ตอนที่ 22
“เฮ้ย! ไม่เล่นนะกระถิน” โดโนแวนยกมือปัดป้องสลับจี้เอวอีกฝ่ายกลับ
“หยุดนะคุณป๋า โอ๊ย! ไม่เล่นอย่างนี้นะ กระถินจั๊กจี้ หยุด...” กันต์กนิษฐ์ร้องเสียงหลงไม่ให้โดโนแวนจี้เอว แต่ตัวเองไม่คิดหยุด แล้วยังส่งเสียงหัวเราะเสียงใสครื้นเครงคล้ายยั่วยุเสียอีก
ใบหน้านวลผุดผาดแดงระเรื่อชวนมองแหงนขึ้นด้านบน พอดีกับที่ใบหน้าคมเข้มก้มลงมาจน...สำหรับโดโนแวนแล้วมันคืออุบัติเหตุ แต่สำหรับกันต์กนิษฐ์แล้วสิ่งนี้คือความต้องการที่เธอรออยู่
โดโนแวนหยุดชะงักและรีบดึงหน้าหนี ทว่ายายตัวแสบกลับยกแขนโอบรอบบ่ากว้าง ทาบมือบนต้นคอแกร่ง สอดเรียวนิ้วชอนไชไปในเส้นผมหนานุ่มอย่างเผลอไผล ขยับกายนุ่มนิ่มมาแนบชิดกายแกร่ง และกดศีรษะทุยให้ก้มลงมาขณะที่ตัวเองก็มอบจุมพิตให้
พยายามหักห้ามใจแล้ว ทว่า...ความหวานของดอกไม้แรกแย้มไม่ประสาที่เย้ายวน ทำให้โดโนแวนอดใจไม่ไหว กดปากหนาลงไปอย่างแผ่วเบา คลึงเคล้นขบย้ำอย่างอ่อนโยน ค่
