โอ๊ยอารมณ์เสีย เพราะใครล่ะ อีตาบ้านั่นแหละ เรียกเมียจ๋าเมียจ๋าอยู่ได้ ไม่กระดากปากหรือไง หลังจากที่วันนี้ฉันออกไปกินข้าวกับนายโทมัสมา แผนฉันเองแหละ อยากอยู่ใกล้ศัตรูจะได้รู้จุดอ่อนมากยิ่งขึ้น แต่ที่ซวยกว่านั้นฉันยังต้องไปเจออีพี่มาร์ทที่ฉันยังไม่อยากเจออีก ฉันจึงชิ่งหนีกลับมา ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกดีนะที่เขาบอกว่าทั้งรักทั้งหลง แต่ยังโกรธอยู่ นี่อะไรยังโทรมากวนอีก หึ ไม่รับหรอก
ติ๊ดติ๊ด สมมุติว่าเป็นเสียงข้อความนะคะ
“น้องลินจ๋า เมียจ๋าสุดที่รักของพี่ ยังโกรธพี่อยู่เหรอคะคนดีอย่าโกรธพี่นานนักนะคะ พี่เหงา คิดถึงเมียจ๋าจะตายอยู่แล้ว โทรไปก็ไม่รับ หึ เค้าจะงอนแล้วนะ ทำไมเมียจ๋าใจร้ายกับผัวจ๋าอย่างนี้อะ เค้าไม่ยอมนะ ได้เค้าแล้วต้องรับผิดชอบเค้าด้วย รักเมียจ๋านะคะ จุ๊บ ๆ”
ตึก ตึก ตึก
บ้าเอ้ย ใครให้ส่งมาแบบนี้เนี่ย มันไม่ดีต่อหัวใจฉันเลย
นี่ก็ไม่รู้จักจำ เจ็บมาไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ยังรักเขาอยู่อีก
