My Abductor and I (Filipino)

Chapter 2

He looks so innocent waiting for me to move— to do just exactly as he said. I blinked a couple of times before finally pulling my sh*t together from that creepy request.

"Bakit ako ang magbubukas niyan? Kadiri ka, pare. Ayoko nga!"

Of course I have seen and touched a p*nis before but this is a different case. Me and my flings were making out. It was a natural thing to do to slip my hands in their pants and play with their shafts. Hindi ako nanghuhubad para magpaihi ng damulag nang lalaki!

Umikot siya at pinakita sa'kin ang nakagapos niyang mga kamay. "My hands are tied on the back. How do you expect me to open my zipper all the way from here?"

"I-I don't know. Bite it? Ah! Yumuko ka! Kagatin mo iyong zipper mo pababa para bumukas siya!" I felt genius and stupid both at the same time with that suggestion. Pinanindigan ko na lang.

"You can't be serious. I can't hold it in anymore, hurry up open my pants it's so simple."

Losing his patience, he turned to face me, intentionally bumping his junior unto my slender hands. I immediately felt how huge he is underneath the jeans. Malakas ko siyang nasampal sa pagkagulat.

His head tilted to the sides because of the impact. I can't believe I just slapped him. Binalikan niya ko ng tingin, nanlilisik pero nagtatanong ang mga mata kung bakit ganoon ang naging reaksyon ko. It makes sense. Pareho naman kaming lalaki sa paningin niya kaya bakit ang OA ko.

"G-Ginulat mo ko. Huwag kang dumidikit sa'kin bigla. You're imposing a threat." Pinilit kong patatagin ang boses ko.

Hinigpitan ko ang hawak sa baril ko at tinutok iyon uli sa kanya. Sa saglit kong nalingat ay mabilis niyang nabuhusan ng tubig mula sa CR ang kalapit na circuit breaker ng rest house. Naiwan iyong bukas dahil may inaayos ang electrician namin.

Napaatras ako, nakabantay sa tubig na unti-unti nang kumakalat sa sahig. Malakas na pagsabog ang narinig mula sa first floor ng bahay bakasyunan pagkatapos. Kung hindi ako nakalayo agad malamang ay nakuryente na ko o kaya naman nasabugan.

"What happened?! Where did that explosion come from—"

The noises of our men running to my location can be heard from the distance. Napasandal na lang ako sa pinto ng laundry area, nayanig pa rin sa nangyari. Nawawala na iyong lalaki. Nakatakas siya agad. If I wasn't quick enough I would be dead by now, too.

"Are you alright? Did you get hurt anywhere? Speak to us!" one of our guards asked. Siya iyong tinutukso nila sa'kin noong unang araw ko rito.

I didn’t bother knowing his or anyone's name as I'm not invested in this job. Wala akong pakialam, gusto ko lang na makuha na ang bank accounts ko at matapos na ito.

Umiling ako bilang sagot. Nang maramdamang may kulang sa'kin, saka ko lang naalala iyong baril na hawak ko. Wala na iyon sa kamay ko. Kinabahan ako at agad iyong hinanap sa sahig. Pa'no kung nakuha iyon ng lalaki? Gagamitin niya iyon laban sa'min. I basically put my life and my money in danger because I wasn't careful!

"He doesn't have a firearm." Nakahinga ako nang maluwag sa sinabing iyon ng isa pa sa mga tauhan namin. Dinampot niya iyong baril na nabitawan ko sa sahig. "He can't possibly go anywhere. Men, search the perimeter!"

The guards assembled a hunt all over my family's rest house in an orderly manner. Hindi sila natataranta, alam nila kung anong gagawin at kung saan maghahanap. Para bang inaasahan na nila na tatakas iyong lalaki at napagplanuhan na rin nila kung pa'no siya hihilahin pabalik.

Ngayon ko nakikita iyong sinabi ni Laurel na lahat sila ay propesyonal sa pagprotekta ng mga importanteng tao pati na sa pagpatay ng kung sino kung kinakailangan. Kung ganito rin lang ang mga taga-bantay ng na-kidnap namin, ano pa nga bang dahilan at nandito ako?

"Drop on your knees, Silvestre, or we will shoot!!" they begun shouting from the courtyard on the side of the rest house.

Tumakbo ako papunta roon habang iniisip ang narinig ko. Silvestre ang pangalan niya? Maybe I can start from there with knowing who and where in this Earth he might have came from. Not that I care, utos lang kasi ni Laurel na kilalanin ko siya. Iyon siguro ang isang bagay na hindi niya maipagkatiwala sa iba kaya sa'kin na kapatid niya pinilit ang responsibilidad na iyon.

