสายไปแล้วฮันเตอร์ก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปอาบน้ำอาบท่าจนเรียบร้อย วันนี้เขามีเรียนตอนบ่าย แต่กลับต้องมาตื่นเช้าเพราะว่าจ๊ะจ๋าที่โทรมาปลุก แต่ช่างเถอะส่งเธอเสร็จแล้วเขาค่อยนอนต่อในรถก็ได้ไม่เป็นไร
ฮันเตอร์จัดการตัวเองจนเรียบร้อย ก่อนไปเขาหยิบโทรศัพท์อีกเครื่องหนึ่งขึ้นมาเห็นว่ามีแจ้งเตือนใหม่จึงกดเข้าไปดูว่าใครกันที่ส่งมา อันที่จริงคนส่งข้อความมาหาเขาค่อนข้างเยอะมากจริง ๆ และส่วนใหญ่ก็จะชักชวนเขาไปทำคอนเทนต์ด้วยทั้งนั้นแม้เขาจะชอบอวด ชอบโชว์ แต่แน่นอนว่าเขาไม่มีรสนิยมมีอะไรกับคนที่เพิ่งรู้จักกัน และที่สำคัญเขาไม่มีรสนิยมชอบเปลี่ยนคู่นอนเสียด้วยจึงมักปฏิเสธไปอย่างสุภาพ
ในตอนแรกเขาคิดว่าจะไม่สนใจแต่เมื่อเห็นชื่อที่แสดงขึ้นมาเขาถึงได้รู้ว่าใครกันที่เป็นคนส่งข้อความมาหาเขา ฮันเตอร์กดดูก็เห็นเป็นคลิปที่ N' JJ ส่งมาให้ และเป็นคลิปช่วยตัวเองพร้อมทั้งข้อความว่า
N' JJ
ขอบคุณนะคะ ฉันเสร็จเพราะคุณไปตั้ง 2 รอบแหนะ
ฮันเตอร์ไม่ได้ตอบข้อความในทันทีเพราะต้องรีบไปรับคนตัวเล็กที่กำลังรอเขาอยู่ เมื่อเขาเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านก็เห็นว่าคุณแม่ของเขากำลังโอบกอดกับพ่อของเขาอยู่เลย
"ฮันเตอร์มีเรียนบ่ายไม่ใช่เหรอลูก" กะรัตถามขึ้นหลังจากเพิ่งหอมสามีเสร็จ
"ครับแม่"
"แล้วจะไปไหนล่ะนั่น" ลมหนาวหันกลับมาถามลูกพร้อมกับใช้มือของเขาโอบรอบเอวบางของภรรยาตัวเองเดินเข้ามาหาลูกชายของเขา
"ไปรับน้องจ๋าครับคุณป๋า"
"อ่อ งั้นก็ขับรถดี ๆ นะ"
"ครับ" พูดจบก็เดินไปที่รถซูเปอร์คาร์หรูคู่ใจแล้วขับออกมาจากบ้านตัวเองเพียงไม่นานก็ถึงบ้านของจ๊ะจ๋าแล้ว
"พี่เตอร์มาแล้ว น้องไปก่อนนะคะ"
"จ้า ฝากแซนด์วิชให้พี่เตอร์ด้วยลูก"
"ค่าาา~" จ๊ะจ๋าหยิบเอาห่อแซนด์วิชออกมาแล้ววิ่งเข้าไปหาฮันเตอร์ที่รอเธออยู่ ฮันเตอร์ลดกระจกรถซูเปอร์คาร์คันหรูของตัวเองลงแล้วยกสองมือกระพุ่มไหว้พอใจก่อนจะทักทายจ๊ะจ๋าหลังจากที่เธอเข้ามานั่งในรถแล้ว
"ทำไมตื่นสาย"
