ปัถย์กัดฟันกรอดกับคำพูดทุเรศๆ ของหลานสาว ข่มอารมณ์จนสุด แต่น้ำว้ายังตะโกนปาวๆ ว่าเขาอยากเอาหล่อน...
“ว้าย!”
น้ำว้าหน้าคะมำเพราะปัถย์หักรถเข้าข้างทางพร้อมเบรคเอี๊ยด แต่ก่อนหล่อนจะพูดอะไรที่มากกว่าร้อง ฝ่ามือแกร่งก็กระชับไหล่แบบบางของหล่อน พร้อมเขย่าอย่างแรง
“น้ำว้า! ใครสั่งใครสอนให้เธอพูดจาแบบนี้ ฮะ! ฉันถามว่าใครสอน”
อารมณ์กราดเกรี้ยวของน้าปัถย์ หล่อนเคยเห็นจนชิน แต่ครั้งนี้หล่อนได้โอกาสพูดหมดเปลือก พูดสิ่งที่ใจคิดโดยไม่มีคนรอบด้านและไม่มีเวลามาเป็นกรอบเร่งเร้า
ใบหน้าสวยเชิดขึ้น ไม่สนใจว่าเขาจะเขย่าหล่อนแรงหรือจะบีบให้หล่อนแหลกคามือ เพราะหล่อนจะไม่ยอมอยู่เฉยโดยไม่ทำอะไรเลย
“ไม่ต้องมีใครสั่งใครสอนหรอกค่ะ น้ำโตแล้ว น้ำรู้ตัวเองดี และน้ำก็รู้ด้วยว่าน้ำพูดอะไรออกไป น้ำซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเองเสมอค่ะ
