ตอนที่ 17
‘หือ...กลิ่นอะไรนี่’
โดโนแวนคิดว่าจมูกเขายังดีพอที่จะรับรู้ว่ากลิ่นที่ลอยตามกระแสลมมามันคล้ายกับกลิ่นของไหม้ แต่ห้องเขาติดแอร์นี่น่า ทำไมถึงได้ร้อนและมีกลิ่นไหม้เข้ามาได้ ก่อนร้องดังอ๋อ เมื่อนึกย้อนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ เพราะเห็นว่าดึกแล้วอาบน้ำเสร็จก็นอนเลย ไม่ได้ปิดหน้าต่างและเปิดเครื่องปรับอากาศ ตอนเช้านี้ยายตัวแสบกระถินริมรั้วคงจะเข้ามา...ทอดไข่เจียวไหม้ให้เขาทานเป็นแน่แท้
ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบต้นคอ รีบดังตัวเองลุกขึ้นและสะบัดศีรษะแรงๆ เรียกสติที่ยังมึนงงกลับคืนมา ก่อนเคลื่อนกายแกร่งจากเตียง โดยไม่ลืมคว้าผ้าขนหนูมาพันร่าง ด้วยเขาชอบนอนตัวเปล่าเปล่าเปลือยมากกว่ามีเสื้อผ้าติดกาย ก้าวลิ่วๆ ไปตามกลิ่นที่ลอยมา
“ทำอะไรนะกระถิน” โดโนแวนถามอย่างเหนื่อยหน่ายอิดหนาระอาใจ เมื่อตามกลิ่นไหม้มาเจอแม่กระถินริมรั้วหาเรื่องเผาห้องครัวเขาอยู่
กันต์กนิษฐ์เอี้ยวตัวหันมองตามที่มาของเสียง พ