คำถามแรกจากปากของคนที่นั่งข้าง ๆ ทำให้ฮันเตอร์ไม่รู้จะบอกยังไง จะบอกว่าเขาดูคลิปใน Onlyfans ของสาวที่ถูกใจคนหนึ่งจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน และเพลียเพราะช่วยตัวเองงั้นเหรอ ฮันเตอร์เลือกที่จะไม่ตอบคำถามแต่เป็นฝ่ายถามเธอกลับแทน
"แล้วทำไมคุณหนูจ๊ะจ๋าตื่นสายล่ะครับ"
"ไปเจอผู้ชายคนนึงมา หุ่นเขาดี เลยช่วยตัวเองจนเพลียน่ะ"
ตอบกลับเขาไปพร้อมกับแกะแซนด์วิชกินอย่างหน้าตาเฉย โดยไม่สนใจเลยว่าฮันเตอร์กำลังอึ้งกับคำตอบของเธอ
"เหม่ออะไรเตอร์ มองทางสิ เดี๋ยวก็ตายหรอก"
"อย่าพูดเล่นแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นนะจ๋า มันไม่ดี"
"ไม่ดีอะไร อะกินสิ หม่ามี๊ทำมาให้" ไม่สนใจคำเตือนของฮันเตอร์แม้แต่น้อย จ๊ะจ๋าใช้แซนด์วิชชิ้นเดียวกันกับที่เธอกัดแล้วป้อนไปที่ปากของฮันเตอร์ ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะงับแซนด์วิชด้วยความรู้สึกหลากหลาย อยากจะบ้าตายทำไมเธอถึงได้ดื้อ และพูดอะไรไม่คิดขนาดนี้เนี่ย
"ทำไมไม่แกะอันใหม่ให้พี่"
"อย่าเรื่องมากได้ไหม มันก็เหมือนกันปะ" จุ๊บกันก็ทำมาแล้วยังจะต้องมากินแยกชิ้นกันอีกเหรอ วุ่นวาย ยุ่งยากตายชักเลย เธอไม่ทำหรอกนะเรื่องยุ่งยากแบบนั้น
"จ๋า"
"เตอร์ จะว่าไปหุ่นเตอร์ก็คล้ายคนนั้นอยู่นะ" จ๊ะจ๋าแกล้งฮันเตอร์แต่ฮันเตอร์เหมือนไม่ได้เล่นด้วย เขาเลี้ยวรถเข้าข้างทางอยากจะสั่งสอนเด็กนี่ให้รู้ว่าโลกทุกวันนี้มันน่ากลัวมากแค่ไหน
"เลี้ยวมาทำไม ปวดฉี่เหรอ ทนหน่อยสิเดี๋ยวก็ถึงแล้ว"
แต่ตอนที่หันไปสบกับดวงตาใสแป๋วของเธอฮันเตอร์ก็หยุดความคิดแล้วขับรถออกมาจากซอยพาเธอไปส่งที่มหา'ลัยอย่างปลอดภัย
"ขอบคุณน้า~ ขากลับไม่ต้องรอจะไปเดินสยามกับเพื่อน"
"อืม"
"จิ๊! บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ชอบให้พูดอืม"
"รู้แล้ว"
"อย่าพูดอีกนะ"
"คร้าบ ๆ พอใจยัง ไปได้แล้วจะนอน"
จ๊ะจ๋าหงายมือกำนิ้วลงสี่นิ้วเหลือเพียงนิ้วชี้นิ้วเดียวที่ขยับเล็กน้อยเป็นการเรียกให้ฮันเตอร์เข้ามาใกล้เธออีกหน่อย ชายหนุ่มโน้มตัวเข้าใกล้เธอจ๊ะจ๋าก็ทาบปากของเธอลงไปแล้วกัดเบา ๆ ที่กลีบปากของเขาอย่างมันเขี้ยว
"จ๋า!"
