Cariño Brutal (Ang Lihim ng Bilyonaryo) R-18

Episode 16

“Kunin niyo ang babaeng yan at nang makita niya kung paano ko rin pahirapan itong lalaking to!”

Sabay bukas ng pinto ng silid kung nasaan ako.

Nagsumiksik na naman ako sa sulok ngunit paano naman ako magtatago?

Wala naman akong pagtataguan.

Dalawang lalaki ang pumasok sa silid at pinagtulungan kong buhatin patungo sa labas.

Pareho silang may facemask na suot sa mukha kaya hindi ko pa rin makita kung ano mga itsura nila.

Nanghihina pa rin ang katawan ko kaya halos hindi pa rin ako makalakad ng maayos. Mabuti na lang at hindi naman ako kinakaladkad ng mga lalaking umaakay ngayon sa akin.

Lahat ng mga tao sa paligid ay nakasuot ng face mask at pare-parehong kulay itim gaya rin ng kulay ng mga suot nilang damit.

May nakasakay sa loob ng sasakyan na bumangga sa akin kanina at iyon ang leader na siyang dumukot din sa akin.

Hinanap ko ang lalaki na kanina ay pinapahirapan nila at nakita ko itong nakahandusay sa daan.

Nakatali ang paa at mga kamay habang ang ulo nito ay natatakluban ng sako.

Naluha na lang ako sa sobrang habag hindi lang sa sarili ko kung hindi dahil na rin sa kalunos-lunos na sinapit ng lalaki.

Pareho lang kami ng kalagayan pero mas naawa ko sa kanya dahil kanina ay kinaladkad siya ng sasakyan habang ganun na ang itsura.

“Gisingin na yan! Masyado ng mahaba ang naging pahinga niya!” utos ng lalaking dumukot sa akin at saka na siya lumabas sa kanyang sasakyan.

Ang ilang kanyang mga tauhan ay sumunod naman. Dalawang lalaki rin ang umalalay sa nakahandusay na katawan ng lalaking katulad ko ay dinukot din at walang awa na pinarurusahan.

Ang katawan niya ay pilit na pinaupo sa isang kahoy na bangko at saka na itinali sa sandalan para hindi mahulog ang kanyang sasakyan.

Lumapit ang kidnapper sa lalaking wala na yatang buhay at pinagmasdan niya ito.

“Akina ang lubid,” utos na naman ng kidnapper.

Isa sa mga tauhan niya ang kumuha ng lubid na nakatali pa pala sa likod ng sasakyan na siyang marahil na ginamit pang kaladkad sa katawan ng kalunos-lunos na lalaki.

Parang hindi ko yata siya kayang panoorin na kinakaladkad habang dumadaing sa sakit.

Inabot na sa kidnapper ang lubid kaya naman napapikit na lang ako ng simulan niya ng hagupit ng lubid ang lalaking nakatali sa bangko.

Buhay pa ang lalaki dahil malakas na naman ang tinig nito habang maalingasngas na dumadaing sa sakit na nararanasan.

Naluha na lang ako at hindi na nagmulat pa ng aking mga mata. Ang mga tainga ko ay tinakpan ko rin para huwag kong marinig ang nakakaawang daing.

Sobra na ang lalaking kidnapper.

Para siyang walang kaluluwa sa mga ginagawa niya.

Wala yata siyang kinikilalang Diyos at hindi natatakot sa ganti ng karma.

Kahit anong gawin kong pagpikit ay hindi na maalis sa balintataw ko ang itsura ng lalaking hinahagupit ng lubid.

Kahit na ano rin na gawin kong pagtakip sa aking mga tainga ay nagsusumiksik pa rin ang tinig ng lalaki na humihiyaw sa sakit.

“Tama na,” na sambit ko sa mahinang tinig dahil awang-awa na talaga ako.

“Patayin niyo na kami,” sabi ko pa habang hindi talaga ako nagmumulat ng mga mata.

Noong nakapiring ang mga mata ko ay ginagawa ko ang lahat para maalis pero ngayon ay nais kong ibalik ang tela na tumatakip sa aking mga mata para hindi ko na makita ang ganitong klase ng kahayupan.

“Masakit ba? Nararapat lang sayo ang ganyang kaparusahang hayop ka! Hayop ka!” asik ng kidnapper at sa pagkakataon na minulat ko ang mga mata ko ay pinagsusuntok naman niya ang lalaki at sinipa ng sinipa hanggang mabuwal na ang bangko kung saan ito nakaupo.