Palabas na ko sa courtyard nang makarinig ng putok ng baril. It is my first time hearing a gunshot and it sent chills down my spine.

"You're not supposed to kill him!" Naririnig ko na silang nag-aaway sa labas.

I was expecting a dead man just outside the house but saw nothing when I got there. There was just Silvestre lying down the ground flat on his stomach. Dalawang naglalakihang guards ang nakadagaan sa kanya para hindi siya makagalaw. That is how much of a fight he puts.

"Narinig niya siguro na may electrician na nag-aayos ng circuit breaker kaya naisip niya iyong gamitin para tumakas." Tumabi sa'kin ang pinakamalaki sa mga tauhan namin. He looks like Vin Diesel, his razor shaved head shines like a ball of crystal.

"You can speak Filipino." Pagpansin ko sa pananalita niya.

"All of us can."

I nodded, secretly impressed that they can speak even the language of a small country like the Philippines.

Marahas na kinaladkad ng limang kalalakihan si Silvestre papunta sa basement. Hindi naman na siya nagpupumiglas pero hindi mo siya kakikitaan ng pagsisisi sa pagtatangka niyang tumakas. If I may say, he even appears high and mighty. He has the saintly calm of J*sus walking to his crucifixion and the pride like that of a European king's. Natural sa aura niya ang pagiging marangal at makapangyarihan.

"Tie him up." Utos no'ng kalbo sa mga kasamahan niya nang makababa kami sa pinakailalim ng rest house.

The basement is filled with the smell of old, dust covered card boxes, wooden crates we used to stock apples on, and forgotten furnitures from our house in America. Hindi ko maiwasang hindi mabahing sa pinagsama-samang amoy na iyon ng alikabok at kahoy.

Ginapos sa belted leather band ang mauugat na kamay ni Silvestre. Sa pagkakabitin ng braso niya sa ere, mas bumukol ang biceps niya na nangingintab sa pawis. Sa may jawline niya, makikita ang nagkukulay violet nang pasa. Galing iyon sa pagkakagulpi sa kanya kanina dahil nagpupumiglas siya. Hanggang diyan na lang siya. Sa posisyon niyang iyan, kahit ano pang yabang niya ay wala siyang kalaban-laban.

Maririnig ang paglagutok ng latigo na hawak ng lalaking tinutukso nila sa'kin. Hinahataw niya sa sahig ang panglatay na para siyang nagwa-warm up bago parusahan ang binata sa pagtatangka no'n tumakas.

I am not even going to ask if it is really needed. Muntik na kong mapahamak kanina sa pagbuhos niya ng tubig sa circuit breaker. Pagkatapos ko siyang samahan para umihi iyon pa ang igaganti niya? I would have left him pee his pants but I cared! Tingnan natin ngayon kung pa'no buburahin ng latigo iyang yabang sa pagmumukha niya.

Just as I finished cursing Silvestre in my head, two of our men approached him holding a pair of scissors. They are attempting to cut his shirt so he would be stripped naked. Mas mararamdaman niya ang latigo kapag wala siyang suot na damit.

Iipit pa lang ang gunting sa tela ng damit ni Silvestre nang malakas niyang i-headbutt ang ilong ng tauhan namin. Napaaray ito at napahawak sa parteng iyon ng mukha niya na dumudugo na.

"Bastard!!" Sinikmuraan siya noong kalbo na nagngalit sa pananakit sa bata niya.

I let out a sigh, getting sick of how long this is taking. "Give the scissor to me. Sa akin naman siya may atraso. It is only right for me to initiate the disciplinary action."

As soon as I got a hold of the scissors, I fearlessly walked towards the captive. Silvestre is like a wild animal that needs to be tamed otherwise you will be swallowed whole from head to bottom. Iyon ang hindi alam ng mga tauhang ito ng pamilya namin dahil puro sila lalaki.

The raging alpha male and I are fighting over dominance thru eye contact. He is the embodiment of darkness but unfortunately for him, I have my ways of getting things done.

Hindi ako kuntento na nakalapit ako sa kanya. I seductively wrapped my delicate hands around his neck and stared at his plump wet lips. Tuluyan na siyang nanigas sa kinatatayuan niya.