"ไปเรียนแล้วนะ"
ยังไม่ทันได้ดุ เธอก็ลงจากรถทันทีราวกับรู้ว่าถ้าอยู่ต่อเธอต้องถูกเขาดุแน่ ๆ ฮันเตอร์มองตามจ๊ะจ๋าไปจนสุดสายตาเขาก็ขับรถไปจอดในที่ประจำลดกระจกลงเล็กน้อย ดับเครื่องยนต์แล้วปรับเบาะให้เอนลง พลางยกแขนขึ้นก่ายหน้าผาก
"ถ้ายังทำแบบนี้ กูต้องใจแตกสักวันแน่ ๆ "
เขาถอนหายใจอย่างคนหนักใจแล้วค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลงภายในรถหรูของเขายังมีกลิ่นหอมของจ๊ะจ๋าลอยอยู่จนคลุ้งไปหมด เขาเริ่มนอนไม่หลับกระสับกระส่าย เลยหยิบโทรศัพท์มือถืออีกเครื่องขึ้นมาแล้วกดไปที่ข้อความแชตของแอปนกฟ้าที่ N' JJ ส่งมาให้เขา
P' Hun
ผมก็แตกเพราะคุณไปหลายน้ำเลย ผมซัพ Onlyfans คุณไล่ดูไปจนเกือบถึงคลิปแรก คุณนี้สุดยอดเลยนะครับ
ปึ้ง!
เสียงเคาะกระจกดังขึ้นทำให้ฮันเตอร์เก็บโทรศัพท์แทบไม่ทัน จนเมื่อเขามองดูดี ๆ ก็เห็นว่าเป็น เรไร เพื่อนสาวในกลุ่มของเขา เรไรทำท่าจะเปิดประตูเข้ามานั่งด้วยในรถแต่เขาให้เธอเข้ามานั่งไม่ได้หรอกเพราะว่าจ๊ะจ๋าเป็นคนจมูกไว แถมหากมีอะไรผิดสังเกตไปนิดหน่อยเธอก็จะรู้ในทันที
"ไม่ต้องขึ้นมา"
"อะไรวะ"
"ก็บอกว่าไม่ต้องขึ้นเดี๋ยวกูลงไปเอง"
เรไรมีท่าทีไม่พอใจแต่ก็ยอมยืนเฉย ๆ ทำหน้าตาบูดบึ้งจนใครเห็นก็รู้ว่าไม่พอใจฮันเตอร์ที่เขาไม่ให้เธอขึ้นรถของเขา
"มีอะไร"
"เราแค่ดีใจที่เห็นเตอร์มาเรียนเช้าอะ"
"กูไม่ได้มาเรียน มาส่งเพื่อน" เพื่อนอีกแล้ว คงไม่พ้นน้องคนนั้นที่เมื่อก่อนฮันเตอร์บอกว่าน้อง แต่ไม่รู้สองคนมีปัญหาอะไรกันหลัง ๆ ฮันเตอร์ถึงบอกว่าน้องคนนั้นเป็นเพื่อน
"น้องคนนั้นอีกแล้วเหรอ สรุปเป็นน้องหรือเพื่อนของนายล่ะ"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึง" ทีพูดกับเธอนะ มึงกูทุกคำ ทำราวกับเธอไม่ใช่ผู้หญิง แต่ทีกับน้องคนนั้นนะ ตามใจไปซะทุกอย่างราวกับไม่ใช่น้อง
"ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเราหรอก กินข้าวมายัง เรามีของกินมานะเข้าไปนั่งในรถได้ปะ"
"อย่าสร้างปัญหาให้กู" พูดแล้วชี้ไปที่ม้าหินใต้ร่มของต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ตรงนั้น เรไรยังคงไม่พอใจแล้วเดินนำหน้าฮันเตอร์ไปนั่งที่เก้าอี้ตัวนั้นก่อน
"เตอร์ นายทำวิชาภาษาอังกฤษเพื่อนิเทศศาสตร์เสร็จยัง ขอเราดูหน่อยดิ"
"เสร็จแล้ว เดี๋ยวไปหยิบมาให้"
"อือ" ฮันเตอร์เดินกลับไปที่ซูเปอร์คาร์คันหรูของตัวเองแล้วหยิบเอาเอกสารการเรียนออกมาพร้อมกับเดินกลับไปที่ม้าหินตัวเดิม สรุปว่าเขาก็คงไม่ได้นอนอีกจนได้ ให้เรไรลอกงานไปส่วนเขาก็กินแซนด์วิชที่เหลือจากจ๊ะจ๋า กับแซนด์วิชที่เป็นแบบเต็มชิ้นที่ป้าพอใจทำมาฝากเขา
