ตอนที่ 15
นับตั้งแต่นั้นมาไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ เหตุใดที่ทำให้แม่กระถินริมรั้วชอบพัวพันแข้งขาไม่พอใจ เลี่ยงได้ก็เลี่ยง หากเลี่ยงไม่ได้ก็ต้องหาทางเลี่ยง เพื่อความสบายใจของตนเองและคนอื่นๆ
“ต้องการอะไรล่ะยายตัวยุ่ง” ชายหนุ่มทอดเสียงถามนุ่มทุ้ม
เกือบหลุดปากถามไปแล้ว ‘คุณป๋าจะอยู่นานไหม’ แต่ก็นึกได้เสียก่อน ถามไปก็ไม่ได้คำตอบที่ต้องการหรอก คุณป๋าเหมือนกับบิดาเธอนั่นแหละ ปากหนักจะตาย ขนาดแม่ข้าว บางครั้งยังง้างไม่ได้เลย
“กระถินอยากขอร้องคุณป๋าสักเรื่อง” หญิงสาวอ้อนเสียงใสแจ๋วราวระฆังแก้ว
“คุณป๋าไม่ยอมหลงกลง่ายๆ หรอกนะ เราต้องบอกมาก่อนต้องการอะไร” โดโนแวนไม่ยอมเอ่ยปากรับคำง่ายๆ ก่อนพูดเราคือนาย แต่เมื่อพูดออกไปแล้ว คำเหล่านั้นจะเป็นนายของเรา คำพูดเป็นสิ่งสำคัญไม่ควรผิด...กลืนน้ำคำตัวเอง
“สัญญานะคะ” ถ้าอยู่ใกล้เธอจะยื่นนิ้วไปให้เขาเกี่ยวไว้เป็นคำมั่นสัญญา
“ก็แล้วแต่ ถ้ากระถินขอให้ค
