สามเดือนผ่านไป
ณ บ้านน้อยริมลำธาร
“หยางหยาง! อันอัน! ข้าวเช้าเสร็จแล้ว!” เสียงของฮูหยินฉางตะโกนเรียกสมาชิกในบ้านให้มารวมตัวทานข้าวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
“จะไปเดี๋ยวนี้แล้วขอรับท่านยาย!!!” เสียงของบุรุษดังกระหึ่มตอบกลับมา ใบหน้าหล่อเหลาราวอิสตรีหันกลับไปมองคนที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆ กำลังง่วนกับการคัดสมุนไพรที่จะเตรียมนำไปส่งให้ในเมืองหลวง
“ท่านยายเรียกไปกินข้าวแล้วเจ้าตัวเล็ก วางมือก่อนแล้วค่อยกลับมาทำใหม่” สุรเสียงขององค์ชายปีศาจรับสั่งถึงคู่หูตัวน้อย ทรงชอบเรียกบุรุษหน้าสวยราวอิสตรีเฉกเช่นเดียวกับพระองค์เช่นนี้ ด้วยเพราะรู้สึกว่าน่ารักน่าเอ็นดูนั่นเอง
“เหลืออีกตั้งเยอะเลยพี่หยาง วันนี้ข้ากับท่านจะช่วยกันคัดสมุนไพรเหล่านี้กันหมดหรือเปล่าก็ไม่รู้” หญิงสาวนั่งบ่นพึมพำพลางมองบรรดาสมุนไพรที่ได้จากการออกค้นหาเขตป่าดงดิบภายในหุบเขา
“ค่อยๆ ทำเดี๋ยวก็เสร็จ รีบกลับเข้าบ้านกันเถอะอย่าปล่อยให้ท่า
