ฝากครรภ์ 70%

1961 Words

ติ๊งติ๊งติ๊ง ในขณะที่สกายพูดสายอยู่เสียงแจ้งเตือนแอปพลิเคชันการเงินก็ดังขึ้นระหว่างรอคำตอบ จนทำให้หัวคิ้วของสกายขมวดเข้าหากัน "สกาว!!" เสียงของสกายส่งดสียงออกมาดังมากจนทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาสดุ้งตัวหันกลับมามอง "ขอโทษครับ ๆ" สกายน้อมตัวขอโทษที่เผลอคุยโทรศัพท์เสียงดัง 'เฮือก! อะ..อะไรพี่สกายเรียกสะดังเลย' ไม่เว้นแม้แต่ปรายสายก็ยังตกใจกับชื่อตัวเองที่ถูกพี่ชายตะโกนเรียก "อยู่ไหน" สกายพยายามข่มอารมณ์ไม่ให้พุ่งพล่าน แม้หัวคิ้วจะกระตุกนิด ๆ ก็ตาม ท่องเอาไว้ในใจ พุธทนหนอ โธทนหนอ อยู่อย่างนั้น 'อยู่ชอปกระเป๋าค่ะ กาวจองกระเป๋าไว้สามใบ~' น้ำเสียงของปรายสายยังคงไม่รู้ตัวว่าทำคนขี้เหนียวโกรธมากจนแทบอยากจะบีบคนถ้าไม่ติดว่าเป็นน้องตัวเอง "เคเดียวพี่ไปหา เอาแบล็กการ์ดพี่ไปใช้คือไม่คิดจะขอกันเลยนะ หยิบไปตอนไหน" สกายพยายามที่จะไม่เอาเรื่องน้องสาวตัวเอง 'ก็ยืมเอามาใช้ก่อน เฉย ๆ นะคะเห็นพี่รีบกาวก็เลยไม่ได้บอก' เสียงปลายสายพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ที่ได้ใช้เงินพี่ชายของเธอที่ขี้งก ที่ 1 ไม่รู้จะเก็บสะสมเงินไว้ใช้ไปทำอะไรนักหนา แบ่งให้น้องอย่างเธอใช้บ้างขนหน้าแข้งก็คงจะไม่ร่วงหรอกมั้ง "เหรอ~" ผมตอบกลับน้องสาวด้วยความไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ โกรธมากนะครับแต่ก็รู้ว่าน้องอาจจะไม่มีอะไรทำมั้งเลยหาเรื่องแกล้งแต่พี่ชายตัวเองอย่างนี้ สิสัยเสียได้ใครก็ไม่รู้! 'พี่ชาย~ ก็น้องโดนคุณยายหักเงินเดือนนี่นา~' เสียงหวานพูดจาออดอ้อนทันที ที่ได้ฟังจากน้ำเสียงของพี่ชายตัวเอง "เหอะ" จากนั้นสกายก็วางสายแล้วเดินไปหาน้องสาวตัวเองทันที . . ชอปกระเป๋า "พี่ชาย~ ทำธุระเสร็จแล้วเหรอทำไมไวจังเลย" เหมือนฉันเห็นพี่ชายตัวเองเดินทำหน้าบึ้งเข้ามาในช็อปก็รีบทักทายทันทีด้วยรอยยิ้มหวานและออดอ้อนเพื่อเอาอกเอาใจเพราะแอบใช้เงินพี่ชายตัวเองไปเยอะเหมือนกัน รู้ว่าการกระทำแบบนี้มันไม่ควรแต่มันก็อดห้ามใจไม่ได้ "ไม่ต้องมาทำหน้าตาแบบนี้ไม่ใจอ่อนให้หรอกนะ ชดใช้มาชะดี ๆ" ฉันมองหน้าพี่ชายจอมขี้เหนียวของตัวเองแล้วทำหน้าบึ้งกับคืนคนอะไรขี้งกจังเลย อย่าให้รวยนะจะไม่ใช้เงินพี่ชายเลยคอยดูเชอะ ติดแค่ที่ว่าตอนนี้ยังไม่รวยไงเหอะ "หยุมหยิมน๊าพี่ชาย~" มองพี่ชายที่กำลังอารมณ์ไม่จอยแต่ทำไรไม่ได้ เพราะสกาวรูดบัตรใช้เงินไปแล้ว ได้แต่อ้อนเอาอกเอาใจ ตามประสาพี่น้องรักใคร่ปองดอง "หมดไปเท่าไหร่ละไอหยุมหยิมนะ เพรา ๆ ลงหน่อยเถอะ" โอเคโดนเทศนาหนึ่งแมสรับบทเป็นผู้ฟังที่ดีย์ไปก่อนละกันนะสกาวนะ "คร้า~ น้องจะพยายามนะคะ >_<" ทำหน้าตาปริ๊ง ๆ เพิ่มความน่ารักไปเลยเดี๋ยวพี่ก็ใจอ่อนเองนั่นแหละ "ให้มันได้ยังนี้สิวะ ซื้อเสร็จ ยังเดี๋ยวก็ไปฝากครรภ์ไม่ทันหรอก" สกายพึมพำเบา ๆ กับตัวเองแล้วหันไปถามน้องสาวทันที "เสร็จแล้วค่า~พี่ชายเราไปกันเถอะ คิคิ" สกาวหันกลับมายิ้มตอบคำถามของพี่ชายแล้วก็หัวเราะออกมาเบา ๆ "ไปกลับ เอาของมานี้พี่ถึงเอง เอากุญแจรถไปสตาร์รถรอเลย" สกายมองของในมือน้องสาวที่เหมือนจะเยอะพอสมควรก็ยื่นกุญแจรถยนต์ให้กับน้องสาวตนเองก่อนที่เขาจะมองถุงช็อปของน้องสาวที่มีมากกว่า 10 ใบ ทำได้แค่ถอนหายใจไปพลาง ๆ "รับทราบค่ะพี่ชาย น้องไปรอที่รถเลยน๊า จุฟ! น่ารักฟุด ๆ พี่ชายใครเนี่ย~" สกาวยิ้มรับกุญแจรถมาจากพี่ชายพร้อมกับเข้าไปจุ๊บหอมแก้มพร้อมคำชมที่แสนจะน่ารัก เขามักจะไม่ค่อยได้เห็นสกาวในมุมนี้เท่าไหร่ตั้งแต่โตขึ้นมายันวัยรุ่น และจนถึงตอนนี้ก็กำลังได้เห็นอารมณ์แปรปรวนของน้องสาวตัวเอง ตอนเช้าทะเลาะสาย ๆ รักกัน หรืออาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนคนท้องสกายจึงไม่ได้คิดอะไรมาก . เพียงไม่นานร่างของสกายที่หอบหิ้วของพะรุงพะรังเดินออกมาจากลิฟท์ห้างสรรพสินค้า คนที่นั่งตากแอร์เย็นฉ่ำอยู่ในรถก็ยิ้มออกมาทันทีแล้วเปิดประตูลงไปช่วยจัดของที่พี่ชายถือมาให้ "ขอบคุณนะคะพี่ชายน่ารักที่สุดเลย~" ฉันเปิดประตูรถเดินเข้าไปหาพี่ชายที่หอบหิ้วของพะรุงพะรังก่อนที่จะรีบเอามือไปช่วยยัดของเข้าไว้ในท้ายรถ "เสร็จแล้วไปกันเถอะ" สกายมองน้องสาวที่กำลังเดินขึ้นรถไป อย่างอารมณ์ดี ภายในรถ "ไปฝากท้องที่โรงพยาบาลไหน" สกายหันมาถามน้องสาวของตัวเองทันทีเมื่อเห็นว่าน้องสาวของเขากำลังจะนอนหลับตาปรือ "โรงบาลรัฐบาล~" สกายตอนเสียงเบาคงเหนื่อยจากการชอปปิ้งเยอะ "โอเคนอนไปเลยถึงแล้วพี่จะเรียกแล้วกัน" สกายมองน้องสาวตัวเองที่หลับตาพริ้มอยู่ก่อนจะมองถนน และขับรถไปโรงพยาบาลรัฐบาลชื่อดังในรัฐนี้ การใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศก็ไม่ได้แย่ . โรงพยาบาล "สกาว ๆ ตื่นได้แล้วถึงโรงพยาบาลแล้ว