"น่าอร่อยอะ ขอกินมั่งดิ"
"ของมึงก็มีปะ" ไม่ให้ยังไม่พอ ยังยกอันที่เหลือมาไว้อีกข้างราวกับหวงแหน โดยที่มือหนาก็อ่านวิชาที่จะต้องเข้าเรียนต่อไป
"โอ้โห คุณชายเตอร์วันนี้มึงมาเร็ววะ อย่าบอกนะว่ามาส่งน้องจ๊ะจ๋าอ่ะ" มาร์ชเดินเข้ามาพร้อมกับราล์ฟ เห็นฮันเตอร์นั่งอ่านหนังสืออยู่แล้วกินแซนด์วิชไปด้วยทั้งสองก็มานั่งลงใกล้ ๆ กับเพื่อนทั้งสองคนของตัวเอง
"อืม"
"บริการทุกระดับแบบนี้ เหลือแค่บนเตียงแล้วมั้ง ปากยังบอกว่าน้อง ยังบอกว่าไม่ได้คิดอะไรอีกเหรอวะ"
"ก็ไม่ได้คิดอะไร พวกมึงจะจิ้นกันทำไมวะเนี่ย"
"โอ๊ะ! โมโหๆ แค่นี้ต้องโมโหพวกกูด้วย ดูนี่ดีกว่าเมื่อคืนแอ็กใหม่โพสต์คลิป ไอ้สัสกูแตกไปหลายน้ำเลย" ฮันเตอร์ทำทีไม่สนใจ แต่ก็คุยกับเพื่อนไปด้วยเหมือนกันเพราะพวกเขาเป็นผู้ชายยังไงก็ไม่พ้นเรื่องผู้หญิงอยู่แล้ว
"มึงก็ด้วยเหรอวะไอ้มาร์ช กูก็ด้วยลวกก๋วยเตี๋ยวไป 4 น้ำ"
"แล้วมึงอะ" มาร์ชหันมาถามฮันเตอร์อยากรู้ว่าเพื่อนได้เห็นหรือยัง
"กูยังไม่เห็นเลย"
"โห่ เซ็งเลยแม่ง มึงกดติดตามเขาจริงปะเนี่ย"
"คุยเรื่องอะไรกันน่าเกลียดว่ะ มัวแต่พูดเรื่องน่าอายอยู่ได้ การบ้านเสร็จกันยัง"
เรไรถามขึ้นมาเล่นเอาทั้งมาร์ช และราล์ฟต่างก็สะดุ้งรีบเอาการบ้านของตัวเองมาลอกฮันเตอร์เลยทันที ขณะที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอย่างสบายใจสายตาก็เห็นเข้ากับจ๊ะจ๋าจากที่ไกล ๆ เธอกำลังสูบบุหรี่อยู่ และข้างกายก็มีผู้ชายที่เขาไม่รู้จักกำลังพูดคุยกับเธออย่างออกรสออกชาติ
"สูบอีกแล้ว"
ฮันเตอร์ล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบเอาสมาร์ตโฟนเครื่องหรูของตัวเองออกมากดโทรหาจ๊ะจ๋าทันที ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงหวานจากปลายสายส่งมาทักทาย
(ว่า)
"ทำอะไรอยู่" ถามเธอออกไปทั้ง ๆ ที่ตาของเขาก็มองเธออยู่อย่างนั้น
(กำลังเปลี่ยนวิชาเรียนน่ะ เลยลงมาสูบบุหรี่นิดหน่อย) อย่างน้อยเธอก็ไม่โกหก
"พี่บอกให้เธอเลิกไม่ใช่เหรอจ๋า" เพราะเขาเป็นคนไม่สูบบุหรี่เลย แม้จะดื่ม และสังสรรค์ก็เถอะ
(ก็พยายามลดอยู่ไง เตอร์อย่าบ่น น้องจ๋าไปเรียนก่อนนะเพื่อนมาตามแล้ว) เธอวางสายไปแล้ว และเพื่อนเธอก็มาตามเธอจริง ๆ เขาเห็นมันทั้งหมดเลยไม่ได้อะไร ขณะที่กำลังมองไปทางนั้น และรู้ตัวอีกทีก็มีเสียงของเพื่อนตัวเองดังขึ้น
"เสร็จแล้ว ปะ เข้าห้องเรียนได้"
- Writer
