When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"แกกำลังทำอะไรของแกหน่ะ" เสียงที่เหมือนสายฟ้าฟาด ผ่าเปรี๊ยงงงง!!! ลงบนหัวของฉัน ก็ฉันตื่นมาแล้วพบว่า ตัวเองกำลังกอดใครบางคนอยู่ แต่นั่นยังไม่เท่าฉันเอาขาก่ายเขาด้วยนี่สิ "อ๊ากกกก ผม ผม นึกว่าหมอนข้างอ่าครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ" ฉันรีบถอยหนีคนที่ฉันเพิ่งจะกอดเขาแน่นหนึบ แต่กลับโดนเขาพลิกตัวทีเดียวคร่อมขึ้นมาอยู่บนร่างกายของฉันเลย จะทำอะไร ไม่เอาเหม็นปากฟันไม่แปรง ฉันพยายามดิ้น แต่มือใหญ่กลับรูดแขนของฉันขึ้นเหนือหัว "อ่อยให้มันน้อย ๆ หน่อย แม้ฉันจะความอดทนสูง แต่เห็นเหยื่อที่ดิ้นได้ มันก็อยากจะง้าบรู้ไหม แกมากอดฉันทำไม ตอบมาดี ๆ นะ" คำถามที่ฉันไม่มีคำตอบ จะให้ฉันตอบอะไร ก็หลักฐานคามือคาเท้าคาตาขนาดนี้ "ผมน่าจะกลัวผี" "แล้วแกไม่กลัวฉันเหรอเอ็ม" คนที่พูดไม่พูดเปล่านาบริมฝีปากลงที่ซอกคอของฉัน มันทำเอาฉันสั่นไปทั้งตัวด้วยความกลัว แต่ก็ยังรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายผลักอกของเขาออกอย่างแรง จนคนที่โดนผล