ตอนที่ 14
“ไม่เหนื่อยหรือกระถิน กดรัวไม่ยั้งอย่างนี้น่ะ” โดโนแวนเอ่ยถามพลางหัวเราะกลั้วคอ สอดนิ้วล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพลางเคาะเบาๆ เขาชอบหลุดปากพูดออกไปเสมอ หงุดหงิดระคนรำคาญที่กันต์กนิษฐ์ตามติดเป็นเงาตามตัว แต่บ่อยครั้งก็รู้สึกคิดถึงแม่หนูน้อยช่างเจรจาที่พัดพาเอาความเหงาเศร้าห่างหายไปจากใจอยู่เสมอ อีกทั้งยังเผลอนึกถึงเรื่องราวยามที่เธอกระเง้ากระงอดแผลงฤทธิ์ใส่ให้ปวดหัวไปได้อย่างไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ!
กันต์กนิษฐ์หน้างอง้ำ ถ้าโดโนแวนอยู่ตรงหน้า เธอจะทุบสักปึกใหญ่เพราะหมั่นไส้ รู้แล้วยังจะถามอีก
“เพราะคุณป๋านั่นแหละ” หญิงสาวทำเสียงแหลมเล็ก น้อยอกน้อยใจ บิดหูหมีเต็มแรงด้วยหมั่นไส้คนชอบเล่นลิ้น ที่กดรับช้าเพราะไม่อยากคุยกับเธอ
กันต์กนิษฐ์หงุดหงิด อยากเพิ่มความกล้าให้ตัวเอง หลบหลีกสายตาบิดาไปหาโดโนแวนแล้วปล้ำให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ดูซิคราวนี้ยังจะหนีอีกไหม
“หือ...” โดโนแวนถึงกับยิ้มกว้
