“เปลี่ยนเสื้อผ้านะ นะคะเด็กดี จะได้ไปทำบุญด้วยกันไงคะ”
ตะล่อมเสียงหวานเหมือนผู้ชายหื่นกามกำลังหลอกล่อสาวน้อยวัยกระเตาะ ครั้นเห็นนิรดาเอาแต่นอนนิ่ง ร้องไห้กระซิกๆ เขาก็ปล่อยข้อมือเล็ก ปลดเปลื้องเสื้อสายเดี่ยวออกจากร่างน้อย เหลือไว้เพียงบราเซียร์ลูกไม้สีน้ำเงินเข้มดูเรียบหรูเย้ายวนใจ
ธารนทีพยายามไม่เพ่งมองความขาวเนียน รีบหยิบเสื้อแขนกระบอกมาสวมให้เธอและติดกระดุมให้จนเรียบร้อย ช่วงบนโอเคแล้ว เหลือแต่ช่วงล่าง
เอาไงดีวะ
คิดพลางหยิบผ้าถุงมาสวมให้เธอโดยไม่ถอดกางเกงขาสั้น ให้ใส่ซ้อนกันอย่างนั้นล่ะดีแล้ว เสร็จจากนั้นก็กระซิบปลุกปลอบข้างใบหูเล็กขาวสะอาด
“กลับจากวัดตอนไปเดินเที่ยวตลาดพี่ให้หนูถอดออกก็ได้ แต่ตอนไปวัดใส่ไปก่อนนะ”
เสียงทุ้มละมุนของเขา ทำเอานิรดาต้องช้อนตากลมที่วาวน้ำตาขึ้นสบกับดวงตาคมเข้ม
ธารนทียิ้มอบอุ่นส่งให้ ก่อนจะก้มหน้าลงมาเอาจมูกโด่งถูไถกับจมูกเล็กรั้นเป็นเชิงหยอกเย้า
“