Hingal na hingal ang kidnapper sa pananakit na kanyang ginawa.

“Dalhin yan! Hindi siya pwedeng mamamatay agad dahil may mga parusa pa na naghihintay sa kanya!”

Mula sa pagkakahandusay muli ng lalaki ay binuhat ito at isinakay na sa loob ng sasakyan.

Saan kaya siya dadalhin?

Maya-maya ay wala na ang mga ibang mga kalalakihan at bukod tanging naiwan na lang ay ang lalaking kidnapper na nakaupo sa harap ng kanyang kotse at panay ang buga ng usok mula sa vape na kanyang hinithithit.

Nakakaramdam ba siya ng konsiyensya?

Ngayon ba ay nagsisisi siya sa mga ginawa niya kaya natahimik na lang siya?

Hindi ko magawang kumilos sa takot na baka kapag gumalaw ako ay hindi niya magustuhan at ako naman ang pagbalingan niya ng kanyang galit.

Hindi nagtagal ay tumingin siya sa akin ngunit hindi ko naman masyadong makita ang kanyang mukha dahil sa nakaharang ang face mask at ang buhok niya na basang-basa sa pawis.

Tumayo siya at humarap sa direksyon kung nasaan ako kaya nag-unahan na naman ang pagtibok ng puso ko sa sobrang kaba.

Kumilos ang mga paa ko pero nanghihina pa talaga ako.

Gusto ko na namang tumakbo pero paano?

Hindi nga ako makatayo.

“Pasalamat ka at hindi na ikaw ang solo na tumatanggap ng parusa,” aniya sa akin.

Nasa harap ko siya nakatayo.

Hindi ako makatingala dahil iyong leeg ko ay may bali na yata.

Ngunit bigla na lang hinawaka ng kidnapper ang panga ko at pinatingala sa mukha niya.

“Nakita mo kung paano ko pinarusahan ang lalaking yon? Kung inaakala mong sobra naman ang parusa na ginawa ko ay nagkakamali ka. Kulang pa yon. Kulang na kulang pa para sa kahayupan na nagawa niya.”

Nakakatakot ang mga sinasabi ng lalaki sa harap ko ngunit napansin ko na para bang nabasag ang kanyang tinig habang nagsasalita.

Iyonh tipong nais na maiyak.

Ganun.

“Wala kang karapatan na saktan kami.” Matapang kong sabi kahit pa ayaw bumukas ng bibig ko.

Naramdamam kong mas humigpit ang pagkakahawak niya sa panga ko.

“At mas lalo na wala kang karapatan na manloko ng kapwa!” asik niya sabay sampal na naman sa mukha ko dahilan para mabuwal ako sa bangko kung saan ako pinaupo ng dalawang lalaki na umalalay sa akin palabas ng silid kung saan ako nakakulong.

Nasubsob ako sa damuhan pero masakit pa rin dahil sa mga injuries ko.

“Kung hindi dahil sa panloloko mo ay hindi ka sana madadamay sa pangyayaring ito. Pero dahil ganid ka, kaya naman kasama ka sa parusa. Huwag kang mag-aalala at kapag nagsawa na akong parusahan kayo ng lalaking iyon ay papatayin ko rin naman kayo. Ibabalik ko ang katawan mo sa mga taong naghahanap pa rin naman sayo para malaman nila na pinarusahan ka dahil sa karma ng pagiging scammer mo,” ani ng lalaki sa akin.

“Pero hindi pa ako tapos. Nag-e-enjoy pa ako ng mabuti sa pagpataw ng parusa sa inyo!” sabay sipa na naman sa akin ng lalaki kaya naman pilit akong gumagapang palayo sa kanya.

Wala akong magawa dahil hindi ako makatayo para makatakbo.

Wala kong magawa para lumaban dahil mahina na ang katawan ko.

At kahit pa nasa tamang lakas ay hindi ko pa rin kakayanin ang lakas niya na nanggagaling sa poot at galit.

Ngunit binuhat ako ng kidnapper ko at saka kinaladkad sa loob ng silid.

Hinagis niya ang katawan ko malapit sa lamesita kaya tumama ang ulo sa matigas na kanto nito.

Pero ganun pa man ay kumikilos pa rin ako at pilit pa rin na gumagapang.

