ตอนที่ 10
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยกระถิน ลูกก็รู้พ่อไม่ชอบ แต่ยังจะไปใกล้ชิดกับไอ้พ่อกำมะลอนั่นอีก จะให้พ่ออกแตกตายใช่ไหม” คนเป็นพ่อเอ่ยตัดพ้อต่อว่าใบหน้าเศร้าสร้อย ถ้าหากปล่อยน้ำตาลงมาได้โตยธรไม่ลังเลเลยสักนิด เพราะไม่อยากเป็นสองรองใครในหัวใจลูกสาวสุดรัก
“เปล่านะคะ กระถินไม่ได้เปลี่ยนเรื่อง แค่แปลกใจหน่อยเดียวเท่านั้นแหละ พ่อเมฆรักแม่ข้าวจะตาย ทำไมถึงได้ปล่อยให้คลาดสายตาไปเสียได้ ไม่กลัวบางคนที่คอยจ้องพาตัวเข้ามาแทรกแย่งชิงสุดที่รักไปหรือคะ”
โตยธรยกมือทาบเขย่าศีรษะทุยเบาๆ ออดอ้อนเก่ง ช่างเจรจาพาทีอย่างนี้เอง แม้ทำให้เขาเสียใจแต่ก็โกรธเคืองไม่ลงอยู่ดี
“ไม่หรอก เพราะตอนนี้ไอ้บางคนมันกำลังหนักอกหนักใจ ด้วยต้องรับมือกับลูกสาวสุดที่รักของพ่ออยู่นี่นา คงไม่มีปัญญาพาตัวเองไปพูดจาออดอ้อนแม่ข้าวหรอก จริงไหม” และยังจะมีเขาด้วยที่นับแต่นี้ไปจะเล่นสงครามจิตให้ไอ้เจ้าหอกหักนั่นรีบขับรถกลับบ้า
