สุดทางเพื่อน

ตอนที่ 4

Songkram Part

ผมที่กำลังนั่งฟังอาจารย์สอนคาบสุดท้ายยังไม่จบก็ต้องรีบออกไปก่อนเวลา หลังจากรับโทรศัพท์จาก เพ-ลิน ผู้หญิงที่ผมกำลังคบหาอยู่

ผมตามจีบ เพ-ลิน หรือลินมาเป็นปีกว่าเธอจะยอมคบกับผม ก็เธอทั้งสวย และเก่งรอบด้าน จึงไม่แปลกใจที่จะมีคนตามจีบเธอเยอะ แต่สุดท้ายเธอก็เลือกผม ทำให้ผมคิดว่าชีวิตผมหลังจากนี้ คงจะเพอร์เฟคน่าดู ที่มีสาวสวยอย่างเพ-ลินเดินควง หลายคนคงด่าผมในใจว่าผมเลือกคบกับผู้หญิงเพียงแค่เหตุผลเท่านี้ แล้วมันจะทำไม ถ้าผมจะใช้เหตุผลเพียงเท่านี้ในการตัดสินใจคบหาใครสักคน

มีใครบ้างจะไม่อยากคบกับคนสวย คนเก่ง ผมว่าใครๆ ก็คงอยากทั้งนั้นแหละ แต่เสียใจด้วย เธอเลือกผม

ผมขับรถสปอร์ตราคาแพงคันหรูเข้ามาจอดหน้าคณะที่ลินเรียนอยู่ พอผมเดินลงจากรถ ก็มีหลายสายตาจับจ้องมาที่พวกเรา ส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกผู้ชายที่ตามเคยจีบลินแหละ พอเห็นลินเดินมาขึ้นรถผม พวกมันพากันชักสีหน้าใส่ผมด้วยความอิจฉา

ฮึ!!! ขอโทษโว้ยไอ้น้อง เขาเลือกกู ผมนึกยิ้มในใจอย่างผู้ชนะ เพราะดูจากสายตาพวกผู้ชายที่มองมาก็พอจะมองออกว่ามันคือสายตาของความเสียดาย ผมเปิดประตูให้ลินขึ้นไปนั่งและจะรีบปิดประตู ก่อนจะหันไปมองรอบๆ ผมยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ

ความจริงผมไม่เคยทำอย่างนี้ให้ใครมาก่อนเลยนะ ที่ผ่านมาผมไม่เคยจีบใครเลย ส่วนใหญ่ก็มีแต่ผู้หญิงที่เข้าหาผมก่อน ลินเป็นคนแรกที่ผมตามจีบและถึงขั้นต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพราะคู่แข่งเยอะ

พอขึ้นมานั่งบนรถ ผมถึงหันไปมองคนข้างๆ ที่สวยทุกกระเบียดนิ้ว ลินเป็นคนสวยมากจริงๆ ผิวพรรณดีมาก ผมยอมรับแค่เห็นผิวขาวๆ ของ ลิน ผมก็คิดไปไหนต่อไหนแล้ว ผมก็แค่ผู้ชายทั่วไปที่ชอบของสวยๆ งามๆ เป็นธรรมดา แต่ผมยังไม่ได้จัดการกับเพ-ลินในแบบที่ผมชอบนะ ตอนนี้ลิน อยู่ในสถานะเป็นแฟนของผม ยังไม่ถึงขนาดที่เป็นเมีย ผมมีเหตุผลของผม เหตุผลที่ผมก็ไม่รู้ทำไมที่ยังไม่เอากับเธอ อาจจะเพราะเพ-ลินเป็นพี่น้อง พ่อเดียวกันกับผู้หญิงอีกคน.....คนที่เป็นเพื่อนของผม

พอเพ-ลินเห็นผมมองเธออย่างหลงใหล เพ-ลินยิ้มเขินก่อนจะตีแขนผมเบาๆ เพื่อให้ผมออกรถ

“มองลินขนาดนั้น กะจะให้ลินละลายเลยหรือไงคะ มองข้างหน้าโน่น ออกรถได้แล้วค่ะ มองอย่างนี้ลินเขินนะ” เพ-ลินไม่พูดเปล่าเธอยกมือมาจับคางผม เพื่อให้หันหน้าไปข้างหน้าแทนการจ้องมองเธอ

เธอคงเขินมากจริงๆ เพราะหน้าเริ่มแดงมากขึ้น มันยิ่งทำให้ผมหลงเธอเข้าไปใหญ่

“ก็ลินของผมสวยนี่ อยากมองนานๆ” ผมพูดไปยิ้มไป แต่ก็ยอมหันมองถนนข้างหน้า

“แล้วนี่ลินจะให้ไปส่งไหนครับ”

