คลั่งรักคุณเสี่ยจี

Episode 05 ชอบเขา

หอพัก M

เอี๊ยดดดด

"ขอบคุณมากนะคะคุณจีรังที่ช่วยหมวยเอาไว้แถมยังมาส่งอีก^^" หลังจากที่โดนดุไปแล้วจีรังก็พาหมวยหมวยมาส่งที่หอได้สำเร็จและหมวยหมวยก็ไม่ลืมที่จะขอบคุณเขาพร้อมรอยยิ้มด้วย

"อืม แล้วอย่าไปที่แบบนั้นอีกละถ้าโง่เอาตัวรอดไม่ได้น่ะ" จีรังอดไม่ได้ที่จะต่อว่าเธอ

"แหม~~หมวยก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอกค่ะเพราะว่าถ้าโง่จริง ๆ เนี่ยหมวยไม่รีบออกจากตรงนั้นหรอกค่ะ"

"ก็โง่อยู่ดีคนดี ๆ ที่ไหนจะหาเรื่องใส่ตัวด้วยการไปเป็นเด็กเสี่ย"

"ก็หมวยอยากได้เงินไปเรียนนิคะเพราะงั้นการหาเงินที่เร็วที่สุดและดีที่สุดแถมยังไม่เหนื่อยก็คือการเป็นเด็กเสี่ย"

"สิ้นคิด"

"เอ้าาา!"

"อยากได้เงินก็ไปทำงานสิหรือว่าชอบนอนอ้าให้คนแก่เอาและได้เงิน แต่มันก็ได้เงินง่ายจริง ๆ นั่นแหละ"

"ยี้~~ ไม่เอาหรอกคนแก่น่ะเพราะงั้นเลยหนีออกมาเลย"

"พวกเสี่ย ๆ ชอบเลี้ยงเด็กก็มีแต่แก่ ๆ ทั้งนั้นแหละเพื่อเอามาตอบสนองความต้องการของตัวเองถ้าเธออยากได้หนุ่ม ๆ หล่อ ๆ คงไม่มีหรอก" มันทำให้เขานึกถึงเพื่อนตัวเองแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป

"แบบนั้นเองเหรอ...น่าเสียดายจัง"

"ลงไปได้แล้ว..."

"แล้วคุณจีมีแฟนไหมคะ?" อยู่ ๆ หมวยหมวยก็ถามออกไปความจริงแล้วเธออยากถามมาตั้งนานแล้วแต่ว่าเขาไม่ให้พูดเธอเลยเก็บเงียบมาตลอดทาง แต่ว่าตอนนี้เธอถึงที่หมายแล้วสามารถพูดมากได้เพราะต่อให้โดนไล่ก็ถึงหอเพื่อนเธอแล้ว

"ยุ่งอะไรด้วย?"

"ไม่ได้ยุ่งแค่อยากรู้เฉย ๆ บอกมาเถอะค่ะ" หมวยหมวยยื่นหน้าเข้าไปใกล้จีรัง

"ไม่มี"

"แล้วไม่เหงาเหรอคะ?" หมวยหมวยถามต่อ

"ไม่เหงาหรือถ้าเหงามันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ" จีรังมองหน้าของหมวยหมวย

"จะไม่เกี่ยวได้ยังไงละคะถ้าคุณจีรังเหงาเนี่ยเอาหมวยหมวยไปเลี้ยงได้นะคิดซะว่าเป็นลูกหมา บ็อก ๆ" หมวยหมวยส่งเสียงเห่าอีกแล้ว

"เหอะ! จะขายตัวให้ฉันหรือไง?"

"ไม่ใช่ ๆ ให้เสี่ยจีเลี้ยงหมวยไง^^"

"ไร้สาระแล้วอย่ามาเรียกฉันแบบนั้นด้วยและก็ฉันไม่สนใจเลี้ยงเด็กอย่างเธอ! ลงจากรถของฉันไปได้แล้วเสียเวลา"

"เอางี้...ถ้าเสี่ยจีอยากลองเด็กดูก็ขอให้นึกถึงหมวยเป็นคนแรกนะ^^"

"ไม่มีคนสวยกว่าเธอ"

"เอ้าาา!! ทำไมตัดน้ำใจกันอย่างนั้นนนนนน~ รู้หรอกว่าสวยไม่มากแต่เอาใจไม่ยากแถมขี้อ้อนนะคะ ปิ๊ง!" หมวยหมวยขยิบให้จีรังไปแถมยังมีสโลแกนซะด้วย

"ลงไปหมวยหมวย"

"รับทราบค่ะ! งั้นเสี่ยจีก็เดินทางปลอดภัยน้าาาา~"

"บอกว่าอย่าเรียก!" ปึก! หมวยหมวยอาศัยจังหวะลงจากรถและหันมาโบกมือให้จีรังพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินเข้าหอพักของมันแกว

"เหอะ! ยัยเด็กบ้า!" จีรังมองหมวยหมวยเข้าหอไปแล้วเขาก็ขับรถออกมาจากตรงนั้นทันที

เวลาต่อมา

ห้องมันแกว

พรึ่บ!! หมวยหมวยกลับเข้าห้องมาก็พบว่ามันแกวนั้นเธอได้หลับไปแล้วหมวยหมวยก็เลยอาบน้ำและเข้านอนทั้งที่คิดว่าจะมาเล่าเรื่องของจีรังให้เพื่อนฟังสักหน่อย ตั้งแต่แยกกับเขาเธอก็ยังหยุดคิดเรื่องของจีรังไม่ได้เลยเธอไม่เคยรู้สึกว่าใครพิเศษและน่าสนใจขนาดนี้ ที่ผ่านมามีคนเข้ามาชอบเธออยู่บ้างแต่ว่าเธอนั้นก็ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ ต่างจากจีรังเลยเธอสนใจเขาตั้งแต่สบตากันหน้าร้านแล้วและยิ่งประทับใจมากขึ้นอีกเมื่อเขาเดินเข้ามาช่วยเธอ คนแปลกหน้าที่ไม่ได้เคยรู้จักกันมาก่อนและยิ่งตอนที่เธอได้คุยกับเขาแม้ว่าจะเป็นถ้อยคำหยาบคายบ้างด่าบ้างแต่เธอกลับรู้สึกอุ่นใจเหมือนมีคนเป็นห่วงเธออย่างบอกไม่ถูก ตอนที่แม่เธอแสดงความเป็นห่วงยังไม่รู้สึกอบอุ่นเท่านี้เลย...

"คนอะไรเท่เป็นบ้าเลย >_//////<"