“Ganyan nga! Gumapang ka hanggat kaya mong gumapang. Pero hindi ka makakatakas sa aking manloloko ka!”

Nanghihina na ako lalo kasabay ng matinding hilo na nararamdaman ko.

Tumutulo na rin ang masaganang dugo sa ilong ko gayundin sa bibig ko.

Marami na rin akong mga sugat at pasa sa katawan na tinamo gawa ng pananakit ng lalaking hindi ko alam kung anong naging atraso ko para saktan at pahirapan niya ako ng ganito.

“Akala mo ba ay makakatakas ka pa sa mga kamay ko? Parurusahan kita at gagawin kong impyerno ang buhay mong scammer ka!”

At napaigik na lamang akong muli ng maramdaman na naman ang mahapding sumigid sa kalamnan ko ng hagpit na naman ang binti ko ng lubid.

Ngunit maya-maya ay halos humiwalay sa anit ko ang lahat ng mga buhok ko ng padaskol niya akong sinaunutan at saka binalibag sa ibabaw ng kama.

“Tingnan nga natin kung masarap ka?”

At nadagdagan ang takot na nararamdaman ko ng maghubad na ng kanyang damit ang lalaki at walang itinira na kahit anong saplot sa katawan niya kaya kitang-kita ko kung gaano kalaki at kahaba ang p*********i niya.

Anong gagawin niya sa akin?

“Huwag! Huwag, pakiusap, maawa ka!”

Ngunit ng wasakin niya ang mga damit kong suot ay wala na akong nagawa pa.

Isinubsob ng lalaki ang kanyang mukha sa aking leeg at para saka parang aso na dinilaan ang balat ko.

Hawak niya ang mga kamay ko habang ang aking mga binti ay dinaganan niya rin ng kanyang mabigat na hita at binti.

Nanlalaban pa rin ako kahit na anong mangyari.

“At may natitira ka pa palang lakas? Tingnan natin kung makapalag ka pa!”

Mabilis siyang bumangon at saka may kinuha sa labas ng silid at pagbalik niya ay hawak niya na ang lubid na kanina lang ay pinanghahampas niya sa katawan ko.

Muli siyang umibabaw sa katawan ko pero kinuha niya ang dalawa kong kamay at itinali sa headbord ng kama gamit ang lubid na naging pamilyar na sa akin dahil ito ang madalas niyang gamitin para makapanakit.

Kahit anong kahawag ay hindi ko rin talaga maalis ang kamay ko.

“May itinatago ka naman pala,” aniya habang nakatingin sa hubad kong katawan pero kahit naghubad na rin siya ng damit ay nakasuot pa sa kanyang mukha ang face mask kaya hindi ko pa rin makita ang kanyang mukha.

Umahon siyang muli sa kama at sa kanyang pagtalikod ay napansin ko may tattoo siya sa kanang kaliwang bahagi ng katawan niya.

Isang uri ng bulaklak.

Gumamela nga ba?

Hindi ako sigurado pero parang nahahawig sa bulaklak ng gumamela ang nakita kong pwede niyang maging palatandaan.

Hindi ko na malinaw na nakita lalo pa at kumalat na ang dilim sa loob ng silid indikasyon na pinatay niya na ang switch sa labas ng silid.

Bukod tanging ilaw na naman sa kanyang cellphone ang naging tanglaw kaya ng tanggalin niya ang kanyang face mask ay hindi ko na makita ng malinaw ang mga mata niya.

“Huwag, maawa ka. Huwag mong gawin ang binabalak mo,” lumuluha kong pagmamakaawa.

Ngunit ang taong punong-puno ng galit ay wala talagang kinikilalang katwiran o pakiusap.

“Sayang kang babae ka. Maganda ka sana ngunit sadyang utak manloloko ka,” aniya pa saka na ako kinababawan.

Hinawi niya ang mga hita ko ng walang pakundangan.

Pilit ko naman na pinagsusumpong muli ang mga hita ko ngunit malakas na suntok sa magkabila kong hita ang ginawa niya kaya naman napahalinghing ako sa sakit.

“Kung ako sayo ay hindi na ako manlalaban pa. Sayang ang lakas at habang lumalaban ka ay nasasaktan ka lang kaya mabuti talaga ang manahimik ka na lang at sumunod sa agos.”

