เมืองหลวง
ณ จวนสกุลจาง
ร่างใหญ่ของอัครเสนาบดีจางฟง ในอาภรณ์สูงค่าบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเป็นชนชั้นขุนนาง ทั่วเมืองหลวงไม่มีผู้ใดที่ไม่รู้จักขุนนางใหญ่ผู้นี้ ทว่าในเวลานี้ใบหน้าที่เคยมีแต่ความสุขุมเยือกเย็นกลับแลดูร้อนรนอย่างผิดสังเกต ทันทีที่กลับมาถึงจวนแทนที่จะพักผ่อน หากแต่กลับมีคำสั่งให้นำรถม้าออกไปข้างนอกทันที
มือขวายกขึ้นจับยามและวิถีดวงดาว พร้อมใบหน้าแหงนมองท้องฟ้าเบื้องบนเมื่อปรากฏดาวจักรพรรดิในทิศตะวันออกและอยู่ตรงกับเมืองหลวงแล้วในขณะนี้ ท่ามกลางเสียงร้องเรียกของบุตรชายคนโต
“ท่านพ่อรอข้าด้วย!” จางฮั่นร้องเรียกตามหลังบิดาด้วยความเป็นห่วง
จางฟงหันกลับไปตามเสียงเรียกของบุตรชายคนโตทันใด
“จะตามพ่อออกไปทำไมฮั่นเอ๋อร์ จงอยู่เป็นเพื่อนกับท่านแม่ของเจ้าอย่าให้นางอยู่เพียงลำพัง กำลังเจ็บป่วยและเสียใจที่อี้เอ๋อร์จากไปกะทันหันเช่นนั้น มิควรให้ไกลห่าง หาไม่แล้วจะคิดสั้นตายตามน้องของเจ้า