ตื่นก่อน" สกายปลุกน้องสาวที่หลับสนิทไปเกือบครึ่งชั่วโมง หลังจากจอดรถในชั้นใต้ดินของโรงพยาบาล "อื้มม~ ถึงแล้วเหรอไวจัง" สกาวงัวเงียตื่นขึ้นมามองปรับจุดโฟกัส หลังจากที่เผลอหลับไปได้ไม่นาน "ถึงแล้วนะสิถ้าช้ากว่านี้รับรอ ไม่ทันหมอ ตื่นได้แล้วยังจะมาหลับตานอนอยู่อีก" เมื่อหันมามองน้องสาวตัวเองสกายก็จำเป็นต้องเรียกเธออีกครั้ง "ยัยขี้เซา ตื่นได้แล้วน่า~" สกายสะกิดตรงแขนเธอ เบา ๆ เพื่อปลุกให้ตื่น "พี่กาวตื่นอยู่ แค่พักสายตา" คนโดนก่อกวนพูดออกมาทั้งที่ดวงตายังไม่ลืมตาขึ้นมามองด้วยซ้ำ "ตื่นแล้วก็นี้ เร็ว ลงจากรถเรามาถึงกันนานแล้วมัวแต่นอนเดี๋ยวก็ได้คิวช้าอีก" สกายบอกก่อนจะเปิดประตูเดิน ลงมาจากรถ รอเพียงไม่นานร่างอรชร ก็เดินตามลงมาด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ เพราะเธอง่วงนอน! "ชิ ไม่อยากมาเลยอ่า~ ง่วงก็ง่วง เซ็งเป็ด" สกาวบ่นออกมาด้วยสีหน้าเซ็ง ๆ "รีบตรวจรับฝากครรภ์ จะได้กลับบ้านไปนอนไว ๆ ไม่ดีหรือไงเล่า ปะให้ไวเลยอย่ามาชักช้าลีลา ของก็ได้ตามใจปรารถนาแล้ว ช็อปกระจายไม่มีเกรงอกเกรงใจ ยังจะมาบ่นอีก" สกายมองน้องสาวที่เดินตามมาอย่างคนไร้วิญญาณเพราะกำลังตื่น และออกอาการงอแง "ไม่บ่นแล้ว สำนึกผิดไม่ทันแล้วเนี่ย~" สกาวยู้ปากมองบนใส่คนที่บอกว่าเธอบ่น แต่ตัวเองก็บ่นให้น้องสาวคนนี้เหมือนกัน! ไหนความยุติธรรมอยู่ตรงไหน~ กาวจะไปทวงมา ชิ "หึ ดีสำนึกเยอะ ๆ หน่อย" สกายอมยิ้มมองน้องสาวตัวเองที่เดินตัวอ่อนเขามากอดแขนอย่างออดอ้อนเอาใจ "ค่า~ คุณพี่คุณน้องกำลังสำนึกผิดอยู่คร้า~" สกาวบ่นด้วยความประชดแบบไม่ได้จริงจัง ยังไงเธอก็ไม่สำนึกหรอกนะแบร่~ หลอกล่อให้พี่ชายตายใจไปก่อน จะทำอีกแน่นอน!! "เหอะให้มันจริงเถอะ" สกายว่าให้เพี่จะรู้ทันน้องสาวตัวเอง เลี้ยงมาด้วยลำแข้งทำไม่จะไม่รู้ความเจ้าเล่ห์เพทุบายของยัยตัวแสบนี้ หึ "จริงแท้แน่นอน เอาตุ๊กตาหมูพูหน้ารถพี่สหายเป็นประกัน" เธอพูดจบก็ปล่อยมือออกจากแขนพี่ชายแล้วเดินนำไปตรงจุดประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล "อ้าวตุ๊กตาหน้ารถพี่เกี่ยวไรด้วยเนี่ยยัยเด็กแสบฮ้ะ" สกายก็เดินตามมาถามทันที . "มาฝากครรภ์ค่ะ" สกาวไม่ตอบพี่ชายแล้วก็ไปคุยกับเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์แทน "ขอชื่อเบอร์โทรค่ะ" เสียงใสของ สาวห้องประชาสัมพันธ์ทำเอาคนที่เดินตามมาหยุดชะงักไป "สกาวฟ้าค่ะ" เธอบอกกับเจ้าหน้าทันที "โอเคค่ะรอสักครู่นะคะ" หลังจากนั้นเพียงไม่นานเธอก็ได้รับการ์ดผู้ป่วยของโรงพยาบาลทันที "ไปกันเถอะ" เสียงสกายที่ตั้งสติได้ดังขึ้นมาทำให้คนที่อยู่ในห้องประชาสัมพันธ์มองตามเสียงนั่นไป แววตาสั่นระริก เพราะไม่แน่ใจว่าคนที่มาด้วยคือภรรยาของเขาหรือเปล่า "ไปกันคะ ง่วงจะแย่ไม่น่าลำบากให้ต้องมาฝากครรภ์เลยเฮ้อ~" ร่างบางเดินไปบ่นไปถอนหายใจทิ้งขว้างไปหลายรอแล้ว! "ทนหน่อยสิก็ใครบอกให้ไม่ป้องกันเองละ ทำตัวเองก็ต้องรับผิดชอบตัวเองอย่าบ่นไปเร็ว ไปแผนกสูนติ" สกายไม่มีท่าทางที่จะปลอบใจแถมยังว่าให้อีก พี่ชายอะไรบ่นเก๊งเก่ง! "รู้แล้ว ๆ บ่นอยู่นั่นหูจะชาหมดแล้ว ไม่รับรู้แล้ว~" สกาวเอามืออุดหูแล้วรีบเดินนำไปแผนกสูนติทันที จนไม่ทันได้มองทางเดิน ปึก ร่างบางเดินชนเข้ากับแผงอกของผู้ชายตัวสูงร้างใหญ่หุ่นสมส่วนมาก! หน้าสัมผัสสุด ๆ ไม่ ๆ ไม่ อยากมโนสิยัยสกาว! "ขะ..ขอโทษค่ะ" เสียงหวานร้องออกมาเบา ๆ ก็จะหลีกทางให้ผู้ชายคนนั่นเดินจากไป หน้าก็ยังไม่ทันได้มองเลยมั่วแต่ตกใจกับแผงอกเป็นมัด ๆ "ซุ่มซามจริง ไปเร็ว ๆ เลย" สกายเดินตามมาทันเห็นน้องสาวตัวเองออกอาการบ้าผู้ชาย พอดี ขนาดไม่เห็นหน้ามันยังยิ้มตามขนาดนี้ ถ้าเห็นหน้าผู้ชายคนนั่นมันจะไม่แก้ผ้าปรนเปรอเขาบนเตียงเลยเหรอวะนั่น เหอะ "อะไรเล่าพี่นี้ชอบมาดับฝันเฟื่องของฉันจริง ๆ เชอะ!" ร่างบางเดินมานั่งรอที่เก้าอี้หน้าห้องตรวจครรภ์ วันนี้คนก็ไม่คนเยอะเท่าไหร่แค่ 7-8 คนเอ๊ง~ "มาช้าไง คิวเยอะมาก" สกายบ่นออกมาทันที โดนไม่สนคนอื่น ๆ ที่นั่งรับรู้อยู่เช่นกัน "เถอะน่าถึงเราจะมาช้าแต่ก็จงรู้ไว้ว่ายังมีคนมาช้ากว่าเราเสมอ" สกาวพูดจบก็เผยอหน้า ไปทางบุคคลที่เข้ามาใหม่ "เอ่อคิดอะไรง่าย ๆ แบบนี้ก็ดีสบายใจหน่อยไม่ต้องมานั่งรอเป็นคิวสุดท้าย" สกายมองตามน้องสาวออกไป ก็เห็นคนเดินเข้ามาใหม่สามสี่คน ก็ยังดีแหละนะที่ยังมีคนมาเรื่อย ๆ สามีีพวกเขาช่างขยันกันจริง ๆ "ใช่ไหมล่า~ เรามาเร็วไปด้วยซ้ำเพราะฉะนั่นพี่เลิกบ่นแล้วนั่งรอเงียบ ๆ ไปเลยนะ" ได้ทีสกาวก็ห้ามปรามพี่ชายตัวเอง ไปพราง ๆ บอกหรือบ่นมากก็ไม่ได้ เพราะมีคดีรีดไถ่ทรัพย์ของพี่ชายติดตัวอยู่ เดียวอิพี่มันจะย้อนด่าและทวงเงินเอา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more