“หิวข้าวหรือยัง”
“ไม่หิวหรอกค่ะ อาไวทย์ล่ะคะ เหนื่อยมั้ย หิวมั้ย”
หล่อนถามเพราะห่วง เขาทำงานไม่หยุด คงจะหิวและเหนื่อยมากแล้ว
“เป็นห่วงเหรอ”
หล่อนพยักหน้า น้ำตารื้นขึ้นไม่รู้ตัว หล่อนกลายเป็นคนอ่อนแอไปเมื่อไรกัน เมื่อยามที่ได้รับความรักตอบอย่างนั้นเหรอ เมื่อยามที่เขาให้โอกาสหล่อนได้แสดงความห่วงใยต่อเขา เมื่อเขามองหล่อน พูดกับหล่อน และสัมผัสด้วยความอ่อนโยนแบบนี้เหรอ หล่อนห่วงเขาเหลือเกิน
“ไม่ต้องห่วง อาสัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดี จะนอนหลับพักผ่อน กิน และออกกำลังกายให้ร่างกายแข็งแรงอยู่เสมอ เพราะรักเด็ก เลยต้องแข็งแรงให้มาก เดี๋ยวแก่ เด็กไม่รัก”
“อื้อ… เกี่ยวกันที่ไหนคะ”
“เกี่ยวกันตรงนี้ไง”
เขาเอื้อมมือมาเกี่ยวก้อยสัญญากับหล่อน “สัญญานะว่าจะดูแลตัวเองให้ดีเหมือนกัน ห้ามมองใคร เพร
