มีนตรานั่งอยู่ในห้องทำงาน ซึ่งมันก็คือห้องเดียวกันกับขุนเขา ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้วที่เกิดเรื่องที่ร้านอาหาร หลังจากนั้นความสัมพันธ์ของเธอกับขุนเขาก็ดำเนินต่อมาเรื่อย ๆ ไปกินข้าว มาทำงาน ไปซื้อของด้วยกัน และบางครั้งก็จบลงที่เตียงนอน
มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีคำจำกัดความ ไม่ใช่คนรัก ไม่ใช่แฟน หรือพูดง่าย ๆ ว่าเป็นเพียงความสัมพันธ์ทางกาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยจริง ๆ ว่ารู้สึกดีทุกครั้งที่ได้มีอะไรกับเขา ไออุ่นเวลาที่ถูกโอบกอดมันทำให้ลืมเรื่องร้าย ๆ ไปจนหมด
“คุณมีน”
“คะ!” เพราะมัวแต่คิดเรื่องเขาเพลิน ทำให้มีนตราเผลอขานรับเสียงดัง
“ทำไมเสียงดังขนาดนั้นครับ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า หรือว่าไม่สบาย” ขุนเขาถามขึ้นเมื่อเห็นความผิดปกติบนใบหน้าของเธอ ซึ่งมันขึ้นสีเรื่อราวกับผลตำลึงสุก
“เปล่าค่ะ มีนสบายดี ว่าแต่คุณขุนมีอะไรให้มีนทำหรือเปล่าคะ” คนโดนถามรีบปรับน้ำเสียงและท่าทางให้เป็นปกติที่สุด ก่อนที่
