“หิวน้ำค่ะ”
“เหนื่อยล่ะสิ”
“ค่ะ” เธอว่าเสียงอ่อย
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำให้นะ” ธารนทีพึมพำเบาๆ ก่อนจะผละออกจากคนตัวเล็กซึ่งเธอก็ยอมปล่อยเขาแต่โดยดี
ชายหนุ่มเดินลิ่วไปยังโซนขายน้ำอย่างคล่องแคล่วว่องไว ด้วยรู้ดีว่าร้านอะไรอยู่ตรงไหน ก่อนจะรู้สึกถึงความผิดปกติเมื่อใครๆ ต่างมองมาที่เขาและก็หันไปซุบซิบ บ้างก็หัวเราะอิ๊กๆ ราวกับเจออะไรน่าตื่นเต้น
และก่อนที่เขาจะต้องได้อับอายขายหน้าประชาชนไปมากกว่านั้น ก็มีผู้หวังดีคนหนึ่งชี้มือมาที่เป้าของเขา ธารนทีก้มลงมองตามมือที่ชี้ก็ให้สะดุ้งตาเหลือกด้วยความตกใจ
ซวยแล้ว!
กางเกงในสีแดงเสียด้วย!
พอดีฝนมันตกติดต่อกันหลายวัน เสื้อผ้าเขาที่ใส่ประจำก็ไม่แห้ง ตัวไหนไม่ค่อยจะชอบใส่ก็ได้หยิบออกมาแก้ขัดคราวนี้ แต่ทำไมมันต้องออกมาโผล่หน้าให้ชาวบ้านรู้ด้วยวะ
ตายๆ ๆ ๆ แบบนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
คิดพลางรีบรูดซิปกางเกงขึ้นมาบดบังปราการด่านสุดท้ายสีแดงแป๊ด ต