ผมถามเธอหลังจากที่ขับรถออกมาได้ไม่นาน เพราะลินยังไม่บอกว่าจะไปไหน แค่บอกให้ผมมารับเธอที่หน้าคณะ และผมก็ไม่ได้ถามเธอแต่แรก เธอโทรบอกให้มารับผมก็มาเลย

“กระเป๋าแบรนด์ที่ลินชอบ วันนี้ออกคอลเลคชั่นใหม่ เพิ่งมาถึงShop ที่เมืองไทย ลินเลยอยากแวะไปดู” ลินสาธยายให้ผมฟัง

ความจริงก็คือจะให้ผมซื้อให้แหละ มุกแบบนี้ผมเจอประจำ มีทั้งแบบขอตรงๆ มีทั้งแบบขออ้อมๆ ผมเจอมาทุกรูปแบบ แต่ใครสน ถ้าผมพอใจ ผมเปย์ไม่อั้น

ยิ่งเป็นลินนะ อย่าว่าแค่กระเป๋าใบเดียวเลย 3 ใบผมยังพร้อมเปย์

“ดูอย่างเดียวหรือครับ ไม่ซื้อเลยเหรอ” ผมลองแกล้งถามไป

“ดูก่อนค่ะว่าถูกใจไหม ถ้าถูกใจและราคาพอไหว ลินก็คงจะสอยค่ะ” เธอบอกผมยิ้มๆ แววตาอ้อนๆ

ตายเลยครับผมเนี่ย เท่าไรผมก็สู้ถ้าเจอแบบนี้

“ถ้าลินชอบใบไหนเลือกได้เลย แฟนคนเดียวครามซื้อให้ได้อยู่แล้ว”

ผมยักคิ้ว ส่งยิ้มชวนหลงให้ลินไปหนึ่งที เอาสิ.... ผมเปย์ขนาดนี้ ลินจะไม่หลงผมบ้างก็ให้มันรู้ไป

3 ชั่วโมงผ่านไป

ครับ..ผมได้เปย์ลินสมใจอยาก เพ-ลินได้กระเป๋าใบละ 850,000 บาท เป็นใบสีขาวเล็กๆ แม่งใบเล็กกว่าเพื่อนทำไมมันแพงจังวะ แต่ช่างเถอะ เพื่อลินผมยอม

ครืดดดด

ระหว่างที่เรากำลังจะกลับ โทรศัพท์มือถือผมก็ดังขึ้น ขุนพลมันโทรมา เพราะผมขับรถอยู่ ผมจึงกดรับในฟังก์ชันขับรถ

“ว่าไงมึง” ผมถามมันออกไป

“คืนนี้เหมือนเดิมที่ผับไอ้ออสติน”

พอขุนพลมันบอกแบบนั้น ผมจึงหันไปมองเพ-ลิน เพ-ลินหน้าบึ้งขึ้นมาทันที คือเพ-ลินไม่ชอบสถานที่แบบนั้น และไม่ชอบที่ผมไปสถานที่แบบนั้นด้วย คือผมก็เกรงใจลิน ยิ่งตอนนี้อยู่ในช่วงทำคะแนน ผมเลยไม่อยากขัดใจอะไรเธอ แต่ผมก็ไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนมานานแล้วนะ เลยกะว่าจะลองคุยกับเธอดู นานๆ ไปทีเธอคงไม่ว่าอะไร ผมเลยตอบไอ้ขุนพลมันไป

“เค ๆ เจอกัน”

แต่ใครจะคิดว่าเรื่องแค่นี้ จะทำให้ผมเครียดได้ขนาดนี้ พอผมตอบไอ้ขุนพลมันไปแบบนั้น ก็ทำเอาลินไม่พอใจมาก ถึงขั้นบอกว่าถ้าผมไปก็เลิกคบกัน

เชี๊ย!!! เรื่องแค่นี้เองถึงขั้นเลิกคบเลยหรือวะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอก หลายๆ ครั้งที่ผมจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ลินก็จะไม่ยอมแบบนี้ และก็ใช้ รูปแบบเดิมๆ เหมือนทุกครั้ง ลินไม่ค่อยเข้ากันกับเพื่อนๆ ผมเลย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมไม่เคยถามด้วยแหละ แต่ทุกครั้งที่ผมไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ลินจะโกรธผม และงอนผมแทบทุกครั้งเลย

ครั้งนี้ก็คงไม่ต่างกัน บางทีผมก็รู้สึกเบื่อที่ต้องมาเจอเรื่องอะไรบ้าๆ แบบนี้ ปกติผมไม่เคยต้องยอมใครแบบนี้เลย แต่เป็นลิน ผมจึงไม่กล้าขัดใจเธอ ซึ่งผมก็ยอมเธอทุกครั้ง ครั้งนี้ก็คงเหมือนกันเพราะก็ขี้เกียจตามง้อเธอแล้วเหมือนกัน

แม่ง!!!! อะไรกันนักหนากูไม่รู้ ผมได้แต่บ่นในใจ