ตอนที่2 งานบริการ
715 Words
ตอนที่2 งานบริการ
ราตรีมาเยือน
กรุงเทพฯ เขาว่าเมืองสวรรค์…
ประโยคท่อนหนึ่งในบทเพลงที่พลอยเคยได้ยินมาตั้งแต่ยังวัยละอ่อนดูไม่ได้เกินจริงเลยในความรู้สึกของหญิงสาว พอแสงตะวันโบกมือลาท้องฟ้า ทั่วเมืองเปิดไฟสว่างจ้าแทบไม่ต่างกับตอนกลางวัน ตึกสูงระฟ้าร้านรวงต่างๆ พากันเปิดไฟแสงสีสวยงาม ถ้าเป็นบ้านนอกคอกนาเวลาเดียวกันนี้มองไปทางไหนก็มืดสนิท พลบค่ำหน่อยชาวบ้านร้านตลาดต่างก็พากันเข้าบ้านพักผ่อนหลังจากทำงานหนักมาทั้งวัน ถนนหนทางแทบไม่มีผู้คนเดินผ่าน ผิดกับกรุงเทพราวฟ้ากับดิน
“รีบกินเข้าสิพลอยเห็นมึงบ่นว่าหิวไม่ใช่เหรอ นั่งมองคนโน้นคนนี้อยู่ได้ ไปจ้องหน้าคนอื่นเข้าขนาดนั้นเดี๋ยวก็มีเรื่องหรอก”
“กูขอโทษ”
พลอยยิ้มเขินให้เพื่อน แล้วก้มหน้าใช้ตะเกียบคีบเส้นบะหมี่หมูแดงเข้าปาก ก๋วยเตี๋ยวรถเข็นที่แคทพามาแวะนั่งกินเป็นอาหารเย็นตั้งอยู่ริมทางเท้าห่างจากป้ายรถประจำทางเพียงเล็กน้อย ละแวกเดียวกันมีรถเข็นขายอาหารอยู่หลายร้านเรียงรายกันเป็นแถวยาว ทั้งร้านข้าวหมูแดง ข้าวขาหมู ข้าวมันไก่ ลาบ ส้มตำน้ำตก แล้วแต่ลูกค้าจะเลือกกินตามอัธยาศัย
“อยู่ๆ ไปมึงก็ค่อยๆ ชินไปเองแหละ”
แคทวางช้อนกับตะเกียบลงในชาม ยกขาไขว่าห้างพลางควักบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ
“กินอิ่มมึงจะเลยไปทำงานเลยเหรอแมว เอ้ย! แคท”
พลอยมองชุดเว้าหน้าเว้าหลังโชว์เนินอกจนแทบทะลักออกมาทิ่มหน้า ที่เพื่อนสมัยเด็กใส่ ตอนที่ออกมาจากห้องเช่าพร้อมกันหลังจากเอาข้าวของสัมภาระที่เธอหอบมาจากต่างจังหวัดขึ้นไปเก็บ พลอยสังเกตว่ามีผู้ชายหลายคนมองแคทแล้วพากันพูดจาซุบซิบ ถึงเธอจะไม่ได้ยินว่าคนพวกนั้นพูดอะไรกัน แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่าคงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่
“ใช่ มึงกลับห้องคนเดียวถูกใช่ไหมพลอย”
“ถูกสิ ใกล้แค่นิดเดียวเอง”
แคทพยักหน้า
“อยู่ที่นี่ระวังเนื้อระวังตัวเอาไว้ก็ดีนะ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ รีบกลับเข้าห้องไปเลยไม่ต้องมัวเดินลอยไปลอยมาอยู่ มิจฉาชีพมันเยอะซื่อๆ อย่างมึงไม่ทันพวกมันหรอก”
แคททิ้งก้นบุหรี่ลงพื้นใช้รองเท้าส้นสูงขยี้ก้นบุหรี่จนมันดับ ก่อนจะล้วงมือลงไปในกระเป๋าหยิบลิปสติกมาเต็มปากให้แดงสด
“กูก็กลับห้องเลยนั่นแหละ ไม่กล้าเดินไปไหนคนเดียวหรอก ว่าแต่มึงจะพากูไปทำงานด้วยเมื่อไหร่วะแคท กูอยากได้เงินส่งกลับไปที่บ้าน”
“ใจเย็นๆ ก่อนพลอย สภาพตอนนี้มึงดูได้ที่ไหนขืนกูพาไปสมัครงานตอนนี้เฮียเขาคงไม่รับมึงแน่ เอาไว้วันหยุดกูจะพามึงไปเดินห้างซื้อเสื้อผ้าใหม่สักสองสามชุด แล้วก็พาไปร้านเสริมสวยแต่งองทรงเครื่องมึงซะใหม่ สลัดคราบสาวบ้านนาออกไปให้หมดหน้าตามึงก็ดีอยู่แล้ว แต่งหน้านิดหน่อยรับรองหาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ”
แคทเก็บเครื่องสำอางลงกระเป๋าแล้วยกมือโบกเรียกเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวมาเก็บเงิน จังหวะที่แคทเปิดกระเป่าเงินส่งให้พ่อค้า พลอยเห็นเงินในกระเป๋าแคทเป็นบึกยิ่งทำให้เธออยากไปทำงานกับแคทเร็วๆ
เทศกาลแต่ละปีแคทมักจะกลับไปเยี่ยมบ้านด้วยของฝากเต็มไม้เต็มมือ พลอยเองก็ได้รับของฝากจากแคทเหมือนกัน แคทเคยบอกว่าหล่อนทำงานเกี่ยวกับการบริการ แต่พลอยก็ไม่ได้ถามเซ้าซี้ต่อว่าลักษณะงานมันต้องทำอย่างไรบ้าง เธออยากทำงานได้เงินเยอะๆ อย่างแคทเพื่อส่งกลับไปให้ทางบ้านได้ใช้จ่าย
“ช่วงนี้กูรู้ว่ามึงยังไม่ค่อยมีตังเอาเป็นว่ากูเลี้ยงเอง พอหาเงินได้แล้วมึงค่อยใช้คืนกูทีหลัง”
“ขอบใจนะแคท” พลอยมองเพื่อนด้วยแววตาซาบซึ้ง
“เออ กูไปทำงานก่อน”
“อือ”
- Writer