Naaninag kong nakaluhod siya sa pagitan ng mga hita ko ay may kung anong hinahawakan sa kanyang katawan.

Ang kanyang ari!

Napaurong ang puwitan ko ng may matigas na bagay na ang ipinapasok sa bukana rin ng ari ko.

Takot na takot na talaga ako.

“Hintay ka lang at huwag ka ng malikot para agad tayong matapos,” sabi niya pa habang hinwakan ako sa aking balakang para iurong palapit sa katawan niya.

“Ah!!!” isang malakas na sigaw ang kumawala sa bibig ko ng tuluyang makapasok ang kanyang ari sa butas ng aking ari.

Napaiyak ako lalo sa walabg katumbas na sakit na ginawa niya sa akin.

“Akalain mo nga naman, ano? Ang isang scammer na gaya mo ay isa pa palang virgin? Hindi lang ako makapaniwala na hindi mo pala naisip na kalakalin ang katawan para magkapera?” tanong pa niya habang ako namimilipit sa sakit na dulot niya.

“Mas mainam ng wala pa palang ibang lalaki ang nakakagalaw sayo. Nang sa ganun ay makabayad ka naman kahit konti sa mga kasalanang nagawa mo.” At saka na siya gumagalaw-galaw sa ibabaw ko.

Napapadaing ako sa sakit ngunit tila natutuwa pa ang lalaki habang nariring na ang pag-aray ko.

“Matatapos din ang paghihirap mo, maniwala ka,” wika pa niya habang ang dalawa kong dibdiba ay nilalamas.

Nilalamutak na para bang nagmamasa siya ng harina.

“Maging ang mga dibdib mo ay tayong-tayo,” puna niya pa at saka isinubo ang maliit na u***g sa aking kaliwang dibdib.

Diring-diri ako sa ginagawa niya sa katawan ko.

Mas malala pa to sa ginawa niyang pananakit sa akin.

Mas gusto ko ng hagupitin niya ako kaysa halayin at babuyin ang katawan ko na akong pinakakaingatan.

“Umungol ka. Gusto kong umungol ka! Gusto kong marinig ang malakas mong ungol!” utos niya habang patuloy pa rin sa paglabas-pasok ng kanyang ari sa aking kaselanan na namamaga na yata dahil sa sakit na pinaparanas ng kidnapper na ito.

“Hindi ka ba uungol? Umungol ka!” utos na naman niya ngunit hindi ko talaga siya sinusunod.

“Ayaw mo talagang sumunod?!” asik niya pero hindi ako kumibo.

Isang malakas na suntok sa sikmura ko ang ginawa niya.

Napasigaw na naman ako sa sobrang sakit na halod masuka na ako at mawalan ng hangin.

Mawalan na nga sana ako ng hininga para matapos na talaga ang lahat.

“Sinabi ko na kasing sumunod ka sa utos ko pero matigas ang ulo mo. Gusto mo pa talagang masaktan pa!”

Namimilipit ako sa sakit pero ang kidnapper ay patuloy pa rin sa kanyang ginagawa.

Wala siyang kapaguran sa paglabas-pasok at habang tumatagal ay mas lalo pa niyang binibilisan.

“Sumunod ka para huwag ka ng masaktan pa. Kapag sinabi kong ungol, umungol ka para hindi na madagdagan pa ang sakit ng kataawan mo, ” bulong niya sa taingan ko at saka niya dinilaan maging ang likod nito pababa hanggang sa leeg ko. Lumipat siya sa kabilang bahagi ng mukha ko at ganun pa rin ang ginawa ng dila niya.

Nasusuka ako at gustong bumaligtad ng sikmura ko.

Nilalawayan niya ang balat ko pero hindi ko magawang umiwas man lang.

Sa pagkakataong ito ay ayoko na talagang mabuhay pero mas gusto ko na talaga ang pumatay.

Papatayin ko ang lalaking ito!

Papatayin ko siya!

Pero wala akong magawa kung hindi ang umiyak lamang ng umiyak.

Nang matapos siya ay sinibasib niya ang loob ng bibig ko na todo naman ako sa pagtikom ngunit kinagat niya ang ibabang bahagi ng labi ko kaya naman nabukasan ko na.

Nagkaroon siya ng pagkakataon na pasukin ng dila niya ang loob ng bibig ko na para bang may hinahanap siya.

Sinipsip niya rin ang dila ko na para bang kakainin niya na rin talaga.