He slightly gasped when he felt the cold metal of the scissor on his hard stomach. Nag-umpisa ko nang gupitin ang t-shirt niya at hindi naman siya kakikitaan ng pagrereklamo. I exhaled, intentionally letting my warm breathe embrace his collarbone. He can't help but swallow hard.

"All men are perverts." I thought to myself, mentally rolling my eyes.

Halos patapos na ko sa paggupit nang sadyain ko pang bungguin ang n****e niya ng gunting. Kumalansing ang kadena na nakakonekta sa leather band niya nang uminda siya at maglikot. This man has zero self-control. Napangiti ako at hinagod pa ang umbok sa pantalon niya bago tuluyang punitin ang damit niya. The shirt fell off the floor, revealing his well-sculpted body.

"It's as easy and pleasurable as that. Kung hindi ka lang sana naglilikot ganito tayo palagi." I teased before making my way out of the basement.

I looked back for the last time and saw him still glaring at me with burning hate and disbelief. I cut the eye contact and closed the door of the room. Last thing I heard is a blasting whip tearing my eardrums. Hindi siya sinanto no'ng tauhan namin at ng latigo no'n na pagkalakas-lakas na lumatay sa likod niya ng ilang ulit.

"SO, you are at a vacation house but you cannot tell us, your friends, exactly where." Pagsa-summarize ni Tabitha sa paliwanag ko sa kanya kung bakit ilang araw na kong nawawala. She is on the other line.

"You are obviously not convinced with my explanation. Why would I lie about my whereabouts especially to you? You are my main b***h, you know that."

"Hindi ka nga nagsinungaling pero nagtatago ka naman! Saan ka nga kasi? Saang vacation house ba? Baguio? Ilocos? Batangas? Cebu?"

Hindi ako sumagot. Nagsalin ako ng fresh orange juice sa baso at ininom iyon.

"I have been calling you these past three days, Leslie. Ngayon ka lang sumagot tapos sasabihin mo lang 'secret hindi pwede sabihin' pakyu ka, girl!"

"Pakyu?" pandidiri ko sa salitang ginamit niya. "We were both born in New York City, we even went to the same school on 10th grade. Bakit ganyan ka na magsalita samantalang dalawang taon ka pa lang sa Pilipinas at ako anim na? Napaka-squammy mo na, umayos ka nga!"

"I like the language it is so expressive. Tsaka mas maganda magmura sa Filipino, eh. Ano nga iyon, crunchy? Crispy?"

"Malutong." sagot ko, umiirap.

"Iyon nga, galing mo ah!"

Nag-clack ang puwetan ng baso ng juice nang padabog ko iyong ilapag sa babasagin ding dining table.

"Naiinis ako sa pananalita mo dahil may naaalala akong chimay na laki sa squatter, Tabi. Ganyan na ganyan din siya magsalita except the trash talk. Mabait siya pero bwisit siya. So, please stop it, okay?"

"Alright, fine." I can imagine her pouting on the other line, nagtatampo. "But we are visiting the Buenavista's museum sponosored event this Saturday. You absolutely cannooot miss it!"

"I can't? Ang sabihin mo you can't. Palibhasa nandoon si Kyro kaya kating-kating ka pumunta. Alam mo ba kung anong exhibit nila? Maiinip ka lang do'n, kung gusto mo humarot sa bar ka magpunta."

"Ayaw mo ba? Aww, sayang naman. Balita ko pupunta iyong paborito mong De La Sierra kasi may business partnership siya sa mga Buenavista."

"Anong oras ba?"

"Bwahahahaha!"

"P*tangina ka, Tabi!"

"Luh? Squammy kadiri!" she laughed her ass off.

"Pakyu."

"Hahahahahaha! Leslie, dear, I know full well who your weakness is. If you don't want to miss this opportunity to see her again after two long years, bababa ka kung na saan ka mang bundok at sasamahan mo ko."

THE rain didn't stop pouring tonight. It is past 11 in the evening and I'm reading the profile lists of the men Laurel left me. The file was handed to me by Peter, the Vin Diesel look-alike guard, who turned to be the senior sentinel of the squad. He basically is the man in charged.

Humigop ako ng kape at tinuloy ang pagbabasa rito sa kuwarto ko. Wala naman talaga akong pakialam pero ako lang din ang mahihirapan kung hindi ko aalamin maski ang pangalan man lang ng sarili kong mga tauhan.

"So, Mr. Tubig With You is Wallace Marshall." naiusal ko sa sarili.