Gusto ko man na manlaban ay talagang hindi ko na kaya.

Masakit ang mga hita ko na sinuntok niya.

Masakit ang sikmura ko na ganun din ang ginawa niya.

Ang leeg ko ay kinaga-kagat niya ng maliliit na tila nanggigil sa balat ko.

Hawak niya rin ang dalawa kong dibdiba at ganun niya na lang kung lamutakin.

Ang masanggi nga ng hindi sinasadya ang dibdib ay masakit na, paano pa kaya kong ganito?

Paano pa kaya kong sinasadyang saktan ng ganito.

Gusto ko siyang itulak ng paglaruan niya na ang dalawang tuktok ng dibdin ko.

Gusto kong magwala dahil sa ginagawa niyang paglapastangan sa katawan ko.

Umuungol siya na hindi ko maintindihan.

Bumilis ng bumilis ang kanyang pagbayo habang nakahawak pa rin sa mga dibdib ko.

Napansin ko rin na wala na ang sobrang sakit na nararamdaman ko ng ipasok niya ang kanyang ari sa p********e ko.

Napabangon ang kanyang katawan at napatingala pa ang kanyang mukha na para bang nahihirapan siya sa kanyang ginagawa.

Nasasaktan na naman ako sa malakas niyang pagbayo kasabay ng paglamutak sa mga dibdib ko ngunit mabilis niyag binitiwan na at kanya namang nilusob ang bibig ko para sumibasib ng halik habang nakasabunot pa sa buhok ko.

Maya-maya ay nanginig ang katawan niya kasabay ng parang may kung anong mainit ang sumabog sa loob ng p********e ko.

Hingal na hingal ang kidnapper na para bang pagod na pagod siya sa kanyang ginawa.

Ako naman ay hindi maawat ang mga luha.

Sobra na talaga ang mga nararanasan ko bilang isang babae.

Ang mahalay ng mapanamantala na lalaki ang isa sa bangungot para sa mga kababaihan na tulad ko.

Sobrang trauma na ang pinararanas sa akin.

Bakit ba nananatili akong buhay sa kabila ng lahat ng mga ito?

Walang galaw ang lalaking nakapatong pa rin sa ibabaw ng hubad kong katawan.

Ngunit maya-maya nang wala na ang kanyang hingal ay gumapang siya sa kanang bahagi ng kama at tumihaya na.

“Napakahayop mo,” akusa ko na.

Hayop naman talaga siya.

Mas higit pa siya sa pinakamababang hayop sa balat ng lupa.

Walang kapatawaran ang lahat ng mga ginawa niya sa akin lalo itong panghahalay niya sa akin.

Kinasusuklaman ko siya ay isinusumpa ko ang lalaking ito.

Wala siyang kibo na bumangon na sa pagkakatihaya sa tabi ko.

“Hayop ka. Hayop ka!” may lakas na ang tinig ko.

“Alam ko sa sarili ko na malinis ang konsiyensya ko. Kaya naniniwala rin ako na may babalik na karma sayo sa lahat ng kasamaang ginawa mo lalo na ang pambababoy sa katawan ko.” Ang humihikbi kong pahayag.

Wala pa ring sinasabi ang lalaki na pinulot na ang mga damit niyang hinubad at kung saan-saan tinapon at saka na isinuot.

Walang kapatawaran sa langit ang mga kasalanan ng lalaking ito.

Kahit ano pang dahilan niya kung bakit ginagawa niya ang mga bagay na ito ay hindi katanggap-tanggap dahil hindi siya Diyos para magparusa.

Muli siyang sumampa sa kama at sa pagkakataong iyon ay para alisin na ang pagkakatali ng mga kamay ko sa lubid.

Ngalay na ngalay ang mga braso ko na hindi ko na magawang maigalaw man lang kahit konti.

Patang-pata ang buong katawan ko na tanging mga mata ko na lang ang naigagalaw ko.

“Sisingilin ka rin ng karma, maniwala ka. Sisingilin ka rin ng karmang hayop ka,” wika ko sa mahinang tinig ngunit punong-puno ng poot at galit.

Kung totoong tumatalab ang sumpa ay isinusumpa ko ang lalaking lumapastangan sa katawan ko.

Isinusumpa ko na lahat ng pasakit na ginawa niya ay doble at triple ang balik sa kanya.