He is the youngest protection officer, probably just a few years older than me. Kung ikukumpara sa mga kasamahan niyang parang WWE Smackdown wrestlers ang laki ng katawan, si Wallace ay nahahawig lang sa matipunong si Silvestre.

I was about to turn the page to the next one when someone knocked on the door. Mabilis kong pinilipit sa dibdib ko ang breast binder. Sino bang kakatok nang ganitong oras? My room should be free from disturbance at this hour specially that I need my privacy as a woman. Nang maayos na maitago ang hinaharap ko, nagsuot ako ng black shirt na tinernohan ng checkered na pajama. Ayos panlalaki pa rin.

"What is it? Alam mo ba kung anong oras na?" iritable kong bungad sa isang guard. "If I'm not mistaken your name is Geoff."

Tumango ang lalaking mas matatandaan sa mga pekas nito sa mukha.

"Now, listen carefully, Geoff, I bathe at 8 p.m. and sleep at 9. If I don't have a whole lot of lists to read I would already be dozing off and you have disturbed my precious sleep. Huwag mo na itong uulitin, naiintindihan mo?"

"Understood, Ms. Henderson. I only came here as I worry about the captive."

"Kay Silvestre? Bakit?"

"He and Wallace has been on the basement for 12 hours now. Wala pang lumalabas sa kanila. Wallace is...."

"Is what?" nag-iinit ang ulo ko sa ganitong pa-suspense na sagutan.

"I'm afraid Wallace could have gone overboard with the punishment and killed the captive. He is an ex-convict so I thought he might have the tendencies to kil—"

"Laurel didn't say anything about killing the man!"

"Exactly, Ma'am. A-Ah, I mean, Sir." nanginginig niyang pagtatama sa sarili.

I ran off the room, leaving him there and my bedroom door open. I rushed from the second floor to the first until I reach the basement downstairs.

How is that Geoff a high-profile protection sentinel if he's that anxious? I could literally see his hands shaking while he was talking to me, a woman who is not even a threat! Kung sa akin pa lang ay takot na siya, paano pa sa Silvestre na iyon na parang diyablo kung tumingin.

"Open the door, Marshall!" Tawag ko sa apelyido ni Wallace habang magkakasunod na kinatok ang pinto ng basement.

Bumawi muna ako mula sa pagkakahingal bago uli nagpumilit na buksan niya iyon. Ilang segundo pa ay lumabas na nga siya hawak pa rin ang latigo na hindi gaya kaninang malinis, ngayon ay may bahid na ng dugo.

Wallace took a step out of the room and I found myself stepping back to give way. I don't know if it is just my imagination but his eyes appear to be glowing red. Hindi ko napigilan ang panginginig ng sarili kong mga kamay sa takot habang nilalagpasan niya ko hawak ang latigo. Para siyang killer sa isang horror movie.

"Report this incident to Peter, Geoff." Bilin ko sa tauhang maraming pekas sa mukha habang nakalusot na sa maliit na uwang ng pinto ang paningin ko, sinusundan ang patak ng mga dugo sa loob.

"Affirmative, Ms. Henderson." sagot niya at nagmamadaling umalis.

Nothing has changed in the basement when I entered it. Ine-expect kong nagwala rito si Wallace pero mukhang hindi naman. Lahat ng mga gamit ay nasa tamang lugar pa rin. If he made a mess of something here, it would only be the poor man— Silvestre.

"Ano, humihinga ka pa?" tanong ko rito na bagsak ang malapad na balikat at lupaypay ang nakagapos na mga braso.

Natigilan ako nang marinig ang mahina niyang pagtawa. It was sarcastic and inviting. Matapang ngunit pilit at nanlalata.

Blood stains are everywhere near his feet. His chest and solid abs seems to have a few cuts but his back is the worst; it has countless open wounds all through his shoulder down his spine.

Humaplos sa balat niya ang daliri ko. Pinanginigan siya roon dahilan para masira ang kadenang pinaggagapusan sa kanya at bumagsak siya sa sahig.

"You are so good at making things worse. Ngayon pati tuhod mo siguradong masakit na."

He grunted in pain but I did not bother helping him with his sorry situation. Sapat na sa'king buhay siya dahil kung hindi, lagot ako kay Laurel at ganoon din ang mangyayari sa bank accounts ko.

Humampas pasara ang pinto sa likod ko. Nang abutin ko ang doorknob at pilitin iyong buksan ay ayaw na no'n bumukas. I tried my best to stay calm. Nag-inhale, exhale pa ako para mas makapag-isip. There is no way in hell I will be locked in the basement with this freak of a man!

"Cellphone, right, my cellphone!" Kinapa ko iyon sa mga bulsa ng suot kong pajama pero wala, hindi ko iyon nahanap. Doon ko lang naalala na naiwan ko iyon sa desk dahil busy ako sa pagbabasa kanina.

Nag-umpisa na kong sumigaw dahil wala na kong ibang maisip na paraan. "Is there anyone out there?! I'm trapped here in the basement! Help!"

Halos mabali ang litid ko sa pagsigaw at pag-iingay. Wala akong tigil sa loob ng limang minuto pero ni anino ng kung sinong tutulong sa'kin ay walang dumating.

"It is no use." Silvestre spoke in a raspy voice. Nakasandal na siya ngayon sa pader, wala nang leather band at malaya nang nakakakilos.

"Stay where you are! Don't even think of moving!" Humablot ako ng tabla sa katabing tambak ng mga gamit. He just smiled weakly at my behavior.

"Bakit sa tingin mo nagtagal dito iyong lalaking 'yon?" tanong niya. "He was locked in here. He, too, was calling out for help but this room is too deep and enclosed for sound to escape and make it to the first floor."

"Oh, hell no.."

"Hell yes. Looks like you are at my mercy now, Sir. How fast the tables have turned." he teases.

Lumakad siya sa'kin nang iika-ika. He is injured and naked with nothing but his dirty old jeans.

"Hindi ko alam kung pa'no mo gusto gumanti ngayon pero kung ganyan ka kahina, wala kang magagawa sa'kin."

Hinawakan ko nang mahigpit ang tabla na para akong baseball player na papalo para maka-home run. Handa na kong patulugin siya ng ilang oras sa pamamagitan lang ng isang hampas pero biglang nanghina ang mga tuhod niya at tutumba na siya. Wala akong nagawa kundi saluhin siya.

"Mmh you smell...sweet." he mumbles when he fell flat on my chest. Nanghihina siya at sa palagay ko ay malapit nang mawalan ng walay.

My heart is beating so fast in fear that he would feel my breasts and accidentally discover that I'm a woman. Hindi ko alam ang gagawin o ang idadahilan ko kapag nangyari iyon.

Ang laki niyang tao at sinalo ko ang buong bigat ng katawan niya. Ubod lakas ko siyang tinulak at sa puwersa no'n ay gumulong kami, ako naman ang nasubsob sa ibabaw niya.

"Auhh my back." he groaned in pain.

"O-Oh, sorry!" mabilis din akong natauhan nang makalayo sa kanya. "Wait, I don't have to be sorry to you! May ginawa kang masama sa buhay mo kaya ka namin kailangang i-kidnap. Pinagbabayaran mo lang iyon ngayon. Wala akong dapat ihingi ng tawad sa'yo!"

Sinipa ko siya sa mukha nang nakapaa. He immediately grabbed my foot that is still glued on his face. Bigla akong dinapuan ng hiya.

"A-Ano ba, get off me!" Pagprotesta ko.

"Can you be more...specific? What did I ever do to you to deserved...this?" he probed, his voice growing weaker along with whatever amount of strength that is left in his body.

Hindi ko alam ang sagot sa mga tanong niya. Pinaniniwala ko lang ang sarili ko na masama siyang tao pero ano nga ba talagang ginawa niya para mapunta siya rito?

Nang hindi ako makasagot, hinila niya ako at hinagkan sa pisngi. Napapikit ako nang akala kong babagsak ako sa mga labi niya. Parang sasabog ang puso ko sa kaba.

"I'm sure as hell I'm not gay but...what is this? Why do I thirst for you?" he stopped before our lips could even touch, his hands feel cold now.

I will lie if I say that I'm not disappointed. The way he opens his mouth as he speaks is hypnotic, he makes it a top most necessity for me to taste him. Para niya akong hinihila at inaakit na kagatin ang ipinagbabawal na mansanas para sa panandaliang kaligayahan.

"You're a man...I can't do this. I don't swing that way." pilit niya kong tinulak, nilalabanan ang tukso na nararamdaman.

Sa mapupula niyang mga labi, tuluyan na akong nagpalunod. Hindi na ko nag-isip. Hinalikan ko siya bilang si Lester. Lumaban ang mga labi niya na ayaw pahalik. Nang masanay sa lambot ko, mabilis niya akong naitumba sa sahig. Hindi ko inaasahan na may lakas pa siya para gawin iyon. Narinig ko na lang ang pagbukas ng zipper niya.